Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Τα 20 αγαπημένα μου ζεϊμπέκικα




Ο καημός μου δεν είναι ότι στο πρόσφατο ζεϊμπέκικο - καραόκε night δεν είχα τα γυρίσματα που ήθελα (αν και αποθεώθηκα), αλλά το γεγονός ότι ουδέποτε έμαθα να το χορεύω σωστά. 
Βέβαια, μιλάμε για ζεϊμπέκικο λεβέντικο, λιτό και εσωστρεφές, να μην μοιάζει ότι χορεύεις καλαματιανό, ούτε την Καραγκούνα, μήτε ότι έχεις πιει την Άρτα και τα Γιάννενα μοιάζοντας με μπαταρισμένη βάρκα, αλλά και χωρίς τα αντιαισθητικά παλαμάκια και τα σφυρίγματα των γύρω, λες κι είναι τσέλιγκες στη βουνοπλαγιά (στους δε γάμους θα πρέπει να απαγορεύεται και οι παραβάτες, δη γυναίκες με ψηλοτάκουνο, λαμέ και μαλλί κομμωτηρίου, να τιμωρούνται με 48ωρη ακρόαση όπερας και heavy metal εναλλάξ).
Πάντως σε αποζημίωση, επέλεξα (με κόπο) τα 20 αγαπημένα μου ζεϊμπέκικα, τα οποία και παραθέτω παρακάτω.
Το πλέον αγαπημένο μου, το "Άσπρο Πουκάμισο", του Βασίλη Τσιτσάνη (και μάλιστα με την ερμηνεία της Γιώτας Νέγκα). 

"Έχω καεί έχω ψηθεί, στα χέρια τα δικά σου, το βλέπω θα καταστραφώ κι όμως να φύγω δεν μπορώ, στιγμή από κοντά σου". Τι λέμε τώρα!
  
Με ένα κλικ στα παρακάτω, μερακλώνεις άνετα (είναι και το success story ντε!)  
   


1.                  Άσπρο πουκάμισο: Μουσική & Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης






































6 σχόλια:

thinks είπε...

Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι...
Πάω κι' εγώ για ύπνο...
'νύχτα Τζων!

Τζων Μπόης είπε...

"Απ' τα ψηλά στα χαμηλά, κι απ' τα πολλά στα λίγα"
Πάω κι εγώ για το μεροκάματο
'μέρα Τζίμυ!

Άθη είπε...

Γειάσου αγαπητέ...ε,εμ...εξαιρετικά τα ζεϊμπέκικά σου..πραγματικά...και μου αρέσει που έχεις,και μουσική παιδεία...κι που σου αρέσει ο Χατζιδάκις (μεγάααλη αγάπη μου ο Μάνος-τον λατρέυω παρεπιπτόντως καθότι μεγάλωσα με α υτόν)ε γώ όμως αγαπώ πο-λύ το 'Χαμόγελο της Τζοκόντα΄ο αγαπημένος δίκος έβερ..καθότι μεγάλωσα με α υτό...και μου αρέσει, επίσης που σου αρέσει και ο Μίκης (καθότι μεγάλωσα και με α υτόν επίσης) τους άκουγε και τους δύο πο-λύ ο πατέρας μου και τους ακούει,ακόμη και επειδή αγαπούσε εκείνος τη μουσική τους με έμαθε να την αγαπώ κι εγώ)...το 'τραγούδι της ξενιτιάς'απλά ανεπανάληπτο καθώς και η 'Δραπετσώνα'...απλά άπαιχτα...πο-λύ ωραίο το ποστάκι σου...με συγκίνσες πο-λύ με το Μάνο και με τον Μίκη....μου θύμισες τα παιδικά μου χρόνια...καλό μεσημέρι και φιλάκια αγαπητέ Τζόνυ....

Τζων Μπόης είπε...

Καλησπέρα Αθανασία,

Να 'σαι καλά και χαίρομαι πολύ που σου άρεσαν οι επιλογές μου

Καλό απόγευμα!

Jolly Roger είπε...

! Ωπα !
Να ζησουν οι λεβεντες Γιαννηδες.

Υ.Γ. Απο την λιστα ξερω συνολικα 6, μου αρεσει συνολικα ένα - και αυτο μεχρι να φτασει στο ρεφρεν. Προκειται για το νο. 13.

Τζων Μπόης είπε...

Να ζήσουν και οι Καπεταναίοι!

Αλλά πως γίνεται να σου αρέσει συνολικά ένα κι αυτό μέχρι το ρεφραιν; τότε δεν είναι συνολικά αλλά μερικώς, εκτός κι αν κάτι άλλο εννοείς.
Πάντως το συγκεκριμένο είναι πολύ αγαπημένο και για ένα λόγο όπως κι εσύ, βρίσκω πιο δυνατό το κουπλέ του και λιγότερο το ρεφραίν του