Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Επετειακό

Δεν έχω να πω κάτι επαναστατικό.
Και μόνο που αντέχουμε ακόμα σε αυτό τον τόπο, με όσα ακούμε, με όσα βλέπουμε και με όσα μας συμβαίνουν, είναι από μόνο του αρκετά ανατρεπτικό...

14 σχόλια:

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

Καλημέρα Τζων!

Μέσα από το γκρίζο φωτίζει η ελπίδα!

Καλή Πρωτομαγιά

scarlett είπε...

Το ρόδα είναι ό,τι πρεπει για σήμερα. Τα άλλα θα προσπαθήσουμε να να αντέξουμε όσο μπορεί ο καθενας..
Να περάσεις όμορφα!

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Άνευ Χ.

Το έπιασες το νόημα :)

Να έχεις μια καλή Πρωτομαγιά

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Scarlett,

...όπως μου είπε μια φίλη χτες: "ξέρεις πόσα πολλά ακόμα μπορείς να περικόψεις που δεν το έχεις καταλάβει;"

Έκατσα και σκέφτηκα, ότι με μια στέγη και λίγο φαγητό θα τα βγάλουμε πέρα...αυτό όμως μας αξίζει;

Να πέρασεις και εσύ πολύ όμορφα σήμερα...(εδώ θα πλησιάσουμε τους 30 βαθμούς...)

scalidi είπε...

Καλό μήνα! Όσο υπάρχει τέτοια ομορφιά, να μην φοβόμαστε τίποτα. :))))))))))

thinks είπε...

"Επετειακό" σημαίνει επέτειο του μπλογκ; Να τα χιλιάσει!
Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να είμαστε ευγνώμονες για το χρώμα από το να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και μαυρόασπρο...

Τζων Μπόης είπε...

Καλό μήνα Σταυρούλα!

Εγώ πάλι φοβάμαι πολύ!
Αρχίζει η τριανταφυλλιά μου να βγάζει κάτι άσπρα στίγματα στα φύλλα της και σκέφτομαι ότι έδωσα 6 ευρώ για να την αγοράσω...4,8 λίτρα γάλα δηλαδή, είναι να μην σκάω; :))

Τζων Μπόης είπε...

Καλό μήνα Δημήτρη!

Το "επετειακό" πήγαινε στην Πρωτομαγιά.
Το μπλογκ έχει επέτειο τον Οκτώβριο, κλείνει τα 7 του χρόνια!
Πλάκα πλάκα, είμαι από τους παλαιότερους εν ενεργεία μπλόγερς...
Σαν τους πολιτικούς έχω καταντήσει, εάν δεν με διώξει κάποιος δεν ξεκουνάω από εδώ :))

Jolly Roger είπε...

Τα ασπρα στιγματα μπορει να ειναι γυρη (απο δεντρα της γειτονιας σου) αγαπητε.

Ειναι η εποχη που ανθιζουν (σχεδον) τα παντα.
Για να διαπιστωσεις αν ειναι (αβλαβης) γυρη ειτε καποιο παρασιτο της τριανταφυλιας, βαλε ενα κομματι πλαστικο καπου κοντα και δίπλα στην τριανταφυλια σου. Παρατηρησε, αν γεμιζει κι αυτο με τα ιδια στιγματα.

Τζων Μπόης είπε...

Πειρατή σε ευχαριστώ!

Έχεις και γνώσεις κηπουρικής;

Τελικά δεν ήταν ούτε γύρη, ούτε παράσιτο, ήταν κρυσταλλική ζάχαρη!
Τώρα θα μου πεις, πως βρέθηκε η ζάχαρη πάνω στη τριανταφυλλιά...
Το ανακάλυψα μετά, όταν θυμήθηκα ότι "χτύπησα" έναν λουκουμά έξω, με έχει πιάσει υπογλυκαιμία με αυτές τις εκλογές... :))))

Jolly Roger είπε...

Οχι, αγαπητε, δεν εχω καμμια γνωση κηπουρικης.
Άλλωστε μισώ τα φυτα, γι' αυτο τα τρωω ;-)

Τα λογια μου ηταν ο συλλογισμος ενος μηχανικου.

Λουκουμά εχω πολυ καιρο να φαω. Αν δεν βρισκω την ποιοτητα που θελω, προτιμω να παραιτηθω. Αυτη η αρχή ισχυει για ολα τα πραγματα, οχι μονο τους λουκουμαδες :-)

ΥΓ Ο λουκουμας δεν ειναι καλυτερος με μελι; Θα ειχες γλυτωσει και την ανησυχια για τις τριανταφυλλιες σου.

Τζων Μπόης είπε...

Πειρατή,

Φαντάζομαι ότι επειδή μισείς τα φυτά, δεν είσαι δα και σε θέση να φας και τις τριανταφυλλιές, αν και τα πέταλα γίνονται γλυκό του κουταλιού και μαρμελάδα (καθόλου του γούστου μου, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα).

Για την ποιότητα θα συμφωνήσω απολύτως. Ο λουκουμάς ήταν προϊόν οικογενειακής προσπάθειας (πρώτη φορά, αλλά αξιοπρεπέστατη!).
Ο λουκουμάς (αυτό που μοιάζει με μαλακό στρογγυλό κουλούρι) πασπαλίζεται με ζάχαρη, τον έχω δει και με άχνη και με σοκολάτα (αλλά ημείς είμεθα παραδοσιακοί, δεν θα τα μπασταρδέψουμε όλα)
...μέλι πάντως βάζουμε στους λουκουμάδες, αυτά τα αφράτα ζυμαρένια μπαλάκια...προτιμώ δε αυτό τον Κυθήρων.

Υ.Γ: Λες αντί για πολιτική να ξεκινήσουμε να μιλάμε για μαγειρική και ζαχαροπλαστική;
Σε πληροφορώ ότι εκεί είμαι όντως δυνατό χαρτί
To φωτογραφικό υλικό θα είναι με αρακάδες, μπάμιες, φασολάκια, ραδίκια, κλπ κι ουχί με ψητά κρέατα...αγαπώ εγώ τους σχολιαστές μου κι ότι αγαπάμε, δεν το τρώμε, όπως λες κι εσύ.

Jolly Roger είπε...

Τριανταφυλιες (τα πεταλα σα γλυκο του κουταλιου, οπως ειπες) εχω δοκιμασει αγαπητε. Δεν ηταν και πολυ του γουστου μου.

Το προιον της οικογενειακης σας προσπαθειας που περιεγραψες μου μοιαζει λιγο προς τα ντονατ . Επεσα μεσα, ή ειμαι εντελως εκτός;
Αυτα τα ειχα τιμησει δεοντως οσο ζουσα στην Ουζα.

Η απολυτη προτιμηση μου ομως πηγαινει στους παραδοσιακους λουκουμαδες, τα "αφρατα ζυμαρενια μπαλακια" που περιγραφεις. Μου τρεχουν τα σαλια αυτην την στιγμη που πληκτρολογω.
Οι λουκουμαδες ειναι συνδεδεμενοι με τις πιο ευχαριστες αναμνησεις της παιδικης μου ηλικιας.
Με μελι οπως λες.
Δεν ξερω το μελι των Κυθηρων, ειμαι σιγουρος ομως οτι ειναι ανταξιο ενος εστετ σαν του λογου σου.
Το δικο μου μελι προερχεται απο λιγο βορειοτερα (Παρνωνας, Λακωνια).

ΥΓ Δεν εχω καμμια αντιρρηση να ξεκινησουμε με μαγειρικη και ζαχαροπλαστικη.
Να φωναξουμε και την scarlett, επειδη ο μπαμπας της ηταν ζαχαροπλαστης ;-)

Να εισαι ομως προετοιμασμενος οτι στο προσωπο μου θα εχεις εναν πολυ αδυναμο αντιπαλο. Στα φοιτητικα μου χρονια μαγειρευα καπως υποφερτά, επειδη εκανα αρκετη εξασκηση. Μετα το εριξα στον βιοπορισμο και δεν μου μενει χρονος για μαγειρικη.

Παντως σαν καταναλωτης καλου φαγητου (οχι σαν μαγειρας) θα εχω αρκετα να συνεισφερω στην δημιουργικη κουβεντα.

Τζων Μπόης είπε...

Αυτά τα ντόνατς που λες εγώ θα στα πω Berliner για να συννενοηθούμε...χωρίς τρύπα όμως στη μέση.

Για τον μπαμπά της Scarlett, δεν γνωρίζω φυσικά, είμαι όμως πεπεισμένος, ότι εσύ θα ξέρεις πολύ καλύτερα ;)

Μη με προκαλείς όμως με την γκουρμεδική, γιατί η μάχη θα είναι πολύ σκληρή!!!

Μείνε συντονισμένος και θα αναμετρηθούμε στα μαρμαρένια αλώνια :)