Πάντα πίστευα και το πιστεύω ακόμα, ότι όταν ένας άνθρωπος έχει
μέσα του ζωή, έχει δημιουργία, έχει ταλέντο, έχει διάθεση, ακόμα και σε ένα
κλουβί να τον βάλεις, θα βρει τον τρόπο να εκφραστεί.
Στην Ελλάδα δύσκολα θα σε βοηθήσει κανείς επειδή διαθέτεις αξία, την μάχη την δίνεις μόνος σου, τις μάχες πάντα τις δίνουμε μόνοι μας τελικά, το κακό με αυτό τον τόπο είναι ότι όχι απλά δεν θα σε βοηθήσει, αλλά θα σε αποθαρρύνει κι από πάνω να κάνεις πράγματα, αν όμως έχεις τη δύναμη, έχεις πάθος, τότε δεν υπάρχουν κλειστές πόρτες, κάποια στιγμή η ορμή που έχεις μέσα σου θα τις σπάσει...
Αρκεί απλά να παλεύεις μόνος σου, αντίπαλος με τις αντιξοότητες ακόμα κι αν στο τέλος τα καταφέρεις; όχι, κι αυτό είναι που πονάει...
Η φίλη μου η Σταυρούλα, γράφει και γράφει μάλλον σκληρά, αλλά γράφει όμορφα.
Στην Ελλάδα δύσκολα θα σε βοηθήσει κανείς επειδή διαθέτεις αξία, την μάχη την δίνεις μόνος σου, τις μάχες πάντα τις δίνουμε μόνοι μας τελικά, το κακό με αυτό τον τόπο είναι ότι όχι απλά δεν θα σε βοηθήσει, αλλά θα σε αποθαρρύνει κι από πάνω να κάνεις πράγματα, αν όμως έχεις τη δύναμη, έχεις πάθος, τότε δεν υπάρχουν κλειστές πόρτες, κάποια στιγμή η ορμή που έχεις μέσα σου θα τις σπάσει...
Αρκεί απλά να παλεύεις μόνος σου, αντίπαλος με τις αντιξοότητες ακόμα κι αν στο τέλος τα καταφέρεις; όχι, κι αυτό είναι που πονάει...
Η φίλη μου η Σταυρούλα, γράφει και γράφει μάλλον σκληρά, αλλά γράφει όμορφα.
Δεν είναι τυχαίο που πριν από λίγα χρόνια τιμήθηκε με το
βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού «Διαβάζω».
Δεν χρειάζεται εμένα, εδώ για να την διαφημίσω (μάλλον θα έχει και διαφωνίες για αυτή μου την ανάρτηση), αλλά επιτέλους πρέπει να προβάλλονται όσα αξίζουν σε αυτόν τον τόπο, να φωτιστεί κι αυτή πλευρά, εδώ υπάρχουν «υγιείς» άνθρωποι που δεν φωνάζουν, απλά εργάζονται σιωπηλά και μοχθούν για το καλύτερο, υπάρχουν άνθρωποι που παράγουν, ότι μπορεί ο καθένας, κι αυτή η χώρα έχει ανάγκη κυρίως από πολιτισμό κι όχι από επιπλέον δανεικά.
Δεν χρειάζεται εμένα, εδώ για να την διαφημίσω (μάλλον θα έχει και διαφωνίες για αυτή μου την ανάρτηση), αλλά επιτέλους πρέπει να προβάλλονται όσα αξίζουν σε αυτόν τον τόπο, να φωτιστεί κι αυτή πλευρά, εδώ υπάρχουν «υγιείς» άνθρωποι που δεν φωνάζουν, απλά εργάζονται σιωπηλά και μοχθούν για το καλύτερο, υπάρχουν άνθρωποι που παράγουν, ότι μπορεί ο καθένας, κι αυτή η χώρα έχει ανάγκη κυρίως από πολιτισμό κι όχι από επιπλέον δανεικά.
4 σχόλια:
Καλή Κυριακή Τζων Μπόη...
Όλοι οι άνθρωποι εξωτερικεύουν με τις πράξεις τους και την συμπεριφορά τους αυτά που έχουν μέσα τους... παρατηρούμε και ξεχωρίζουμε εκείνη την συμπεριφορά που μας φαίνεται πιο ξεχωριστή από άλλες... και ο κάθε άνθρωπος θα δεχτεί, ή όχι, το περιβάλλον του, παθητικά ή δυναμικά -η προσωπική έκφραση συμπεριλαμβάνει και τον τρόπο που τοποθετεί ένας άνθρωπος τον εαυτό του και τον τρόπο με τον οποίον επιλέγει ή διαμορφώνει το περιβάλλον του...
Συμφωνω Δημήτρη, κι αυτή είναι η ομορφιά, ειδικά στην τέχνη, ένα ίδιο περιβάλλον σε γενικές γραμμές, να "μεταφράζεται" με διαφορετικό τρόπο από δύο ανθρώπους, γιατί το σημαντικό δεν είναι οι γενικές γραμμές, αλλά οι ειδικές, οι λεπτομέρειες δηλαδή...
Αφού την προτείνεις, λέω να την διαβάσω όταν μου δοθεί η ευκαιρία. Δυστυχώς, με δυσκολία βρίσκω ελληνικά βιβλία εδώ στο εξωτερικό. Αλλά όλο και κάπου θα πετύχω τα βιβλία της. :)
Όταν δίνουμε όλη μας την ψυχή σε κάτι, κάποια στιγμή μας το ανταποδίδει..
Ακριβώς!
Η ίδια θα χαιρόταν πάντως να σε βοηθήσει να βρεις τα βιβλία της
Δημοσίευση σχολίου