Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Φωνές


Στο ελληνικό τραγούδι πάντοτε μου άρεσαν οι γυναικείες φωνές περισσότερο.
Ακόμα και από τις πιο άρτιες τεχνικά, προτιμώ εκείνες που έχουν ένα βάθος, ίσως όχι απαραίτητα τις πολύ ψιλές, πιο πολύ μου αρέσουν οι «βαριές», εκείνες που τυλίγονται γλυκά πάνω στις χαμηλές νότες, εκείνες που μοιάζουν να πέφτουν πάνω μου σκουντουφλώντας και στη συνέχεια μου δίνουν ένα φιλικό και τρυφερό χτύπημα στους ώμους, περισσότερο ακόμα κι από ότι ένα χάδι στα μάγουλα.

Κουρασμένος ανακάτευα τα cd μου, τον υπολογιστή με τα ψηφιακά αρχεία μουσικής, έβαλα τα ακουστικά και κάθισα στο μπαλκόνι δίπλα στις γλάστρες με τα φυτά μου καθώς είχε πέσει η νύχτα, απομόνωσα όλους τους θορύβους, τις ιαχές και την φτήνια έξω από μένα και χάθηκα.
Όταν δεν μπορώ να δώσω ερμηνεία στα πράγματα, τα δέχομαι όπως είναι κι απλά ζω παράλληλα με αυτά, τώρα πια τα ζόρικα δεν με βασανίζουν τόσο.
Σε εκείνο το νοερό ταξίδι, η φωνή της ήρθε με ορμή, απλώθηκε μέσα μου σαν βαρύ βελούδο και κατέλαβε κάθε μου χιλιοστό.

Θεωρώ την Φαραντούρη ίσως την μεγαλύτερη Ελληνίδα τραγουδίστρια όλων των εποχών, λυρική, επική, τρυφερή και κυρίως μεγάλη, βαθιά, βαριά, ζεστή και αισθαντική, αυτή η κοντράλτα, στιβαρή φωνή με παρασύρει πάνω σε κάτι στέρεο, με βγάζει μέσα από τα γκρίζα σύννεφα και με λούζει με φως…
Πάντα έβρισκα τις γυναικείες φωνές στο ελληνικό τραγούδι πιο ενδιαφέρουσες, ίσως γιατί σε αυτές τις φωνές ακούω την μάνα, την ερωμένη, την φίλη, τις μορφές εκείνες που έπαιξαν τον πιο σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, νιώθω εκείνη την υγρή μήτρα που σε κλείνει μέσα της και σου παρέχει μόνο ζεστασιά, ειδικά τις στιγμές εκείνες που κάποιες κραυγές, κάποιοι θόρυβοι με κουράζουν απίστευτα…


4 σχόλια:

scarlett είπε...

Καλησπέρα Τζων Μποη

γεμισαμε ενοχλητικους θορυβους...ειναι γεγονος.

Κι εμενα μου αρεσει πολυ η Φαραντουρη και διαλεξες εκπληκτικο τραγουδι.

Σου αφηνω εδω και μια αλλη γυναικεια φωνη (πιο λαικη),επισης βαθια ,μπασα και ξεχωριστη ελπιζοντας να σου αρεσει

http://www.youtube.com/watch?v=1BUTLiDCTg0

Τζων Μπόης είπε...

Είχα την τύχη να την γνωρίσω, επειδή μου άρεσε πολύ η φωνή της.
Αν η Φαραντούρη είναι η αγαπημένη μου, η Μοσχολιού έχει μια εξίσου υψηλή θέση δίπλα της.
Πέρα από τα λαϊκά της, την λάτρεψα στα τραγούδια που έκανε στον πρώτο δίσκο του Κραουνάκη...
Αυτές οι φωνές που δεν σπάνε απο λιγμό μου αρέσουν πολύ, ο λιγμός με ενοχλεί και με απωθεί και τραγουδούσε τα λαϊκά με έναν δωρικό τρόπο που μου άρεσε πολύ!

http://www.youtube.com/watch?v=xijqK5_8hh0

Από τις πολύ καλές λαϊκές φωνές είναι η Γιώτα Νέγκα, μεγάλη φωνή!
Από τις πιο αέρινες προτιμώ την Πασπαλά και την Γιαννάτου.

Jolly Roger είπε...

Την Μ.Φ. - αν και την αναγνωριζω σαν Μεγαλη Φωνη - δεν την πολυπαω. Το υφος της μου θυμιζει τροπαριο της Κασσιανης.
Ακομα και στα εμβατηρια του Θεοδωρακη που εχει τραγουδησει, παλι δεν μπορει να με συγκινησει.
Προσωπικα γουστα ειναι αυτα προφανως.
Ισως απο το συνολικο ηχοχρωμα της φωνης της να μην πιανω τις συγκεκριμενες συχνοτητες που το κανουν τοσο καλο.

Αντιθετα η Β.Μ. παντα με συγκινει, ακομα και οταν ερμηνευει δευτεραντζες.
Το προσωπικο μου τοπ: "χαθηκε το φεγγαρι".

ΥΓ Η γλυκια Σαββινα ειναι απο τις πιο αερινες και κοριτσιστικες φωνες.

Τζων Μπόης είπε...

Την Φαραντούρη την προτιμώ πιο πολύ στα ερωτικά της, παρά στα επαναστατικά της, η φωνή της όμως ειναι συγκλονιστική απο κάθε άποψη!

Αό τα λαϊκά της Μοσχιολιού την προτιμώ πιο πολύ σε εκείνα του Άκη Πάνου, ας πούμε αυτό:

http://www.youtube.com/watch?v=JbpBhIOqG8g (πόσο μου αρέσει αυτό το τραγούδι και η δική της ερμηνεία!)