Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Πίσω από τις κουρτίνες



Ο πληθυσμός της Αθήνας μειώνεται, έτσι είπαν επίσημα χείλη...
...κι όμως...μας βλέπω πάντα εδώ, σκυφτούς, βιαστικούς, αγχωμένους, μαγκωμένους...
Μια μάζα που στιβάζετε καθημερινά στο μετρό σαν σαρδέλες στην ψαροκασέλα έτοιμη για κατανάλωση, σαν ρομπότ που κινούνται μηχανικά στους δρόμους, σαν ολογράμματα που παραμιλούν νούμερα, που κάνουν υπολογισμούς, που μηρυκάζουν σκέψεις...
...ποιος αλήθεια μπήκε στον κόπο να σκεφτεί ποιοι πραγματικά είμαστε όλοι εμείς...

Ο πληθυσμός της Αθήνας μειώνεται...
ο πληθυσμός...
o ενικός...
ο ένας...
...ζιπαρισμένες ψυχές σε συσκευασία memory stick...

...κι αν κάποιοι έφυγαν, που πήγαν;
...στα χωριά τους; σε άλλες πατρίδες; πέθαναν περισσότεροι, γεννήθηκαν λιγότεροι;

Ο πληθυσμός της Αθήνας μειώνεται, λένε τα επίσημα χείλη...
...ποιος άραγε σκέφτηκε ότι όλο και περισσότεροι από εμάς δεν καταγράφονται πλέον στα επίσημα αρχεία, δεν ανοίγουν πλέον την πόρτα, αλλά κοιτούν τη ζωή να προσπερνά, μένοντας ανέκφραστοι πίσω από τις κουρτίνες αυτής της πόλης;

12 σχόλια:

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

κι έτσι οι "μέσα" θα αυξάνονται ραγδαία σε σχέση με τους "έξω", σαν ζωντανά εκθέματα που παρατηρούν τη ζωή μέσα από την βιτρίνα, πίσω από τις κουρτίνες, τι σημασία έχει, σημασία έχει ότι η ζωή θα προσπερνά καθώς φρόντισαν / φροντίσαμε να μην επενδύσουμε σε αυτή όταν έπρεπε.
Η ζωή όμως θα είναι πάντα εκεί, κι ίσως έτσι να ανακαλύψουμε τις "μικρές" χαρές της, ένα απάγκιο στη ζεστή αγγαλιά του άλλου, παρατηρώντας τα φθινοπωρινά φύλλα να πέφτουν.
Δεν είναι και τόσα άσχημα, ε;

καληνυχτα Τζων Μπόη!

Jolly Roger είπε...

Ισως να εφυγαν για τα χωρια τους. Ισως πισω στις πατριδες τους, αν ηταν στην Ελλαδα μεταναστες.

Ισως και να μην εφυγαν.
Ισως και να ζουμε σε μια αλλη πραγματικοτητα.
Ισως και να μιλαμε για μια αλλη χωρα.
Ισως και να ειμαστε εμεις οι σαλεμενοι.

Πριν απο λιγα λεπτα διαβαζα ενα αρθρο στο Spiegel οπου οι γερμανικες επιχειρησεις απορουν. Περιμεναν οτι με την κριση θα τους ζητουσαν δουλεια χιλιαδες μορφωμενοι νεοι απο την Ισπανια, την Πορτογαλια, την Ελλαδα.
Σχεδον κανενας δεν πηγε!

Χθες (Σαββατο) το Θησειο, το Γκαζι, ο Ψυρρης (ειναι οι περιοχες που εχω αμεση οπτικη προσβαση) ηταν καραγεματες. Οπως καθε Σ/Κ αλλωστε. Το ποτηρι της μπυρας εξακολουθει να τιμαται απο 6 - 8 ευρω. Και κανενας απο τους *νεους* που περνανε το βραδυ τους εκει δεν εδειχνε να αρκειται σε ενα ποτηρι.

Υ.Γ. Για να γινει η Αθηνα βιωσιμη πολη απαιτειται ενα ανωτατο οριο 500.000 κατοικων. Οσοι και να φυγουν, αυτο το ανωτατο οριο δεν θα το φτασει.

Τζων Μπόης είπε...

@ Άνευ Χ. καλημέρα,

ναι, το ισοζύγιο θα βαραίνει όλο και περισότερο υπέρ των "μέσα", αλλά και "μέσα" υπάρχει ζωή, μια ζωή που συχνά την ξεχνάμε και την παραμελούμε...


@ Πειρατή των Θαλασσών καλημέρα!
Γνωρίζω από σίγουρη πηγή ότι οι αιτήσεις για εργασία Ελλήνων προς το εξωτερικό αριθμούν ήδη μερικές δεκάδες χιλιάδες, από αυτές κάποιες ικανοποιούνται, κάποιοι έχουν φύγει ήδη, δεν ξέρω τι ακριβώς επικαλείται το Spiegel και τι θέλει να "καθρεφτήσει", αλλά και στη Γερμανία έχουν ήδη φύγει κάποιοι κι όχι μόνο εκεί, χτες το βράδυ μάλιστα αποχαιρέτησα μια φίλη που μαζί με την οικογένειά της φεύγει για την Στουτγκάρδη.
Μην ξεχνάμε όμως ότι έννοια της εργασιακής κινητικότητας ήταν μάλλον κάτι άγνωστο για τον Έλληνα τα τελευταία 40 περίπου χρόνια, η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και η εσωστρέφεια κατατρέχει ακόμα τον Έλληνα, όμως ο Έλληνας αγαπάει την Ελλάδα και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά να μείνει εδώ, μπορεί να την βρίζουμε μεταξύ μας, αλλά εκεί έξω είμαστε σαν την μάνα που προστατεύει τα παιδιά της.
Η αλήθεια με τα στέκια της Αθήνας, μάλλον είναι κάπως έτσι, υπάρχουν όμως διάφορες λογικές ερμηνείες οι οποίες δεν νομίζω ότι απέχουν πολύ από την πραγματικότητα.
α) ο νότιος, συμπεριλαμβανομένου και του Έλληνα και ίσως λόγω καιρού, ζει για το περίφημο show off, πες το και το socializing, δεν έχει και πολύ διαφορά
β) Ο Έλληνας έχει φτωχύνει, δεν έχει ακόμα χρεοκωπήσει εντελώς, τι στα κομμάτια, 1-2 μπύρες θα τις πιεί
γ)Το "εξω" βοηθά στην πεσμένη ψυχολογία, αν τα βάλουμε όλα μέσα μας αγαπητέ, καλύτερα να πέσουμε ένας ένας σαν τις Σουλιώτισσες να ησυχάσουμε και να μην δούμε τα χειρότερα που έρχονται
δ) 8 ευρώ η μπύρα; Που; Μια τεράστια βαρελίσια weihnenstephaner ήπια χτες και πλήρωσα 6.50, μια Amstel στοιχίζει πολύ λιγότερο
ε) Στα σχεδόν 5 εκατομμύρια των Αθηναίων, το να δεις και μερικές εκατοντάδες στο Θησείο και στα πέριξ ή και στην Κηφισιά ή στη Γλυφάδα είναι μικρός αριθμός
στ) Ο Έλληνας ιεραρχεί αλλιώς τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Ο Γερμανός και οι διπλανοί του τεκνοποιούν και σε ηλικία κάτω των 30, και γιατί να μην το κάνουν δηλαδή, ο Έλληνας δεν έχει την οικονομική δυνατότητα παρά μόνο για 1-2 μπύρες στο Θησείο...αν το καλοσκεφτείς, ο Γερμανός ακόμα και σε σχέση με τα οικονομικά του ξοδεύει πολλά σε σχέση με τον Έλληνα, κάνει παιδιά θα μου πεις, οκ, κάνει, ο Έλληνας δεν μπορεί να ζήσει πλέον τον εαυτό του, τα παιδιά θα σκεφτεί; μπύρες λοιπόν κι έχει ο Θεός!
ζ) Υπάρχουν υπερβολές, συμφωνώ, δείξε μου μια κοινωνία όμως που δεν έχει τις υπερβολές της
η) και ένα bonus track για το τέλος! Ο Γερμανός και οι πέριξ του δεν έχουν ακόμα καταλάβει ότι, ναι μεν ο Έλληνας δανείστηκε και για την καλοπέρασή του, αλλά εκείνος ακόμα "δανείζεται" και ίσως ανεπιστρεπτί, την μελλοντική αγοραστική ικανότητα του Έλληνα. Ό Έλληνας ίσως να συνεχίσει να πίνει τις μπύρες τους (έχουμε και ελληνικές ε;), αλλά ίσως να πάψει να καταναλώνει τα αυτοκίνητά τους και τις μηχανές τους...και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ ότι πρέπει να μας συντηρούν για να καταναλώνουμε τα προϊόντα τους, αλλά βρε αδερφέ, λίγο ρέγουλα στις αντιδράσεις, ακόμα καταναλώνουμε τα προϊόντα τους, σε μια κοινή (υποτίθεται) ευρωπαϊκή οικονομική ράγα κινούμαστε, τι θέλουν δηλαδή, γενικό εκτροχιασμό; να γίνουν κι αυτοί χρεοκοπημένη Ελλαδίτσα;

...φαντάζομαι ότι μετά και από αυτό το κρεσέντο θα με ψηφίσει και η οικογένειά σου, σωστά; ;)

scarlett είπε...

μακαρι να μειωθει Τζων Μποη, μηπως και γινουν οι συνθηκες ζωης μας σε αυτην καλυτερες.
ακουγοντας διαρκως κοσμο να βριζει την πρωτευουσα, θα ηθελα απλα να μας αδειασουν τη γωνια και να την αφησουν σε οσους την αγαπαμε.

Τζων Μπόης είπε...

καλημέρα Scarlett,

να μας αδειάσουν τη γωνιά, ποιοι;
μήπως δεν είμαστε όλοι μέτοικοι εδώ;

scarlett είπε...

συγγνωμη που παρελειψα την Καλημερα

Καλημερα, Τζων Μποη!

νομιζα πως ημουνα σαφης,(να μας αδειασουν την Αθηνα) όσοι την βριζουν, οσοι δεν την συμπαθουν.
μετοικοι βεβαιως και ειμαστε

(για μενα Τζων Μποη η Αθηνα δεν ήταν ουτε γενετειρα ουτε τοπος καταγωγης, ηταν ερωτας με την πρωτη ματια και στη συνεχεια επιλογη, εχοντας δοκιμασει μαλιστα πολλα διαφορετικα περιβαλλοντα...μπορει καποτε να με κουρασει, μπορει καποτε να με διωξει. αλλα δε θα εμενα ποτε σ'αυτην βριζοντας την απο το πρωι μεχρι το βραδυ)

Τζων Μπόης είπε...

ναι, συμφωνώ Scarlett, αν μένεις κάπου έχοντας βαρύ ψυχικό φόρτο καλύτερα να το αλλάξεις...

εμένα η Αθήνα είναι η γενέτειρά μου, αλλά κι ο τόπος που αποφάσισα να ζω, αλλά όπως σε κάθε έντονη σχέση υπάρχει το στοιχείο της λατρείας και του μίσους, έτσι και με την Αθήνα έχουμε τα κάτω μας και τα πάνω μας...
για πολλούς όμως η Αθήνα είναι ο αναγκαστικός τόπος διαμονής, κάτι που επιβλήθηκε από ανάγκη, πόσο να την αγαπήσεις οταν καθημερινά σε εχθρεύεται και το μόνο που σκέφτεσαι είναι το χωριό με τα προβατάκια;

άλλωστε για την αστικοποίηση της μπορούμε να κάνουμε μεγάλη κουβέντα...εδώ ο καθένας έφερε μαζί ατόφιο και το χωριό του, η Αθήνα προσαρμόστηκε στο χωριό κι όχι αυτός στο άστυ...έτσι προέκυψε η Αθήνα που όλοι ξέρουμε

Jolly Roger είπε...

Καλησπερα Τζων Μποη,
οικογενεια δεν εχω - την κοπέλα μου μονο και εναν σκυλο ;-) Ελπιζω να σου φτανουν αυτες οι 3 ψηφοι (αν πεισω τους αλλους 2 να σε ψηφισουν).

Εγω εχω γεννηθει και μεγαλωσει στην Αθηνα, το ιδιο και οι γονεις μου. Ξερω καλα αυτην την σχεση αγαπης - μίσους που περιγράφεις.

Αλλα δεν το εξεταζω συναισθηματικα, το εξεταζω καθαρα τεχνοκρατικα. Στην Αθηνα ζουν σημερα τοσα εκατομυρια ανθρωποι αποκλειστικα και μονο επειδη εχουν υποβαθμισει (για την ακριβεια: ποτέ δεν ενδιαφερθηκαν ν' ανεβασουν) την ποιοτητα ζωης τους.

Αν θελήσεις να μοιράσεις το περιορισμενο εμβαδον του λεκανοπεδιου ετσι ωστε ο καθε κατοικος να μπορει να ζησει αξιοπρεπως (σπιτι, κηπος, πλατειες, δρομοι, υποδομες), θα δεις οτι τα διαθεσιμα τετραγωνικα μολις που φτανουν για 400 - 600 χιλιαδες ατομα.

Φυσικα μιλαω για μια ουτοπικη κατασταση, οπου βρισκεις την Αθηνα χωρις ουτε ενα οικοδομημα (εκτος Ακροπολης) και την χτιζεις απ' την αρχη.

Τζων Μπόης είπε...

οκ!
δέχομαι και τον σκύλο, σάμπως οι υπόλοιποι που θα με ψηφίσουν είναι λογικότεροι; :)

η πιο εφιαλτική εικόνα της Αθήνας είναι όταν την κοιτάς από το αεροπλάνο, καθώς προσγειώνεσαι. Ένας γνωστός μου από το εξωτερικό μου είπε το εξής:
"Η Αθήνα μοιάζει με το Κάιρο, γιατί λέτε ότι είναι τόσο χάλια;"
Δεν απάντησα...ίσως επειδή έχω επισκεφτεί το Κάιρο!

Ανώνυμος είπε...

Λές η κατάρα της αστυφιλίας που ξεκίνησε μαζί με την άνθηση της ανεγερσης της πολυκατοικίας στη δεκαετία του '60 να εξουδετερωθεί; Να γυρίσει ο κόσμος στην ερημωμένη ύπαιθρο να σηκώσει τα καλοραμμένα του μανίκια και να σκάψει, καταστρέφοντας το μανικιούρ του;Για τους Ελληνες αμφιβάλλω, όποιος έχει χωράφι έχει φροντίσει άλλοι να το καλλιεργούν. Αυτοί που φεύγουν είναι μάλλον οι ξερριζωμένοι, οι άνθρωποι χωρίς θεό, οι μετανάστες. Οσοι δεν πρόλαβαν να δούν στον ήλιο μοίρα.
Τα νέα παιδιά που έχουν τα προσόντα φεύγουν τρεχάλα, ή μάλλον μένουν στο εξωτερικό που πήγαν για σπουδές. Ξέρω γιούς και κόρες φιλενάδων μου που δεν θα γυρίσουν πίσω, ήδη ζούνε καλά στα ξένα.
Ξέρω όμως και άλλους, ο μικρός μου ο γιός, που ενώ έχει μήνες να πληρωθεί (του δίνουν κάτι έναντι), φοβάται, δεν θέλει να ξεκουνήσει, προτιμάει να συμπληρώνει απο εμάς για όσο ζήσουμε. Μετά, ίσως χωρίς τη πατερίτσα να κάνει κάτι.
Ολη η Ελλάδα με τις πατερίτσες κουτσοζεί.

scalidi είπε...

Το χειρότερο, Γιάννη, είναι ο φόβος που εγκαθιδρύεται μέρα με τη μέρα και μας κάνει να χάνουμε τις ομορφιές της. Άμα δεις το αστυνομικό δελτίο χθες και σήμερα, είναι σκέτη απογοήτευση...
Να 'μαστε καλά να αντέχουμε να βλέπουμε και την ομορφιά και κυρίως να αποζητάμε το καλύτερο...

Τζων Μπόης είπε...

@ ψΘεία Λένα, τα είπατε όλα.
Ο Έλληνας φοβάται να ανοιχτεί και να τολμήσει...
έστω και με πατερίτσες πάντως είναι κάτι, φτάνει και οι πατερίτσες να αντέχουν το βάρος...το θέμα ειναι μην βρεθούμε όλοι σε κώμα.

@ Σταυρούλα, διαβάζω πλέον επιλεκτικά και ψάχνω την αισιόδοξη είδηση και τη φρέσκια ιδέα...μας είναι πιο εύκολο να αναμασούμε τα άσχημα και να προσπερνάμε τα ωραία, το δράμα πουλάει...