Willkommen! Bienvenue! Welcome!

- Αρμυρίκι: Ωραία λοιπόν! Το έφτιαξα το blog, του έβαλα ωραίο χρωματάκι, σε απόχρωση λαχανί, βρήκα τη γραμματοσειρά που μου ταιριάζει, έγραψα και μια πρώτη εξυπνάδα εν είδη καλωσορίσματος, έβαλα και μια ωραία φωτογραφία και τώρα; Μα γιατί το έφτιαξα; Το έφτιαξα γιατί το κάνουν κι άλλοι θα μου πεις, ναι αλλά εγώ θα κάνω ότι κάνουν κι άλλοι; ένα με το μπούγιο;

- Φωνή: Δηλαδή και ποιος είσαι εσύ ρε φίλε;

- Αρμυρίκι: Ε πως ρε Φωνή, αφεντικά και δούλοι σκατά γινήκαμε ούλοι; αν κάνουμε όλοι τα ίδια θα έμοιαζαν όλα άχρωμα και άνοστα, νομίζω ότι άλλος είναι ο λόγος που το έφτιαξα. Μήπως το έκανα γιατί είχα πολύ ελεύθερο χρόνο και ήθελα να τον σκοτώσω;

- Φωνή: Σιγά που έχεις ελεύθερο χρόνο βρε κακομοίρη. Το μαγαζί έχει έξοδα, έχει ανάγκες, πρέπει να βγάλεις κέρδη, να πάρεις και εσύ ένα μπόνους, λίγα ψίχουλα κέρδους τους γυρεύεις κι ως την άλλη σου ζωή θα τους δουλεύεις. Μα και στο σπίτι μπας κι έχεις χρόνο; Οικογένεια, υποχρεώσεις, διαβάσματα, γέρασες και μαζεύεις ακόμα πτυχία, βλάκα.

- Αρμυρίκι: Για συμμαζέψου φωνή και μίλα πιο κόσμια, βωμολοχίες στο μαγαζί αυτό απαγορεύονται. Μήπως όμως το έκανα για να βγάλω τα εσώψυχά μου στο internet;

- Φωνή: Αφού σε ξέρω βρε, εσύ είσαι όστρακο κλειστό, εδώ μέσα θα τα βγάλεις; μάλλον το έκανες για να αυτό-επιβεβαιωθείς για να κερδίσεις το σεβασμό των άλλων, να πουν «πω πω τι ωραία που τα λέει ο πούστης (αχ συγνώμη παραφέρθηκα), αχ και να μπορούσα και να τα πω κι εγώ έτσι».

- Αρμυρίκι: Σιγά ρε Φωνή που το έκανα για αυτό, εδώ μέσα νομίζεις την ψάχνω την αυτό-επιβεβαίωση και το σεβασμό; και σιγά που θα μου πουν ότι τα λέω ωραία και θα καμαρώσω σαν παγόνι, αφού το ξέρω ήδη, στο internet περίμενα να το μάθω; Δεν είμαι εγώ internet freak Φωνή, έχω ζωή πραγματική, στο αίμα μου τρέχει μπαρούτι. Άλλος είναι ο λόγος Φωνή, ψάξε και βρες τον.

- Φωνή: The answer, my friend, is blowing in the wind, the answer is blowing in the wind…

- Αρμυρίκι: Καλά, με φώτισες τώρα Φωνή, ήσουνα κατατοπιστικότατη. Ρε Φωνή, εγώ νομίζω ότι το έκανα για λίγο πλάκα, να μαζευτούμε εδώ μέσα μερικοί και να το κάνουμε Βερολινέζικο καμπαρέ του Μεσοπολέμου, γιατί αν νομίζεις ότι το έκανα για να τα γράφω και να τα διαβάζω μόνος μου είσαι γελασμένη, καλύτερα να το μπουρλοτιάσω τώρα αμέσως, που θα το μπουρλοτιάσω ούτως ή άλλως βέβαια, περίμενε και θα δεις. Όταν θα έχω χρόνο θα μπαίνω στα άλλα blogs και θα σχολιάζω, θα κάνω αισθητή την παρουσία μου, να με μάθουν βρε αδερφέ, ανοίξαμε και σας περιμένουμε, πω πω παιχνιδάκι που βρήκα, πως μου είχε ξεφύγει εμένα τόσο καιρό μου λες; και μετά θα μαζευόμαστε κάτω από τα φώτα του καμπαρέ και θα τραγουδάμε :

Willkommen! Bienvenue! Welcome! Im Cabaret, Au Cabaret, To Cabaret!

Meine Damen und Herren, Mes dames et Messieurs, Ladies and Gentlemen,

Guten Abend! Bon Soir! Good Evening! Wie geht's? Comment sa va? Do you feel good?

Ich bin eur Confrencier!!!

Willkommen! Bienvenue! Welcome! Im Cabaret, Au Cabaret, To Cabaret!

Αυτό το cabaret θα έχει τα πάντα, μουσικές, καυτά λόγια κι ανάσες, ίντριγκες, έρωτα, ζεστό ιδρώτα, λάγνες ματιές, γωνιές που λούζονται στο ημίφως και φωτά δυνατά, τραγούδια, πολλά τραγούδια, χορό, ποτό και φαγητό, πολύ ποτό και πολύ φαγητό.

Meine Damen und Herren, Mes dames et Messieurs, Ladies and Gentlemen,
Willkommen! Bienvenue! Welcome! Im Cabaret, Au Cabaret, To Cabaret!