Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2006

Echo in the distance...




Πριν ξανανοίξει το παράθυρό μου στο φως και στον καθαρό αέρα για μια εκ νέου δόση χορταστικής φωτοσύνθεσης, κλείνοντας σε αποστειρωμένο σελοφάν τη γοητευτική (;) παρακμή των blogs, ας ρίξω μια Echo in the distance, μπας κι ακούσει κανείς, εδώ, στο μουντό χάραμα του νέου (;) έτους.

Soldier of Fortune και Deep Purple ασφαλώς!

I have often told you stories
about the way
I lived the life of a drifter
waiting for the day
when I’d take your hand
and sing you songs
then maybe you would say
come lay with me love me
and I would surely stay
But I feel I’m growing older
and the songs that I have sung
Echo in the distance
like the sound
of a windmill goin’ ’round
I guess I’ll always be
A soldier of fortune
Many times I’ve been a traveller
I looked for something new
in days of old
when nights were cold
I wandered without you
but those days I thought my eyes
had seen you standing near
though blindness is confusing
it shows that you’re not here
Now I feel I’m growing older
and the songs that I have sung
Echo in the distance
like the sound
of a windmill goin’ ’round

Yes, I can hear the sound
of a windmill goin’ ’round
I guess I’ll always be
A soldier of fortune...

6 σχόλια:

Katerina ante portas είπε...

Mα τώρα είναι η ..ακμή τους, επίσης γοητευτική! Αγαπητό armiriki, μου φαίνεται ότι δεν έχεις διάθεση μοναχικής πορείας, ή δεν έχεις βρει ακόμα το κανάλι της επικοινωνίας σου, αλλά είμαι σίγουρη απο τα κείμενά σου ότι είναι θέμα χρόνου. Κάνε λίγο υπομονή, ψάξτο! Αλήθεια γιατί δεν καταχωρείσαι στο monitor; Ελπίζω να μη φοβάσαι το μάτι του μεγάλου αδελφού! ;)

Τζων Μπόης είπε...

1oν: Το μάτι του Μεγάλου Αδερφού δε το γλιτώνω ούτως ή άλλως.
Μας έχει ρουφήξει και το flesh και το blood.

2ον: Όσο για την παρακμή και της γοητεία της έχω να σου πω ότι αν είναι να προτιμήσω σώνει και καλά μια παρακμή θα προτιμήσω μια περισσότερο flesh & blood παρακμή.
Όσο για την ακμή του πράγματος, εγώ γιατί βλέπω παρακμή και πλήξη;

3ον: Η μοναχική πορεία είναι μονόδρομος αν το καλοσκεφτείς, αλλά η αλήθεια είναι ότι εάν σώνει και καλά πρέπει να διαλέξω μια μοναχική πορεία αυτή δεν θα είναι τόσο φωναχτή.
Το flesh & blood έχει κι εδώ ισχύ.

4ον: Το κανάλι της επικοινωνία μου το έχω βρει, ευτυχώς, έχει κι αυτό, ω τι έκπληξη, flesh & blood.

5ον: Γιατί είσαι αλήθεια τόσο εκνευριστικά γλυκιά, αφού εγώ θέλω να σε τσαντίσω;

peftasteri είπε...

1ον...γιατί όπως οι βδέλες τρέφονται με αίμα, εσύ τρέφεσαι με τσαντίλα!

2ον...και ενώ σε κάποιον άλλον, αυτό θα ήταν foul χαρακτήρα, εσένα σου πάει τρέλα! Εξάλλου, και να ήθελες να αλλάξεις δεν μπορείς... είναι το ύφασμα τέτοιο!!

3ον...στην μοναχική σου πορεία, αν πεινάσεις, χτύπα ένα τσαχλαμά! ειναι κερασμένο...

peftasteri είπε...

...διότι μην ξεχνάς,
πως είτε έτσι είτε γιουβέτσι,...
all we are is dust in the wind...

Τζων Μπόης είπε...

...μου άρεσε το ψυχογράφημά μου !
Όσο για το dust in the wind συμφωνώ, με πασκιτάν επίσης πηγαίνει τρέλα...
...άντε κι απο μένα κερασμένο αγουρέλαιο!

Katerina ante portas είπε...

Φταίει η..ηλικία μου, χρυσό μου! ;))