Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, συγκινητική ήταν η ανταπόκριση των αγορών στην απόφαση του χρεοκοπημένου Τζων Μπόη να ξαναβγεί στις αγορές.
Μετά από τόσες δυσκολίες, από τόσο αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα, ο Τζων Μπόης τώρα πια ξέρει - τι ξέρει δηλαδή, είναι πεπεισμένος να λέμε καλύτερα - ότι τα καυτά δάκρυα που έχυσε πάνω στη στέρφα γη γίνονται πλέον φρέσκια χλόη να πατήσει και να ατενίσει το μέλλον του με αισιοδοξία!
Βέβαια, γνωρίζει ότι ο δρόμος ακόμα είναι μακρύς και επίπονος, δεν πρέπει να χαλαρώνει, πρέπει να συνεχίσει την προσαρμογή του και τις διαρθωτικές του μεταρρυθμίσεις, γνωρίζει ότι ακόμα είναι απλά στην αρχή!
Χαλάλι όμως! Θα έπαιρνε σαλόνι με 200 € πριν από 4 χρόνια;
4 σχόλια:
Το σαλονάκι μου φέρνει στα 2.500 Ευρώ καινούργιο προ πενταετίας όταν έπαιρνε 2.000 Ευρώ ο κόσμος. Τώρα που παίρνει 400 Ευρώ ο κόσμος και το σαλονάκι είναι 200 Ευρώ, σίγουρα ο κόσμος μπορεί αν θεωρείται πιο πλούσιος από πριν! Εγώ πάλι αντί για το σαλονάκι με 200 Ευρώ θα διάλεγα 300 πράματα των 2 Ευρώ το καθένα από τις άλλες δύο φωτογραφίες, άρα πάλι φτωχός θά 'μουνα...
Πάντως, μεταξύ μας, η έξοδός σου στις αγορές ήταν πρώιμη... Θα έπρεπε να είχες καλέσει όλους τους μαγαζάτορες σπίτι σου, και μόλις θα ερχόντουσαν όλοι αμέσως θα τους εξηγούσες ότι αυτά που τους χρωστάς διαγράφονται, θα το δεχόντουσαν φυσικά αμέσως, και μετά θα τους ζητούσες καινούργιο βερεσέ ξεκινώντας από το μηδέν, που θα σου άνοιγαν, φυσικά, αμέσως, κι έτσι θα έπαιρνες και το σαλονάκι και τις δύο πρώτες φωτογραφίες και θά 'σουν πάμπλουτος!
Δημήτρη, το συγκεκριμένο σαλονάκι στα νιάτα του μάλλον αποτιμόταν σε δραχμές κι όχι σε ευρώ. Το θέμα είναι ότι το ρετούς που χρειάζεται κοστίζει όσο θα έκανε στις χρυσές εποχές να το αγοράσεις σε ευρώ + τα 200 ευρώ της αγοράς, άσε που δεν είναι και του γούστου μου, οπότε ανεβαίνω στο μαγαζί της δεύτερης φωτοφραφίας, στο οποίο, όπως και πολλά παρόμοια άλλα, βρίσκεις θυσαυρούς.
Πρόσφατα ζαχάρωνα ένα σετ από εξαιρετικά πορτρέτα, σε στυλ φαγιούμ, πάνω σε παμπάλαιο ξύλο ελιάς, πραγματικό κομμάτι τέχνης από τον 19ο αιώνα. Δεν το πήρα τελικά, το μετάνιωσα, αλλά ευτυχώς το πήρε φόλος μου, εγώ κατά καιρούς έχω πάρει διάφορες άλλες μικροαντίκες σε εξαιρετικές τιμές.
Πάντως έχεις δίκιο, η έξοδός μου στις αγορές ήταν πραγματικά πρόωρη. Δεν έπρεπε καν να βγω στις αγορές, θα έπρεπε να καλέσω τους μαγαζάτορες να μου πουλήσουν αναγκαστικά την πραμάτειά τους, και τα καλά και τα σάπια φυσικά, να με χαρατσώσουν αναλόγως, να μου τα πουλήσουν όχι απλά βερεσέ αλλά με πανατόκι, ώστε να τους έχω κάθε λίγο και λιγάκι στα πόδια μου να με εκβιάζουν και να με απειλούν ότι έτσι και δεν ξαναπάρω από τα σάπια τους, δεν θα μου ξαναπουλήσουν τα ζαρζαβατικά τους κι εγώ θα ψωμολυσσάξω από την πείνα.
Έτσι λοιπόν και προκειμένου να φάω καμιά ντομάτα φρέσκια θα φάω και τα ληγμένα και τα σάπια και θα πω κι ευχαριστώ. Το καλό θα ήταν να τους πάρω όλους με τις ντομάτες που μου πουλάνε, αλλά βλέπεις έχω εθιστεί στα ψώνια και δεν μπορώ χωρίς τους μαγάζοτορες.
Τρέχω για αγγούρια (βλ πρώτη φωτο!)
Καλησπέρα Τζων Μποη!
Μου αρεσαν πολυ οι φωτογραφιες σου με τα εντονα χρωματα. Ειδικα η πρωτη με την χειρόγραφη πινακιδα της. Μου'ρχεται να βουτηξω μεσα και να ψωνισω ολα τα πολυχρωμα καλουδια που εχουν μεσα τα καφασια.
Απο παλαιοπωλειο παλι, δεν έχω ψωνισει ποτέ.
Το πολιτικο μηνυμα το αφηνω απ'έξω...ωραια θα ηταν οι αγορες να ειχαν το νοημα που ειχαν παλια. Οχι τοσο για την ενισχυση της υπερκαταναλωσης σαν έννοια, οσο για την ανεμελια ακομη και την αθωοτητα που κουβαλουσαμε μερικοι απο εμας
Καλημέρα Scarlett,
Οι φωτογραφίες είναι όλες από το κέντρο της Αθήνας, η δε πρώτη που σου άρεσε είναι από την Πλάκα.
Για μένα, κάτι τέτοιες βόλτες στις αγορές του κέντρου είναι αναζωογονητικές.
Στα παλαιοπωλεία θα βρεις θησαυρούς, σπάνια πράγματα τα οποία σε καλούν να θαυμάσεις ή και να αγοράσεις.
Όσο για το πολιτικό μήνυμα, είναι Μεγάλη Εβδομάδα, θα παραμείνω στο πνεύμα των ημερών και δεν θα μιλήσω άσχημα...:)
Δημοσίευση σχολίου