Απόγευμα, στο ραδιόφωνο ακούω ΑΒΒΑ, Dancing Queen και φουλ γκάζια...Πηγαίνω προς το αεροδρόμιο και καθώς καταπίνω τα χιλιόμετρα της Αττικής Οδού μου μυρίζουν κεφτεδάκια ΙΚΕΑ, Crispbread και κέηκ από φυστίκι, ένα hot dog της μιας μπουκιάς, γυμνές Σουηδέζες στην Ρόδο, η βαριεστημένη οικογενειακή μπύχλα στο υγρό κατάστρωμα του φέρρυ, Στοκχόλμη – Ελσίνκι, η γιορτή της Σάντα Λουτσία, η μυρωδιά του ποπ κορν και στο πανί ο Μπέργκμαν...
Μια εκνευριστικά αδιόρατη μελαγχολία...
Ώρες ώρες το μυαλό αδειάζει και χάνεται μέσα στην αχλύ μιας χαοτικής ελαφρότητας...
Φτάνω στο αεροδρόμιο, το προσπερνώ, γυρίζω πίσω, χάνομαι μέσα στους κακοτράχαλους επαρχιακούς δρόμους των Μεσογείων...
...Μαρκόπουλο, Κορωπί, Κερατέα, κάποια στιγμή βρίσκομαι στην Βάρη, η επίθεση της λίγδας από τα Βλάχικα, το δολοφονικό γρονθοκόπημα της χοληστερίνης, ηλεκτρικά κλαρίνα, γκλίτσα και παρκαρισμένα τζιπ...
Συνεχίζω στην παραλιακή, κατεβαίνω στα Λεγρενά, φτάνω στο Σούνιο...
...το μυαλό χαράσσεται χιαστί από σκέψεις σαν κοφτερές λεπίδες, χωρίς όμως να προκαλείται πόνος, αλλά με έναν τρόπο ο οποίος κρύβει μια απέραντη αγάπη για τη ζωή...
...βλέπω τη φιγούρα σου να λικνίζεται χαρούμενη, μοιάζεις με αστραφτερή Buick κάτω από το φως των αστεριών…
«...σε ταλαιπώρησα μέχρι εδώ...», είπα
«...κι εγώ το ήθελα...», είπε
«...νομίζω και το πίσω κάθισμα», είπα
«...κι εγώ το ίδιο νομίζω», είπε
«...μάλλον και στους τρεις μας άρεσαν οι ΑΒΒΑ», είπαμε
2 σχόλια:
Γειάσου Γιάννη μας...α,τί ωραίο πόστ!...και μένα μ αρέσουν οι ABBA και το Dancing queen'....το ακούω από μικρή...ένα από τα ωραιότερα τραγούδια τους...όπως και το 'Sing a song tsiqitita'...που μου αρέσει ιδιαίτερα και αυτό...ένα πολύ σπουδαίο συγκρότημα...δεν ξέρω γιατί αλλά μου δημιουργούν έντονη συγκίνηση πάντα τα τραγούδια τους.. τί μου θύμισες τώρα μ αυτά....Αθανασία.
Γειά σου Αθανασία!
Εμένα αυτά τα τραγούδια συγκίνηση δε μου δημιουργούν, αλλά τη διάθεση μου τη φτιάχνουν...
Καλημέρα
Δημοσίευση σχολίου