Έχουμε αναρωτηθεί τι μας κουράζει να ακούμε όλο και περισσότερο;
Μήπως ότι ακούμε καθημερινά εκφράσεις χιλιο-ειπωμένες, εκφράσεις κλισέ, λόγια τόσο κοινότυπα και κενά που λέγονται για να λέγονται απλά για να συμπληρώσουν μια κουβέντα, να φτιάξουν μια φράση, να καλύψουν ένα κενό;
Πόσες συζητήσεις γίνονται καθημερινά και πόσα λόγια καταναλώνονται χωρίς ουσιαστικά κανένα νόημα, κανένα σκοπό, καμιά συνέχεια, απλά κουβέντες για να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ των ανθρώπων ή για να το διευρύνουν.
Το μεγαλύτερο μέρος του καθημερινού μας λόγου αποτελείται από κωδικοποιημένες εκφράσεις, από κλισέ λόγια, από ημιτελείς κουβέντες...εύκολα αντιλαμβάνεσαι τη συνέχειά τους και το νόημα που κρύβουν, αν κρύβουν, πριν καλά καλά διατυπωθούν.
Μιλάμε με κώδικες, απλά συνεννοούμαστε, δε κουβεντιάζουμε, ο καθένας διατυπώνει τον δικό του λόγο, την δική του άποψη, γεμίσαμε από απόψεις, από γνώμες, από στείρες κουβέντες...ένας διαρκής θόρυβος...ο πληθωρισμός του λόγου έχει ανέβει σε πολύ υψηλά επίπεδα...ζούμε μια ζωή πληθωριστική, καταναλώνουμε αφιδώς το λόγο, μιλάμε για να μιλάμε, ίσως και για να μην ξεχάσουμε τη γλώσσα μας, η οποία περιορίζεται πλέον σε μερικές αράδες κωδικοποιημένες λέξεις.
Ανάμεσα στους κώδικες αραδιάζουμε και μερικές εξυπνακίστικες, χαριτωμένες ρητορίες, έτσι για να σπάσει η μονοτονία, κάτι που διαβάσαμε, κάτι που μας έκανε εντύπωση, κάτι που θα το πούμε και θα εντυπωσιάσουμε την παρέα.
Μέρος ενός παιχνιδιού είναι κι αυτό...μέρος του κώδικα επικοινωνίας.
Πλήνθοι κέραμοι ατάκτως ερρειμένοι...
Όλοι έχουμε μάθει την αξία του λόγου, λίγοι όμως αντιλαμβάνονται την αξία της σιωπής, μιας σιωπής η οποία λέει τόσα πολλά, μια παύση ισοδυναμεί με χίλιες κουβέντες...
Σιωπή...ποιά σιωπή;
Ποιός μπορεί να σωπάσει;
Ακόμα κι αν θες δε μπορείς...μίλα...μίλα...μίλα...
Μίλα για να πουλήσεις. Όλα στη ζωή πωλούνται και αγοράζονται, πως θα πουλήσεις αν δε μιλήσεις;
Να πουλήσεις όμως τι;
Μα τον εαυτό σου ασφαλώς...υπάρχει καλύτερο εμπόρευμα από αυτό;
Πίσω λοιπόν από την τόσο κουραστική ρουτίνα των κλισέ και των χιλιο-ειπωμένων λόγων κρύβεται η ανάγκη μας να ξεπουλήσουμε το εμπόρευμα, να διαλαλίσουμε την καλή πραμάτεια...
Τι να την κάνεις τη σιωπή, αυτή δεν πουλάει τίποτα, το μαγαζί δεν θέλει στοκ, θέλει γρήγορες πωλήσεις, κέρδη, πολλά κέρδη, κέρδη καθημερινά...
Εδώ ο καλός εαυτός...εδώ η καλή πραμάτεια...κάνουμε και εκπτώσεις...κυρίως εκπτώσεις, μεγάλες εκπτώσεις, έχουμε εκπτώσεις όλο το χρόνο, τα δίνουμε όλα και κάτω του κόστους...φτάνει να πουλήσουμε, μόνο να πουλήσουμε...
Αυτό ήταν, ξεπούλησα και σήμερα...
1 σχόλιο:
...καμια φορα το να μιλας κομπιαζοντας ,πλατυαζοντας ,κοινοτοπα,με αμηχανα κενα ειναι πιο καθαρη κουβεντα.
Δημοσίευση σχολίου