…από τις μεταλλικές γρίλιες το σκοτάδι δραπετεύει για να συναντήσει την αντηλιά του μεσημεριού καθώς τα παράθυρα ανοίγουν……όλα είναι σιωπή…
...το πρόσωπο σφιγμένο, το δέρμα θαμπό…ένα μικρό ρυάκι ιδρώτα νοτίζει το ξυρισμένο μου μάγουλο…
…η γραβάτα πέφτει βαριεστημένα στον καναπέ καθώς μια μύγα ξαποσταίνει πάνω στο ποτήρι με το γάλα που άφησες από το πρωί στο νεροχύτη…
…όλα είναι σιωπή…
…το νερό της βρύσης στάζει...μόνο ο μεταλλικός ήχος των κλειδιών σου ακούγεται...
...κι όλα γίνονται φως…
Είδες πως άνθησε το γεράνι;
Είδες πόσο μεγάλωσε η μέρα;
Να μου θυμήσεις να ανεβάσω τα έπιπλα του κήπου από την αποθήκη…και τα χάλια, να θυμηθούμε να βγάλουμε και τα χαλιά…
…κατέβασε λίγο την τέντα, με στραβώνει ο ήλιος…
Το κοστούμι, άχαρη υπενθύμιση ρουτίνας στην κρεμάστρα, η γραβάτα στη διπλανή, το πουκάμισο και τα εσώρουχα στα άπλυτα…
…ελεύθερος…
Η μπανιέρα γεμίζει με νερό…
…κλείνω τα μάτια…όλα σιωπή…μόνο ο ήχος του νερού που τρέχει γλυκαίνει τον απόηχο της μέρας…
…το κινητό χτυπάει, θα είναι από το γραφείο…
…κλείνω τα μάτια…κλείνω τη μύτη, βυθίζομαι…μόνο σιωπή…
Το Σαββατοκύριακο λέω να πάμε στις Σπέτσες, θα έχει καλό καιρό, ίσως να ρίξουμε και καμιά βουτιά, με άκουσες;
Κλείσε επιτέλους τον απορροφητήρα…σήμερα θα φάμε έξω, με τη δροσιά να νοτίζει το δέρμα μας πριν η νύχτα πέσει…
…ναι, με τον ήλιο ακόμα να φωτίζει...
...αλήθεια...
...πόσο όμορφα μεγάλωσε η μέρα…
13 σχόλια:
Mεγάλωσε; Δεν το πρόσεξα ακόμα..
Αλήθεια, δεν είναι η άνοιξη η ομορφότερη εποχή του χρόνου;
Το λέει και η λέξη, "άνοιξη" σώματος, πνεύματος, ψυχής...ανοίγομαι και αναγεννούμαι!
Αγαπητές Κατερίνες και κουζουλό πεφταστέρι:
Είναι μερικές μέρες που νιώθεις όλα τα βάρη του κόσμου να κρέμονται από τους ώμους σου κι άλλες πάλι να είσαι ανάλαφρος σαν το πουλάκι.
Αλλά μωρέ Katerina ante PortaLs μου, σε εκείνο το έρμο το banking sector σας έχουν κλεισμένους και σας βασανίζουν και δεν έχετε ακόμα παρατηρήσει ότι η μέρα μεγάλωσε;
Κατερίνα,κάθε χρόνο το πρώτο μου θαλασσινό μπάνιο το κάνω αρχές Μαίου, φέτος έχω ήδη καθυστερήσει γιατί πήρα τελευταία 2-3 κιλάκια κι όπως καταλαβαίνεις αν δε τα ρίξω δεν τη βγάζω εγώ την κορμάρα μου στην παραλία. Ή είμαι νάρκισσος ή δεν είμαι!
Peftasteri, εσένα τι να σου πω, όλα λόγια είσαι...εκείνο τον τσαχλαμά πότε θα μου το κεράσεις καλό μου;
Όντως μεγάλωσε η μέρα...καιρός να νιώσουμε την αύρα του καλοκαιριού που πλησιάζει.
κι εσύ Δημήτρη, έλα, βάλε το μαγιώ σου κι έλα να κάνουμε μπουρμπουλίθρες στο νερό...
Το σπίτι μου ειναι ανοιχτό για τους φίλους, φίλε μου. Όποτε θέτε, περάστε....θα σας περιμένω...
υ.σ. μόνο στείλε μαντατοφόρο περιστέρι, μη με βρείτε στο σιδέρωμα(!)
kalo...
μ αρέσει που είναι τόσο συγκρατημένα αισι΄΄οδοξο. γενικά αισθάνομαι ότι είσαι ο πιο γήινος από όλους εδώ με΄σα...
λες μωρέ Λαμπρούκο?
Enteka, thanks.
Κατερίνα ο τσαχλαμάς είναι ποντιακό δροσιστικό με γιαούρτι, βλέπεις το Πεφταστέρι είναι Πόντια, φίλη και καλό κορίτσι...
Πεφταστέρι θα το κανονίσουμε, το ίδιο ισχύει και για σας.
λες μωρέ Λαμπρούκο?
Enteka, thanks.
Κατερίνα ο τσαχλαμάς είναι ποντιακό δροσιστικό με γιαούρτι, βλέπεις το Πεφταστέρι είναι Πόντια, φίλη και καλό κορίτσι...
Πεφταστέρι θα το κανονίσουμε, το ίδιο ισχύει και για σας.
Αν εσύ διαισθάνεσαι ωραίες στιγμές εγώ τις βρήκα πολύ νωρίτερα διαβαζοντάς σε.Ξέρεις είναι πολύ δύσκολο να ταιριάξεις με κάποιον πόσο μάλλον διαβάζοντας μόνο 5 αράδες δικές του.Κι όμως κάποιες φορές έχω την εντύπωση ότι αν είχες στο blog σου αντί για ασπρό φόντο, μαύρο,θα νόμιζα ότι βρισκόμουν στο δικό μου.Την ιστορία που περιγράφεις την έζησα κάπως έτσι το σάββατο το πρωί.Πολύ καλοκαιρινή οπτική.Μου άφησε μια γεύση σκορβούτικης νοσταλγίας.Έτσι λέω εγώ την αίσθηση που σου αφήνει το ξύπνημα μετά από έναν βαρύ μεσημεριάτικο καλοκαιρινό ύπνο.Η αίσθηση που έχεις...σαν κάτι-που δεν μπορείς να προσδιορίσεις -να σου λείπει ενώ ταυτόχρονα κάτιάλλο έρχεται για να σε βρει.Χάρηκα που τα είπαμε...Ξαναμιλάμε
That's a great story. Waiting for more. »
Looking for information and found it at this great site... » » »
Δημοσίευση σχολίου