Το Κοινοβούλιο των Τρομπετών

Πολύ χρόνο αναλώσαμε τελευταία (παρα)μιλώντας και συζητώντας για τις εκλογές, τα κόμματα, το κοινοβούλιο και τους εκλεκτούς του λαού.
Μιλώντας λοιπόν για όλα τούτα, υπάρχει κάπου ένα κοινοβούλιο, διαφορετικό από τα άλλα, στο οποίο τα μέλη του δεν φορούν σκούρα κοστούμια και γραβάτες αλλά ούτε και αυστηρά ταγιέρ, δεν ακούγονται προγραμματικές δηλώσεις, δεν κατατίθενται νομοσχέδια, δεν υπάρχουν αρχηγοί, κόμματα, υπουργοί και κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν ούτε καν πραγματικά μέλη!
Εκτός αυτών, οι συνεδριάσεις του δεν διαρκούν πάνω από μία εβδομάδα, μέλος μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε - χωρίς βέβαια να διεκδικεί καν την ψήφο κανενός - φτάνει μόνο να μπορεί να παίξει τρομπέτα, ή απλά να αγαπά τη μουσική, να έχει κέφι και διάθεση να αναμειχθεί μέσα σε ένα πολύχρωμο πλήθος, το οποίο ξεχνά τις σκοτούρες του και γίνεται μια παλλόμενη δίνη γλεντιού.
Μα επιτέλους, που βρίσκεται αυτό το Κοινοβούλιο;
Μήπως έχει ξεπηδήσει μέσα από τις σελίδες ενός παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, της Σέλμα Λάγκερλεφ ή του Ευγένιου Τριβιζά;
Μήπως όμως μερικά παραμύθια είναι τελικά αληθινά;
Το ιδιόρρυθμο αυτό κοινοβούλιο στην πραγματικότητα υπάρχει!
Κι όχι μόνο υπάρχει αλλά βρίσκεται και πολύ κοντά μας.

Η Guča είναι μια μικρή κωμόπολη της Νότιας Σερβίας, με πληθυσμό ο οποίος δεν ξεπερνά τις 2-3.000 ψυχές.
Κάθε Αύγουστο όμως ο πληθυσμός της - και για μερικές μόνο ημέρες - αγγίζει ακόμα και το μισό εκατομμύριο, τα "μέλη" δηλαδή του κοινοβουλίου που έλεγα παραπάνω.
Η μικρή αυτή πόλη ενδεχομένως να μη συγκέντρωνε το ενδιαφέρον, αν το 1961 στον αυλόγυρο της εκκλησίας των Αγίων Μιχαήλ και Γαβριήλ, δεν ξεκινούσε ένας μίνι διαγωνισμός τρομπετών, ο οποίος αργότερα εξελίχθηκε στο ομώνυμο Φεστιβάλ - το Σέρβικο Γούντστοκ όπως το έχουν αποκαλέσει - σε ένα διαγωνισμό δηλαδή με σκοπό να αναδειχθούν οι καλύτεροι μουσικοί χάλκινων πνευστών στα Βαλκάνια, γιατί όχι και στη γη, ένα Φεστιβάλ με την ευφάνταστη ονομασία Sabor Trubaca, δηλαδή το Κοινοβούλιο των Τρομπετών!
Εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι της μουσικής των χάλκινων πνευστών συρρέουν κάθε καλοκαίρι στην Guča για να ακούσουν τον γλυκό μεθυστικό ήχο από τα χάλκινα, ένα μείγμα από βαλκανική τζαζ και τσιγγάνικο πάθος, ένα απόσταγμα από την πολύπαθη, ταραγμένη, μελαγχολική αλλά και γλεντζέδικη ψυχή της Σερβίας, την ψυχή τελικά όλων των Βαλκανίων.
Εκατοντάδες τέντες στήνονται στην καταπράσινη κοιλάδα γύρω από την πόλη, μπάντες χάλκινων πνευστών παίζουν όλη ημέρα μουσική, αυτοσχεδιασμοί δονούν την ατμόσφαιρα, ψητά κρέατα γαργαλούν τα ρουθούνια και προκαλούν τους ουρανίσκους, δημιουργώντας έτσι μια αίσθηση ασταμάτητης γιορτής και κεφιού.

Ανάμεσα στους μουσικούς χάλκινων πνευστών, εκείνος ο οποίος έδωσε και συνεχίζει να δίνει μια άλλη διάσταση στο Φεστιβάλ είναι ο διάσημος πλέον Μπόμπαν Μάρκοβιτς , ο τσιγγάνος Βαλκάνιος μουσικός, ο άνθρωπος ο οποίος σφράγισε με τον ήχο του τη μουσική του Γκόραν Μπρέγκοβιτς και έδωσε πνοή σε ταινίες του Εμίρ Κουστουρίτσα, ο Μοχάμεντ Άλι του Βαλκανικού ορείχαλκου όπως τον έχουν αποκαλέσει, από τα πνευμόνια του οποίου αναδύεται η πιο πονεμένη και παράλληλα η πιο διονυσιακή πνοή των Βαλκανίων, όλο το δραματικό μεγαλείο του Βαλκανικού έπους, αφήνοντας το ακροατήριο του εκστασιασμένο και συγκλονισμένο καθώς παίζει το υπέροχο Hava Nagila από το Underground, μουσική από το Χορό των Τσιγγάνων και το Arizona Dream του Κουστουρίτσα…

Οι συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου των Τρομπετών ξεκινούν κάθε Αύγουστο και τελειώνουν μερικές ημέρες αργότερα. Τον υπόλοιπο χρόνο τα "μέλη" του κοινοβουλίου δεν αναλώνονται σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, ούτε μετατρέπονται και σε αλιείς ψήφων…
…το Κοινοβούλιο άλλωστε αυτό θα τους περιμένει όλους - κι ακόμα περισσότερους - την επόμενη χρονιά, να λάβουν μέρος ξανά στις συνεδριάσεις του και να ψηφίσουν όπως πάντα ομόφωνα το γλέντι και τη μουσική.

Ακούμε και βλέπουμε τους υπέροχους Beirut και το ποιητικό “Postcards from Italy” (το video clip είναι πραγματικά α-π-ο-λ-α-υ-σ-τ-ι-κ-ό!),
http://www.youtube.com/watch?v=RjzVbXeD_8E
...για μια fusion, νοσταλγική μυρωδιά Βαλκανίων, έστω και εξ αγχιστείας!