Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Όποιος έχει μάτια βλέπει!



Το ζητούμενο είναι να ξεκινά καλά η μέρα σου, το πώς θα καταλήξει είναι άλλο καπέλο.
Σήμερα λοιπόν το θέμα της έκθεσης ιδεών είναι: «πως ξεκίνησε η μέρα μου».

Τα νέα μέτρα λιτότητας που θα ληφθούν οσονούπω, ο φόρος στα ακίνητα, to taxisnet, οι απεργίες στο κέντρο, η περαιτέρω αύξηση της ανεργίας, η αιθαλομίχλη από τις μελαμίνες, τους βακελίτες και τα κόντρα πλακέ που θα κάψουμε στα τζάκια και φέτος, τα νέα επεισόδια της Φατμαγκιούλ και του Σουλεϊμάν, όλα, μα όλα μπορείς να τα αντέξεις αν η μέρα ξεκινήσει καλά. Ας πούμε λοιπόν ότι ένα καλό ξεκίνημα ημέρας είναι το απαραίτητο λεξοτανίλ σου, άλλωστε στο φρενοκομείο «Η Ελλάς» ζεις, αντιλαμβάνεσαι τι εννοώ.

Καθημερινά, στο Μετρό τα πράγματα δεν κυλούν όπως θα ήθελες, παλιά βέβαια ήταν χειρότερα, πολυκοσμία και στριμωξίδι τρελό, τώρα πια με τους μισούς στο καρνάγιο, το έχουμε κάνει οικογενειακό...εγώ, εσύ, μερικοί ακόμα, εμείς κι εμείς δηλαδή, καθημερινά ανταλλάσουμε βλέμματα...χμμμμμ, την ίδια μπλούζα πάλι φόρεσε αυτή, τρίτη ημέρα αξύριστος ο άλλος...και σήμερα εδώ ρε μπαγάσα; άντε τυχερέ πάλι, το κόλλησες το ένσημο!...είμαστε δηλαδή μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Επειδή λοιπόν έχουμε μείνει εμείς κι εμείς και νισάφι πια, τους βαρέθηκα να τους βλέπω και ίσως να με βαρέθηκαν κι εκείνοι - αν και η παρουσία μου πάντα κοσμεί ένα βαγόνι και η απουσία μου μπορεί να δρομολογούσε στάσεις εργασίας, ή μπορεί και απεργίες - σταμάτησα να παρατηρώ, έστω και διακριτικά τους γύρω μου, καθώς κινδύνευα στα γεράματα να παρεξηγηθώ κι αποφάσισα λοιπόν είτε να διαβάζω κανένα βιβλίο, αλλά με την αφηρημάδα που έχω μπορεί και να βρεθώ στο τέλος της διαδρομής, είτε να ακούω με τα ακουστικά τη μουσική μου, κάτι βέβαια που κάνω καθημερινά, αλλά επειδή σιγοτραγουδώ κι από πάνω, καθώς είμαι καλλίφωνος και με σωστές ψιλές, κινδυνεύω να πέσω θύμα θαυμασμού και βασκανίας και άντε μετά να συνεχίσω την ημέρα μου.
Το αποτελεσματικότερο λοιπόν θα ήταν - σκέφτηκα - να παρατηρώ τις έντυπες διαφημίσεις μέσα στους συρμούς και να χάνομαι στο μήνυμα τους.

Τις προάλλες παρατηρούσα τις διαφημίσεις μιας εταιρείας που παράγει οδοντόκρεμες...άλλη οδοντόκρεμα για ολόλευκα δόντια, άλλη για ευαίσθητα κι άλλη για μασέλες. Για ένα περίεργο λόγο κόλλησα στην τελευταία οδοντόκρεμα, παρατηρώντας μια στιλάτη ηλικιωμένη να ποζάρει χαμογελώντας πλατιά με το σωληνάριο στα χέρια και να μας ενημερώνει ότι με αυτή την οδοντόκρεμα η μασέλα πλένεται καταπληκτικά κι επίσης με την αντίστοιχης μάρκας στερεωτική κρέμα η μασέλα μένει πάνω στα ούλα και δεν εκτοξεύεται την ώρα που μιλάς, επίσης δεν χρειάζεται να την πλένεις στο ποτηράκι το βράδυ (αυτό μου έχει μείνει παιδικό τραύμα, από την εποχή που παιδάκι πηγαίνοντας στο μπάνιο για πιπί μου είδα μια μασέλα μέσα σε ένα ποτήρι και σκιάχτηκα).
Μάλιστα, η στερεωτική κρέμα μου φάνηκε πολύ χρήσιμο πράγμα, καθώς όταν σε λίγα χρόνια θα έχω εντελώς ξεδοντιαστεί (που λεφτά για εμφυτεύματα, έχω να πληρώσω δανειστές, δεν βγαίνω μάνα μου, δεν βγαίνω) με την λογοδιάρροια που έχω, η μασέλα θα στέκεται ντούρα στο στόμα, άρα λοιπόν με την οδοντοστοιχία το έχω λύσει το θέμα, υπάρχει βέβαια και λύση να βάλω μόνο χρυσά, για να έχουν και μια χρησιμότητα στους κληρονόμους μου, από τα Μνημόνια άλλωστε δεν πρόκειται να βγούμε, ο ενεχυροδανειστής δηλαδή της γειτονιάς θα γίνει κλέφτης;
Πριν από λίγο καιρό πάλι διαφήμιζαν πάνες για την ακράτεια, χρήσιμες κι αυτές, οπότε το σετάκι είναι κομπλέ, κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε, αφού δεν πήρα πρέφα πως έφτασα ως εδώ, λες να καταλάβω και για πότε θα φορέσω την πάνα και το μασελάκι;

Πριν όμως φτάσω στην διαδικασία της γενικής αναστήλωσης και του ρεκτιφιέ, χρειαστώ δηλαδή φανοποιεία, καλλίμπρα, ζυγοστάθμιση κι άλλα τέτοια - για την ώρα κάνω απλά το ετήσιο service και μου στοιχίζει φτηνά, αν κι έχω υπερβεί χρονικά την εγγύηση, μόνο λάδια λέει ότι χάνω ο μάστορης, το σασί και η λαμαρίνα είναι σούπερ και να σκεφτείς είμαι και ελληνικό μοντέλο που λογικά θα έπρεπε ήδη να είχα βγάλει ελαττώματα - κι όσο η εστέτ μοίρα μου παραμένει συνοδοιπόρος και αρωγός μου κι ακόμα αόμματος δεν είμαι, έχω τα ματάκια μου, έχω το φως μου (άσε που το μάτι μου γυαλίζει), λέω να χρησιμοποιώ την όρασή μου με τον αποδοτικότερο δυνατόν τρόπο.

Για να επανέλθω στο κυρίως θέμα, καθώς πάλι ξέφυγα, αυτές λοιπόν τις ημέρες στο Μετρό έφυγαν οι πάνες και οι μασέλες κι ότι σε κάνει να αισθάνεσαι ληγμένο, νέα πνοή φύσηξε μέσα στους συρμούς, ορμόνες κατέκλισαν επιτέλους τα βαγόνια! 
Η νέα φθινοπωρινή διαφημιστική καμπάνια γνωστής εταιρείας εσωρούχων χρησιμοποιεί την φρεγάτα, εεεεε συγνώμη, την κύρια του βίντεο, η οποία είναι και δικιά μας κοπέλα, κοντοχωριανή δηλαδή από τα Βαλκάνια, την Tamara Lazic εκ Σερβίας, η οποία ποζάρει στις Ιταλικές εξοχές και στα δάση με τα εσώρουχά της, καθώς με τέτοιο ζεστό καιρό, η κοπέλα άναψε και φούντωσε - εδώ βλέπεις εμείς έχουμε ήδη σκάσει που πλέον το αίμα μας γίνεται frozen yogurt - κι εκείνης που το αίμα της βράζει και κοντεύει να εκραγεί μέσα από τα εφαρμοστά λινζερί της, να μην δροσιστεί λιγάκι το κορίτσι; να μην απελευθερωθεί από τα περιττά;

Έτσι λοιπόν οι καθημερινές διαδρομές στο Μετρό έχουν αποκτήσει άλλη χάρη, μετά την ακράτεια και τις σχετικές πάνες, μετά το ξεδόντιασμα, τις μασέλες και τις στερεωτικές κρέμες, οι διαφημίσεις στο Μετρό αποκτούν αμιγώς ιατρικό ενδιαφέρον, καθώς πλέον έρχεται και το εγκεφαλικό!

Υ.Γ.: Είδες όμως τι κάνει το απεμπλουτισμένο ουράνιο; Εμείς εδώ με τόσους ψεκασμούς θα δούμε άραγε τέτοιο χαίρι σε μερικά χρόνια;

8 σχόλια:

scarlett είπε...

Η αλήθεια ειναι πως διαφημισεις για πανες και μασελες (αν και ομολογουμενως χρησιμοτατα προιόντα) δε λένε.
Ενω βλέπεις την Tamara, πως την λενε, και σου ανοιγει η ψυχη.

Απολαυστικοτατος, οταν γραφεις με αυτον τον τροπο :)

Καλο σου βραδυ, Τζων Μποη!

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Scarlett,

Μα τώρα ειλικρινά πες μου, για την ψυχή είναι η Ταμάρα;
Εγώ πάλι γιατί κάπως αλλιώς το είχα στο νου; :))

scarlett είπε...

Νομίζω πως ξέρουμε και οι δυο πώς το είχες στο νου... αλλά μην περιμένεις από μένα, να σου αφήσω σχόλιο από αυτά που θα άφηνε ο πειρατής ;-)

thinks είπε...

Δηλαδή με το να χρησιμοποιείς τις πάνες και την κρέμα για τις οδοντοαπαυτές μοιάζεις με την Ταμάρα; και τα γρυσίματα έχουν γίνει στην Ιταλία; Από 'δω πάντως δεν την έχουμε δει να γυρίζει... Εμένα η μέρα μου ξεκινά πάντα καλά, χωρίς συνοστισμό και διαφημήσεις από την κρεβατοκάμαρα στο λίβινγκ ρουμ... Και έχει και αληθινό Ιταλικό καφέ!

Τζων Μπόης είπε...

Του εστέτ η καρδιά είναι μια άβυσσος,
πότε κόλαση και πότε ο παράδεισος,
του εστέτ η καρδιά είναι (ααααχ) μια άβυσσος!

(που έλεγε κι ο αείμνηστος ο Στράτος)...:)

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη, δηλαδή εσύ κατάλαβες ότι θέλω να μοιάσω στην Ταμάρα;
Για άλλο πράγμα μου κίνησε το ενδιαφέρον η κοπελίτσα...:))

όσο για τη δική μου ημέρα, αυτή ναι μεν ξεκινά με έναν καφέ (ιταλικό, γαλλικό, ελληνικό, τούρκικο, σημασία δεν έχει), αλλά συνεχίζεται με ένα non stop meeting.
Ειδικά στο αυριανό, βλέπω μάλιστα να γίνεται και της ...Ταμάρας :))

thinks είπε...

Απόψε, all meetings are off. Έκτο παιγνίδι του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Πάντως συνήθως τα meetings γινονται τηλεφωνικά εδώ... Εσύ πας σε meeting με τις πυτζάμες δίπλα στην σύζυγο ;-)

Τζων Μπόης είπε...

Αγαπητέ Δημήτρη, εγώ στο σπίτι πραγματοποιώ συνήθως άλλες συνεδρείες.
Όσο για τις πυτζάμες, μου είναι άγνωστο είδος ένδυσης, καθώς σε τέτοιου είδους meetings κι όχι μόνο, έχω μάθει να γδύνομαι κι όχι να ντύνομαι...

Στα άλλα meetings, τα επαγγελματικά, πηγαίνω πάντα σαν γαμπρός!
Το τιμώ εγώ το meeting, κορώνα στο κεφάλι μου το έχω :))