Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Την είδες φέτος την Αθήνα;


Χτες το βράδυ βρέθηκα στο Θησείο. Από το ύψος του Μουσείου της Ακρόπολης μέχρι κάτω χαμηλά στην Ερμού, με πήρε από πίσω ένας αδέσποτος σκύλος, κάθε φορά που προσπαθούσα να τον τραβήξω μια φωτογραφία μου κουνούσε την ουρά του και έστριβε, σαν να μην ήθελε, το σεβάστηκα, ζητούσε απλά μια συντροφιά, κάπου κάπου γυρνούσε και με κοιτούσε στα μάτια και ήξερα ότι ήθελε να μου διηγηθεί μια ιστορία.
Είχα σκοπό να στρίψω στην Ερμού και να συνεχίσω μετά στην Πειραιώς, εκείνος όμως μου γαύγιζε και ήταν σαν να με παρακαλούσε να τον ακολουθήσω.
Τον ακολούθησα, άλλαξα διαδρομή, περπατήσαμε μαζί μέχρι το Μοναστηράκι, κάπου κάπου ερχόταν δίπλα μου και άλλες πάλι φορές προπορευόταν σαν να ήθελε να μου δείξει κάτι.
Κάποια στιγμή, κι ενώ βαδίζαμε στην Αδριανού, σταμάτησε κι άρχισε να γαυγίζει δυνατά προς την πλευρά του αρχαιολογικού χώρου.
Γύρισε προς εμένα.
«Την είδες φέτος την Αθήνα»; σαν να μου έλεγε...
Ένιωσα ένα σφίξιμο στο λαιμό, ένα κόμπο στο στομάχι, είχε ησυχία, τα μαγαζιά μισοάδεια, ο κόσμος λιγοστός, κρύο και χιονόνερο, κάτι φωτάκια από χριστουγεννιάτικες γιρλάντες ψιλοέτρεμαν.
Γαντζώθηκα στα κάγκελα και γύρισα το κεφάλι προς την Ακρόπολη και το ναό του Θησείου.
Αφέθηκα να κοιτώ τον πιο όμορφο γιορτινό στολισμό του κόσμου, τράβηξα δυο φωτογραφίες, τότε εκείνος σταμάτησε το γαύγισμα και μπλέχτηκε στα πόδια μου ικανοποιημένος ενώ του χάιδευα το κεφάλι απαλά.
Στο ύψος του Αγίου Φιλίππου σταμάτησε τα παιχνιδίσματα, έσκυψε το κεφάλι και με αργό βηματισμό χάθηκε προς την μισοσκότεινη πλατεία Αβησσυνίας...

Ας είναι καλά και τούτα τα Χριστούγεννα βρε μούργε...

10 σχόλια:

scarlett είπε...

Ωραιος ο μουργος και η βολτα που καναμε νοερα μαζι σας!

Το τι βλέπουμε γύρω μας, Τζων Μπόη , κατέληξα πως εξαρτάται απο το τι βιώνουμε, απο το ποσο καλα νιωθουμε εμεις. Διπλα μας υπαρχει το ομορφο και το ασχημο ανα πασα στιγμή και προσωπικα εχω παρατηρησει στον εαυτο μου τους τελευταιους μηνες μια αρρωστημενη εσωστρεφεια που συχνα με εμποδιζει να δω και το ενα και το αλλο.

Πολυ ομορφες φωτογραφιες!
Ευχομαι καλες γιορτες, οπως ακριβως τις επιθυμεις!

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Scarlett,

Αναφέρεις ακριβώς αυτό που λέω με τον δικό μου τρόπο τόσο καιρό.
Είναι ακριβώς αυτό που νιώθουμε μέσα μας που μας κάνει να ερμηνεύουμε τον κόσμο γύρω μας.
Είναι πολλές φορές αυτή η προβολή συναισθημάτων που κάνουμε προς τα έξω, άλλοτε για να πάρουμε δύναμη κι άλλοτε για να απαξιώσουμε ότι μας πικράινει και μας πληγώνει. Όλα αυτά είναι ανθρώπινα.
Μακροπρόθεσμα όμως θα πάρεις ότι θα δώσεις.
Είμαι σίγουρος ότι για τους περισσότερους υπάρχει κάποιο μέρος, κάποιος άνθρωπος, κάποια κατάσταση από τo οποίo μπορούμε να πάρουμε δύναμη.
Ας επενδύσουμε σε αυτό.
Ο κόσμος είναι γεμάτος κι από όμορφα κι από άσχημα πράγματα, γιατί να μην φωτίζουμε λίγο παραπάνω την ομορφιά; αυτό τουλάχιστον δεν κοστίζει...

Σου εύχομαι να περάσεις όσο πιο όμορφα γίνεται αυτές τις ημέρες, κυρίως με όσους και όσες σε αγαπούν και αγαπάς!

Roadartist είπε...

Μα τι όμορφο. Έτσι ακριβώς βλέπω την πόλη μου, διαβάζοντας την ανάρτηση σου, έπιασα σαν να διαβάζω σκέψεις ή στιγμές σε αυτή. Και αυτές οι φωτο είναι σαν γειτονιά μου, σε αυτές τις συνοικίες μεγάλωσα, ζω, εκεί βολτάρω. Καλά χριστούγεννα, πολλά χάδια στον μούργο :)

thinks είπε...

Πάρα πολύ όμορφη ιστορία. Και με τον τρόπο της "Χριστουγεννιάτικη"!
...την διάβασα δυό τρεις φορές.
Το κοριτσάκι που πουλούσε σπίρτα ήταν για άλλες εποχές,
Αλλά αυτό το σκυλάκι κατάφερε να κρατήσει ένα πνεύμα ζωντανό που τέτοιες μέρες χρειάζεται...

Με αγάπη, ειρήνη και υγεία, Τζων Μπόη, καλά Χριστούγεννα!

Τζων Μπόης είπε...

Roadartist Χρόνια Πολλά,

Αυτές τις γειτονιές τις γυρνάω κι εγώ από μικρό παιδί και κάπου εκεί βρίσκεται κι ένα κομμάτι από την ψυχή μου, ακόμα κι όταν "θαμπώνουν", κάπου στο βάθος βλέπω ένα φως...

Να περνάς όμορφα!

Τζων Μπόης είπε...

Αγαπητέ Δημήτρη, το κοριτσάκι με τα σπίρτα μας τελείωσε, αλλά τη θέση του έχει πάρει πλέον το αγοράκι που πουλάει χαρτομάντιλα...

Ακόμα και έτσι η Αθήνα, μουντή, κουρασμένη, πληγωμένη, για μένα παραμένει Χριστουγεννιάτικη...

Χρόνια Πολλά σε σένα και στους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν. Να έχουμε υγεία και να βλέπουμε λίγο περισσότερο τη φωτεινή πλευρά της ζωής...αυτό είναι, άλλο δεν έχει, ας το ζήσουμε όπως μπορούμε...

Katerina ante portas είπε...

Χρόνια πολλά αγαπητέ μου Tζών Μπόη!Να είσαι καλά και να χαίρεσαι τους αγαπημένους σου.
Η χλωμή όψη της πόλης..
Την ίδια διαδρομή, άλλες ώρες, έκανα και εγώ και η καρδιά μου σφίχτηκε απ το ελεεινό αλισβερίσι περίεργων ανθρώπων πάνω από κάτι μεταξύ εμπορεύματος και σκουπιδιών, στα δρομάκια και τα παραδρομάκια Ερμού,Αδριανού και Μοναστηρακίου. Απο τα κλειστά μαγαζιά στη Σταδίου, απο την κρύα "εορταστική"διακόσμηση κάποιων κτιρίων..
Μη χειρότερα..

scalidi είπε...

Έτσι τη βλέπω κι εγώ... ;)

Τζων Μπόης είπε...

Αγαπητή Μεγάλη Αικατερίνη!

Χρόνια Πολλά, με υγεία και αγάπη, χάρηκα που σε "ξαναβρήκα" εδώ, να είσαι πάντα καλά!

Τζων Μπόης είπε...

Χρόνια Πολλά Σταυρούλα!

Η Αθήνα μια χαρά θα την "βγάλει" να δούμε μ΄εμάς τι γίνεται...