Ρεαλιστικά, ρεαλιστικότατα, σαν κάτοικος του Ελληνικού (που είναι ακόμη γειτονιά), προτιμώ να δοθεί το μεγαλύτερο μέρος για ανέγερση πολυτελών κατοικιών (αφού δεν θα ξεπερνούν στο ύψος τους τρείς ορόφους) παρά να γίνει όλη αυτή η χαώδης έκταση πάρκο.
Τέτοιου είδους παρκα (στην Ελλάδα ζούμε μην το ξεχνάμε) μετατρέπονται σε κακοτοπιές από την μια στιγμή στην άλλη. Πόσο μάλλον όταν ανήκει στο δημόσιο και δεν τίθεται θέμα φρούρησης.
Για φανταστείτε ένα πάρκο 4000 στρεμμάτων, με δεκάδες εισόδους-εξόδους, χωρίς προφύλαξη όταν πέφτει η νύχτα... ιδανικός τόπος για ναρκωτικά, νταβαζιλίκια και άλλες "ομορφιές". Θυμηθείτε το Πεδίο του Αρεως, ακόμη και το Ζάππειο-μια πέρα περιπατούσα-
Ούτε στην πιθανότητα ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου-mall μεγάλης ομάδος θα ήμουν θετική (και αυτό έπαιξε), όπου τα σπάσε-κάψε μεν θα αποκλείονταν από το φρουρούμενο γήπεδο-χωρο-mall-πάρκο, αλλά θα μεταφερόντουσαν στις γύρω γειτονιές. Άρα υποβάθμιση της ζωής των κατοίκων. Και τι να τα κάνω τα μπικικίνια κύριε καταστηματάρχα μου άμα είναι να αλλάζω βιτρίνα και μπαιπάς κάθε δεκαπέντε;
Ξέρετε πόσα χρόνια περιμέναμε να πάρει πανω της η αντικειμενική αξία του Ελληνικού; 20 ολόκληρα χρόνια! Ήμουν νια και γερασα. Και αυτό κυρίως διότι είχε εγκριθεί η μελέτη για την κατασκευή της περίφημης τρύπας του Υμηττού για την κατασκευή της οποίας κοκκίνησαν δεκάδες δεκάδων σπίτια προς απαλλοτρίωση (δυο στενά πέρα απο το πατρικό μου), την μεταφορά (στην πραγματικότητα ξήλωμα) του κοιμητηρίου μας, που είναι ένα μικρό στολιδάκι, η συνεχής σταδιακή και σταθερή υποβάθμιση της γειτονιάς μας (που χάρη στην νοικοκυροσύνη των παλιών κατοίκων της δεν επιτεύχηκε) και μια αερογέφυρα λεωφόρο να περνά πάνω απο το κεφάλι μας. Ο τρόμος στον δρόμο με τις λεύκες!! Εύχομαι μόνο να μην το ξαναθυμηθούν μερικοί έξυπνοι...
Τσιμέντο να γίνει λοιπόν!
Τσιμέντο, με μεζονέτες, τριόροφα, γκαζόν στις αυλές, καθαρά δρομάκια, σχολείο απαραίτητα, παιδικές -πραγματικές- χαρές και όμορφα παρκάκια εδώ και κει. Μικρά, να μπορούμε να τα κουλαντρίσουμε, να τα χαρούμε, όχι να φοβόμαστε να τα διαβούμε....
5 σχόλια:
Κάτι τέτοια βλέπω και καταλαβαίνω τους τρομοκράτες.
Φταίω εγώ γιατρέ μου?
2 εισπνοές καυσαέριο από χαλασμένη εξάτμιση μετά από κάθε γεύμα θα σε στρώσει...
Ρεαλιστικά, ρεαλιστικότατα, σαν κάτοικος του Ελληνικού (που είναι ακόμη γειτονιά), προτιμώ να δοθεί το μεγαλύτερο μέρος για ανέγερση πολυτελών κατοικιών (αφού δεν θα ξεπερνούν στο ύψος τους τρείς ορόφους) παρά να γίνει όλη αυτή η χαώδης έκταση πάρκο.
Τέτοιου είδους παρκα (στην Ελλάδα ζούμε μην το ξεχνάμε) μετατρέπονται σε κακοτοπιές από την μια στιγμή στην άλλη. Πόσο μάλλον όταν ανήκει στο δημόσιο και δεν τίθεται θέμα φρούρησης.
Για φανταστείτε ένα πάρκο 4000 στρεμμάτων, με δεκάδες εισόδους-εξόδους, χωρίς προφύλαξη όταν πέφτει η νύχτα... ιδανικός τόπος για ναρκωτικά, νταβαζιλίκια και άλλες "ομορφιές". Θυμηθείτε το Πεδίο του Αρεως, ακόμη και το Ζάππειο-μια πέρα περιπατούσα-
Ούτε στην πιθανότητα ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου-mall μεγάλης ομάδος θα ήμουν θετική (και αυτό έπαιξε), όπου τα σπάσε-κάψε μεν θα αποκλείονταν από το φρουρούμενο γήπεδο-χωρο-mall-πάρκο, αλλά θα μεταφερόντουσαν στις γύρω γειτονιές. Άρα υποβάθμιση της ζωής των κατοίκων.
Και τι να τα κάνω τα μπικικίνια κύριε καταστηματάρχα μου άμα είναι να αλλάζω βιτρίνα και μπαιπάς κάθε δεκαπέντε;
Ξέρετε πόσα χρόνια περιμέναμε να πάρει πανω της η αντικειμενική αξία του Ελληνικού; 20 ολόκληρα χρόνια! Ήμουν νια και γερασα. Και αυτό κυρίως διότι είχε εγκριθεί η μελέτη για την κατασκευή της περίφημης τρύπας του Υμηττού για την κατασκευή της οποίας κοκκίνησαν δεκάδες δεκάδων σπίτια προς απαλλοτρίωση (δυο στενά πέρα απο το πατρικό μου), την μεταφορά (στην πραγματικότητα ξήλωμα) του κοιμητηρίου μας, που είναι ένα μικρό στολιδάκι, η συνεχής σταδιακή και σταθερή υποβάθμιση της γειτονιάς μας (που χάρη στην νοικοκυροσύνη των παλιών κατοίκων της δεν επιτεύχηκε) και μια αερογέφυρα λεωφόρο να περνά πάνω απο το κεφάλι μας. Ο τρόμος στον δρόμο με τις λεύκες!!
Εύχομαι μόνο να μην το ξαναθυμηθούν μερικοί έξυπνοι...
Τσιμέντο να γίνει λοιπόν!
Τσιμέντο, με μεζονέτες, τριόροφα, γκαζόν στις αυλές, καθαρά δρομάκια, σχολείο απαραίτητα, παιδικές -πραγματικές- χαρές και όμορφα παρκάκια εδώ και κει. Μικρά, να μπορούμε να τα κουλαντρίσουμε, να τα χαρούμε, όχι να φοβόμαστε να τα διαβούμε....
...α, μάλιστα, εσύ είσαι ακόμα πιο σοβαρά!
Δε βλέπω να σε σώσει ούτε ο απινιδωτής!!!
AXAXAXAXAXAXA
Δημοσίευση σχολίου