Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

It's just a Perfect Day...






It's such a perfect day, I'm glad I spend it with you
Such a perfect day you just keep me hanging on
You just keep me hanging on...


Πόσες φορές το είπα αυτό με ευγνωμοσύνη και πόσες άλλες το προσπέρασα λίγα λεπτά μετά...
...πόσο το μετάνιωσα...
Πόσο τέλειες μοιάζουν εκείνες οι μέρες που έχεις να μοιράσεις και να μοιραστείς, να νιώσεις πάνω στο δέρμα σου το άγγιγμα, στο στόμα σου δυο χείλη, στα χέρια σου ένα χάδι και στην ψυχή σου ένα γέμισμα...
...εκείνες τις ημέρες που νιώθεις βουνά να πέφτουν πάνω σου και ηφαίστεια να σκάνε μέσα σου...  
...κι όσες φορές θεώρησα αυτές τις ημέρες ως δεδομένες, ήρθε η ζωή και με χαστούκισε και από τα δύο μάγουλα και καλά μου έκανε...
 
Such perfect day you made me forget myself
I thought I was someone else, someone good...
 
υ.γ.: από τα τραγούδια που αγάπησα πολύ, από κάποιον που μόλις αναχώρησε...
 

10 σχόλια:

scarlett είπε...

perfect days...
Δεν τις θεωρησα ποτέ δεδομένες, Τζων Μπόη.
Για μενα είναι οι μέρες, που για κάποιον λόγο σημαντικό ή ασήμαντο νιώθεις μια παράξενη ισορροπία μέσα σου, νιώθεις ευγνωμοσύνη που η γη γυρίζει και είσαι κι εσύ ένας ταξιδιώτης πάνω της.
Συνήθως είναι διαφορετικες για τον καθενα μας οι perfect days , αναλογα με το πως αντιλαμβανεται την προσωπικη του ευτυχια.
Για μενα και σημερα ηταν μια perfect day...κι ας μην εκανα τιποτα το τρομερα σπουδαιο. Αρκει το αισθημα.


Από τα τραγουδια που σου εντυπωνονται και τραγουδας ξανα και ξανα

Καληνυχτα Τζων Μποη !

CsLaKoNaS είπε...

Α ρε Τζων Μπόη, μόνο εμείς οι δύο είμαστε που τον πενθούμε τον Lou Reed ...

Τεράστια μορφή της ροκ μουσικής...

Τζων Μπόης είπε...

Καλησπέρα Scarlett,

Είναι όπως το είπες, το πως δηλαδή αντιλαμβάνεται κάποιος την προσωπική του ευτυχία, αλλά αυτό που ονομάζουμε ευτυχία έχει σχέση, λιγότερο ή περισσότερο, με την ανάγκη μας να μοιραζόμαστε πράγματα.
Πάντως, αυτό που εσύ ονομάζεις "τίποτα σπουδαίο" σκέψου ότι για να σε κάνει να νιώθεις όμορφα είναι εν τέλει κάτι σπουδαίο.

Το τραγούδι σπουδαίο πάντως και οι μέρες αυτές μοναδικά όμορφες (για τον καιρό μιλάω) :)

thinks είπε...

Άλλος ένας άνθρωπος που ήταν μέρος του εξαφανιζόμενου κόσμου μας takes a walk on the wild side. Καλό δρόμο...

Τζων Μπόης είπε...

Λάκωνα,

Τζιμ Μόρισον, Ερικ Κλαπτον, Λου Ρηντ, οι αγαπημένοι μου ρoκάδες (από άντρες), ανάμεσα τους η Τζάνις Τόπλιν, που είχε κι αυτή balls!

Άλλο είναι το θέμα όμως...βλέπω ότι σε πολλά συμφωνούμε και με έχουν ζώσει τα μαύρα φίδια, πότε θα αρχίσουμε την κόντρα να έρθουμε στα ίσια μας; :))

Τζων Μπόης είπε...

Δημήρτη καλησπέρα,

Δεν ήταν απο αυτούς που πολυ-φωνάζουν κι αυτό μου άρεσε πολύ!

scarlett είπε...

Γεια σου Τζων Μποη

Εγραψα οτι δεν "εκανα κατι τρομερο σπουδαιο"...οπως ακριβως δεν κανουμε τρομερα σπουδαια πραγματα καθε μερα....Αλλα το αισθημα εκεινο που σε γεμιζει με πληροτητα και αρα σου επιτρεπει να αντιλαμβανεσαι τις perfect days, ειναι παντα σπουδαιο.

Καλο σου απογευμα Τζων Μποη (υπεροχος φετος ο Οκτωβρης!)

Τζων Μπόης είπε...

Χαίρομαι για αυτό που γράφεις περί πληρότητας, ο καθένας βέβαια αυτό το ορίζει διαφορετικά, αλλά η ουσία είναι να νιώθουμε πλήρης όσο μπορούμε, ακόμα κι αν δεν κάνουμε και κάτι τρομερά σπουδαίο καθημερινά (που και μόνο που ζούμε είναι σπουδαίο από μόνο του).

Όσο για τον φετινό Οκτώβρη σε παραπέμπω στην επόμενη ανάρτησή μου σήμερα...ο καλός καιρός οδηγεί σε φουσκοδεντριές :))

CsLaKoNaS είπε...

Δε βάζω τον Clapton στο ίδιο βάθρο με Morrison, Reed (και Dylan)...Γούστα είναι αυτά...

υ.γ. Αμα θες να διαφωνήσουμε σε κάτι, τα κουμπιά μου τα ξέρεις ;)

Τζων Μπόης είπε...

Δεν είπα ότι τους βάζω στην ίδια μοίρα, αλλά ούτε και θα τους ζυγίσω για να δω ποιος είναι και πιο "βαρύς".
Ψηφίζω Κλάπτον ως πρώτο από όλους (γούστα είναι αυτά), για τον Ντύλαν, τι να σου πω...δεν ήμουνα και ποτέ ένθερμος με αυτόν.

υ.γ.: δεν μας λυπάσαι; :))