Μια σκέψη πάνω στην ομορφιά. Η ομορφιά δεν είναι εφήμερη είναι παντοτινή. Τόσο στη φύση όσο και στην Τέχνη. Στη φύση, η παντοτινή ομορφιά είναι εναλλασόμενη και περιοδική. Θέλω να πω, την ομορφιά του χειμώνα, την διαδέχεται η ομορφιά της άνοιξης και την εφήμερη ομορφιά των λουλουδιών την στηρίζει η περιοδικότητας της εμφάνισής τους. Το οτι ξέρουμε πως τα λουλούδια θα ξανανθίσουν. Και θάναι το ίδιο όμορφα.
Πολύ χαίρομαι που μου δίνεις αφορμή για σκέψεις. Κι εμένα μ' αρέσουν τα φρέσκα λουλούδια στα βάζα. Πολύ. Κι ας ξέρω οτι θα πεθάνουν. Εξ' άλλου ο κύκλος της ζωής τους, πολύ μικρότερος από τον δικό μας, είναι και μια εξοικίωση με το φυσικό μας θάνατο. Μια μορφή μυθριδατισμού στο φόβο του θανάτου...
θα συμφωνήσω εν πολλοίς μαζί σου Magica, η ομορφιά είναι παντοτινή όσο και εφήμερη θα συμπληρώσω. Με το post αυτό πάντως δεν είχα στόχο να διαπραγματευτώ το εφήμερο ή το παντοτινό της ομορφιάς αλλά την εξοικείωση με το εφήμερο της ζωής και την ανάγκη μας να ρουφήξουμε κάθε στιγμή της, ακόμα κι όταν αυτή διαρκεί είτε μερικά δευτερόλεπτα, είτε μερικές μέρες ή χρόνια. Η έννοια του χρόνου στη ζωή είναι άλλωστε μια πολύ σχετική υπόθεση...
...εσύ μπορεί να έχεις σήμερα όρεξη για φιλοσοφία αλλά για σκέψου και μένα που έχω όρεξη για φιλοσοφία συνέχεια; Ζω μονίμως ένα δράμα!
…θα ξεπηδήσουν δειλά μέσα από το φρεσκοποτισμένο χώμα της γλάστρας…
11 σχόλια:
για δε....την άνοιξη οι ορμόνες μας χορεύουν πεντοζάλι!
εσένα...
...γιατί εμένα
χορεύουν ρούμπα, μάμπο, πόλκα, μέχρι και φοξ τροτ...
Πάντος η Άνοιξη δεν λειτουργεί πάντα ως καθαρτικό. Ηρεμία παιδιά...
τίποτα δε λειτουργεί ως καθαρτικό και ιδιάιτερα της ψυχής, για αυτό και η λατρεία του εφήμερου...ο χειμώνας μπορέι να κρύβεται οπουδήποτε
επίσης η διαφορά σε αυτό το εφήμερο που απεικονίζεις έχει να κάνει με το "καλλιεργημένο" και το "αυτοφυές"
άλλοι κανόνες, άλλη διάρκεια
Εφήμερη ή όχι, η ομορφιά μας προσφέρεται γενναιόδωρα στο πιάτο.
Όμορφα χρώματα. :-)
Armyriki μου,
Μια σκέψη πάνω στην ομορφιά.
Η ομορφιά δεν είναι εφήμερη είναι παντοτινή.
Τόσο στη φύση όσο και στην Τέχνη.
Στη φύση, η παντοτινή ομορφιά είναι εναλλασόμενη και περιοδική. Θέλω να πω, την ομορφιά του χειμώνα, την διαδέχεται η ομορφιά της άνοιξης και την εφήμερη ομορφιά των λουλουδιών την στηρίζει η περιοδικότητας της εμφάνισής τους. Το οτι ξέρουμε πως τα λουλούδια θα ξανανθίσουν. Και θάναι το ίδιο όμορφα.
Πολύ χαίρομαι που μου δίνεις αφορμή για σκέψεις. Κι εμένα μ' αρέσουν τα φρέσκα λουλούδια στα βάζα. Πολύ. Κι ας ξέρω οτι θα πεθάνουν. Εξ' άλλου ο κύκλος της ζωής τους, πολύ μικρότερος από τον δικό μας, είναι και μια εξοικίωση με το φυσικό μας θάνατο. Μια μορφή μυθριδατισμού στο φόβο του θανάτου...
Μπα, πολύ όρεξη για φιλοσοφία είχα σήμερα!
θα συμφωνήσω εν πολλοίς μαζί σου Magica, η ομορφιά είναι παντοτινή όσο και εφήμερη θα συμπληρώσω.
Με το post αυτό πάντως δεν είχα στόχο να διαπραγματευτώ το εφήμερο ή το παντοτινό της ομορφιάς αλλά την εξοικείωση με το εφήμερο της ζωής και την ανάγκη μας να ρουφήξουμε κάθε στιγμή της, ακόμα κι όταν αυτή διαρκεί είτε μερικά δευτερόλεπτα, είτε μερικές μέρες ή χρόνια.
Η έννοια του χρόνου στη ζωή είναι άλλωστε μια πολύ σχετική υπόθεση...
...εσύ μπορεί να έχεις σήμερα όρεξη για φιλοσοφία αλλά για σκέψου και μένα που έχω όρεξη για φιλοσοφία συνέχεια; Ζω μονίμως ένα δράμα!
Τι ωραίο μπλογκ είναι τούτο!
αφιερωμένο στις ξεσαλωμένες ορμόνες σου καλό μου Αρμυρίκι....
Νά'μουν τον Μάη γάιδαρος
τον Αύγουστο κριάρι,
όλο τον χρόνο κόκορας
και γάτος τον Γενάρη!
υ.σ. ε, ρε κέφια (!)
για τον Μάρτη δε λέει τίποτα το δημώδες;
Peftasteri, λες να μπουμπουκιάζω στα...γεράματα το καψερό το αρμυρίκι;
Δημοσίευση σχολίου