Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας "δώστε τη χούντα στο λαό".Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που σου ΄κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα ΄σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και "απόψεις".
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις ίσιο δρόμο.
Φ ο β ά μ α ι , φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.
Μανόλης Αναγνωστάκης
Νοέμβριος 1983
Υ.Γ.: Παρόλα αυτά, ακούμε Φαραντούρη και μια λυρική μπαλάντα για τον εικονιζόμενο Joe Hill (http://en.wikipedia.org/wiki/Joe_Hill), αδικοχαμένο εργάτη και τραγουδοποιό…
11 σχόλια:
Καλημέρα σας αγαπητέ Τζόν!!!...δεν έχει κααθόλου άδικο ο μεγάλος μας και γλυκήτατος Μ.Αναγνωστάκης... είναι φρικτό το πώς έχει αλιωθεί η εικόνα της κοινωνίας μας σήμερα... ώρες-ώρες αναρωτιέμαι-τί θα έκαναν σήμερα εάν ήταν εδώ μαζί μας τα παιδάκια αυτά (που δακρύζω κάθε φορά που τα ακούω να λένε αυτό το ιστορικό πιά-'Εδώ Πολυτεχνείο,εδώ πολυτεχνείο'....)τί θα έλεγαν αυτά τα παιδάκια που θυσίασαν τις ζωές τους και έχυσαν το αίμα τους γιανά ζούμε εμείς σήμερα ελέυθεροι...με το χάλι της σημερινής ελληνικής κοινωνίας;;; τί;;;....αυτό το ερώτημα μου βασανίζει το μυαλό εμένα....Τις καλημέρες μου,Αθανασία.
Τελικά φοβάμαι τους ανθρώπους για την φύση τους.Αμείλικτη, ξεχασιάρα, τραγική και μεγαλειώδης είναι. Και πολλά άλλα. Τα περισσότερα λαμόγια της 7ετίας είναι ευυπόληπτοι πολίτες χρόνια τώρα. Τον Πινοσέτ τον πήγαν στο δικαστήριο με το ένα πόδι στον τάφο.Ο Φράνκο μεγαλούργησε για πολλά χρόνια. Κάτι τέτοιους δε τους φοβάμαι.Ξέρω από που να το περιμένω. Η σαντιγί γύρω γύρω είναι που σε ταράζει...
Αθανασία καλησπέρα,
Πολλά από τα παιδάκια τα οποία αναφέρεις, εδώ είναι, θα τα βρεις παντού, ακόμα και στα πάνελ των δελτίων ειδήσεων...
Γιώργο, δυστυχώς θα συμφωνήσω, αλλά σε ένα θα διαφωνήσω...
Τους ανθρώπους δεν τους φοβάμαι για τη φύση τους, φοβάμαι τις επιλογές τους...
O φόβος είναι η μεγαλύτερη δύναμη να ασκήσεις έλεγχο και εξουσία πάνω στις μάζες..Aυτό εκμεταλλεύονται όλοι, τον προφανή και τον αδιαόρατο, ακόμα και οι διαφημηστές στις καμπάνιες τους.
Φόβο λοιπόν ή σιχασιά και απαξίωση εννοεί ο ποιητής;
Τι θέλει να πει ο ποιητής λοιπόν...
Κατερίνα, καθείς διαλέγει την πορεία του και το πόσο ακριβά ή φτηνά θα ξεπουλήσει την πραμάτειά του...
...Μια παρέλαση στην Πατησίων από την μαθητιώσα και φητητιώσα νεολαία λες να έβαζε τα πράγματα σε μία τάξη;
Και ακομη πιο πολυ...εγω φοβαμαι τις χουντες που παρουσιαζονται ως δημοκρατιες....
για ποιές ακριβώς μιλάς;
δεν βλέπω στην Ελλάδα καμία, λυπάμαι που σε απογοητεύω
Αν το δίλημμα ήταν μεταξύ των πολιτευμάτων(δημοκρατία-δικτατορία, κομμουνισμός-καπιταλισμός κτλ) τότε θα είχαμε εύκολες απαντήσεις σε πολλά πράγματα. Ομως οι επιλογές των ανθρώπων παίρνονται μέσα σε ένα χαώδες σύστημα εγκεφαλικών εκκενώσεων και ένα πολύπλοκο σύστημα κοινωνικών σχέσεων. Ετσι ο αγώνας μας να σταθούμε χωρίς φόβους δε μπορεί παρά να έχει την ανάλογη προσπάθεια και εγρήγορση. (ας έχει όμως και λίγη ελαφράδα ε?)
Φοβού του κάπηλους και δάκρυα φέροντες!
Τους ανθρώπους της 7ετίας οφείλουμε να τους θυμόμαστε με καθαρό μυαλό. Είναι εκείνοι που ή λούφαζαν κρυμμένοι ή που μίλαγαν υπέρ, στα φανερά συνεργαζόμενοι. Οι ίδιοι άνθρωποι μας κυβέρνησαν απο τη δεκαετία του '80 και ύστερα μετά απο επιλογή μας. Τίποτα δεν έχουμε να φοβόμαστε πλέον. Εχθροί και φίλοι σφιχταγκαλιασμένοι πορευόμαστε.
Novisant, Aqua και Θεία Λένα, καλησπέρα...
...όλα καλά, μόνο που η μνήμη είναι ασθενική σε αυτή τη χώρα...
Δημοσίευση σχολίου