Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Ο ουρανός στο κεφάλι μας











 Δεν είναι πάντα και τόσο κακό, ε;

10 σχόλια:

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

Απόκοσμα υπέροχο!

Marina είπε...

Μ' αρέσουν τα σύννεφά σου, λευκά, κίτρινα, σκούρα, μαύρα, πυκνά όλα προμηνύουν βαρύτατο μπουρίνι. Μας ξεγελάς με το γαλάζιο παραθυράκι του ουρανού, εκεί πίσω είναι η γαλήνη σαν να λένε.
Οι νεφέλες μαζεύονται για να ξεφορτώσουν τα βάρη τους, όταν μας πνίξουν τα νερά και η καταιγίδες, όταν δούμε το ουράνιο τόξο, ελπίζω να έχουμε κατασταλάξει. Οι νεφέλες φέρνουν αλλαγές πάντα. Πιθανόν και καταστροφές, πάντα όμως ξεθυμαίνουν τελικά. Τι μένει όμως πίσω; Η ευχάριστα ξεδιψασμένη γή ή το χάος;

scarlett είπε...

μ'αρεσουν οι ανοιξιατικοι ουρανοι με ολη αυτη την ενταση που κρυβουν.

καλή μερα, Τζων Μποη!

teleytaios είπε...

Πολύ ωραίος ο ουρανός, έτσι όπως τον απαθανάτισες!

Την καλημέρα μου.

Τζων Μπόης είπε...

Άνευ Χ., σε ευχαριστώ,
Ασορτί ο καιρός με την κατάσταση (για το απόκοσμο μιλάω βεβαίως)

Τζων Μπόης είπε...

Μαρίνα, αυτό που μένει είναι αυτό που βλέπει ο καθένας μας τελικά...έτσι νομίζω...

Τζων Μπόης είπε...

Scarlett, αυτή η ένταση έμοιαζε απειλητική πάντως.
Προτιμώ τους φθινοπωρινούς ουρανούς, από την Άνοιξη κρατώ εκείνο το διάφανο φως που εκμπέμπει..

(υ.γ.: ελπίζω να ισχύει το e-mail σου)

Τζων Μπόης είπε...

...κι από μένα τις καλησπέρες μου Κώστα και χρόνια Πολλά για τη γιορτή σου κι από εδώ...

scalidi είπε...

Φανταστικός ουρανός...

Τζων Μπόης είπε...

Απολαυστικός Σταυρούλα!
Και ακόμα πάνω από τα κεφάλια μας :)