"Τρέχω πετάω κυνηγάω πουλιά και όνειρα,
και κάθε μέρα κολυμπάω σε πιο βαθιά νερά
Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω με ένα ζεστό φιλί,
και από τη δύση μου να φτάσω ως την ανατολή..."
και κάθε μέρα κολυμπάω σε πιο βαθιά νερά
Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω με ένα ζεστό φιλί,
και από τη δύση μου να φτάσω ως την ανατολή..."
Νίκος Γκάτσος
Υπάρχει άραγε κάποια (πολιτική) δύναμη, η οποία όχι απλά να αφουγκράζεται τις ανάγκες του κόσμου, αλλά να τις προλαβαίνει και να κάνει εκείνη πρώτη ένα βήμα πιο μπροστά από την κοινωνία της;
4 σχόλια:
Έχω ευχάριστα νέα! μα βεβαίως και υπάρχει πολιτική δύναμη που προλαβαίνει ένα βήμα πιο μπροστά από την κοινωνία ώστε η κοινωνία να ακολουθεί βολικά αντί να καταριέται που τους άφησε όλους μόνος τους. Ρωσία 1918-1990, Γερμανία 1930-1942, Ιταλία 1922-1943, και μάλιστα στην Γαλλία το 1789-1795 σκοτώνανε και όσους θέλανε να καταπιέσουνε το πόπολο. Σκοτώνανε μάλιστα και πολλούς που το πόπολο δεν ήξερε καν ότι τους καταπιέζανε... Επίσης να αναφέρω την Καμπότζη από το έτος Μηδέν και μετά (για λίγα χρονάκια), όπως και την Αργεντινή (Της Εβίτας, όχι του alexis). Περισσότερα καλά νέα: Από Δευτέρα ... ... ... ...
Καλημέρα Τζων Μπόη
δεν θέλω να σε απογοητεύσω,το κάνουν άλλοι αυτό σε όλους μας, αλλά στην χωρα μας η πολιτική (σε όλες της τις εκφάνσεις) έχει δυστυχώς ερμηνεύσει πολύ λάθος το ρόλο της.
Και μαζί μ'αυτήν και πολλοί πολίτες περιμένουν εντελώς λάθος πράγματα από τους πολιτικούς.
Μια πολύ όμορφη μέρα σου εύχομαι και μια ενδιαφέρουσα συνέχεια στο ταξίδι που περιγράφει ωραιότατα ο Γκάτσος.
Υπέροχο τραγούδι!
Δημήτρη,
Η Οκτωβριανή Επανάσταση και η πτώση της Βαστίλης προήλθαν μέσα από μια διαδικασία ιστορικής ωρίμανσης, το τι επακολούθησε και δη στην περίπτωση της πρώτης δεν ήταν εύκολα προβλέψιμο και δεν ήταν άλλωστε και το ζητούμενο τότε. Οι περιπτώσεις της Ιταλίας και της Γερμανίας είναι διαφορετικές και ήταν το αποτέλεσμα μιας λανθασμένης «ίασης» της τότε παρακμής, δεν αναφέρομαι σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι προφανές.
Όσο για τα της Δευτέρας, δεν βρίσκω σύνδεση μεταξύ του πνεύματος της ανάρτησης και των όσων εικάζουμε ότι θα συμβούν, ώστε να είμαι σε θέση να σχολιάσω.
Όταν αναφέρω για την (πολιτική) δύναμη που θα πάει την κοινωνία πιο μπροστά, μιλάω για τόλμη και για ρίξεις, οτιδήποτε έπεται των αναγκών της κοινωνίας αποτελεί συντηρητισμό κι οτιδήποτε συμβαδίζει, είναι τουλάχιστον διαχείριση, δεν αναφέρομαι σε αυτά.
Ο διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους, τα σύμφωνα συμβίωσης, η ελεύθερη αγορά με κανόνες κι όχι η ασυδοσία ή ο κρατισμός δεν συμβαδίζουν με τα θέλω και τις ανάγκες της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας σήμερα.
Η δύναμη όμως εκείνη που θα τολμήσει να προπορευτεί των αναγκών που έρχονται αναπόφευκτα, είναι η δύναμη που εμπνέει. Άλλωστε και η θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου κάποτε, η μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες πριν από λίγα χρόνια, η ή υιοθέτηση τέκνων από ανύπαντρα ζευγάρια ή μητέρες, προπορεύτηκαν των θέλω της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας, σήμερα ποιος μιλάει για αυτά, τότε όμως σηκώναμε μέχρι και λάβαρα...
Scarlett, θα συμφωνήσω, δυστυχώς.
Οι Έλληνες πολίτες - στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον - περιμένουν από τους πολιτικούς τη διαχείριση κι όχι τις ρίξεις, η τόλμη φοβίζει.
Βρίσκομαι στην μειοψηφία και προτιμώ εκεί να μείνω.
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου