Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Βαρσοβία



Σήμερα έβλεπα τη Βαρσοβία στην τηλεόραση, με την ευκαιρία του αγώνα της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου και θυμήθηκα ένα ταξίδι μου στην πόλη αυτή, πριν από λίγα χρόνια.

Η αγαπητή Scarlett μου έδωσε μια ωραία ιδέα όταν πριν από λίγες ημέρες πρότεινε να αναφέρουμε στο blog της τις εντυπώσεις μας από αεροδρόμια που έχουμε επισκεφτεί.

Επειδή λοιπόν βρίσκομαι σε διάθεση ταξιδιού (και πότε δεν ήμουν ο εστέτ...), με άδεια τσέπη όμως πλέον, αλλά who gives a shit που λένε και στο χωριό μου, τα καλύτερα ταξίδια τα κάνει το μυαλό, σκέφτηκα να προτείνω, σε όσους έχουν τη διάθεση, να αναφέρουν εδώ τον τόπο εκείνον που τους εξέπληξε ευχάριστα όταν τον επισκέφτηκαν για πρώτη φορά, ενώ πριν βρεθούν εκεί είχαν μια αδιάφορη ή και αρνητική άποψη για αυτόν.

Η τόπος που εγώ επιλέγω είναι η Βαρσοβία.
Στην Βαρσοβία βρέθηκα με βαριά καρδιά, έχοντας περάσει πιο πριν μερικές πολύ όμορφες ημέρες στην ειδυλιακή, αλλά παράλληλα και τουριστική Πράγα.
Πίστευα λοιπόν ότι θα έβλεπα μια γκρίζα σοβιετική πόλη με τεράστια, άχαρα κτίρια...και τα βρήκα, όμως περισσότερο από αυτά, είδα μια πολύ όμορφη, άνετη, μνημειακή, γραφική και καταπράσινη πόλη, με ωραιότατα παραδοσιακά κτίρια, έστω και ανακατασκευασμένα από την αρχή λόγω της ισοπέδωσής τους κατά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο, μια πόλη με πολλά πρόσωπα, πολύ πιο ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονικά και ιστορικά από άλλες περισσότερο προβεβλημένες.

Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν. Όταν με το καλό θα καταργήσουμε το Μνημόνιο και θα έχουμε και πάλι φράγκα για ξόδεμα κι όλα επιτέλους θα μοιάζουν σαν να μην πέρασε μια μέρα από αυτόν τον τόπο, να είμαστε οι άνθρωποι κατάλληλα προετοιμασμένοι για αποδράσεις.

Εγώ με τα δόντια κρατιέμαι, δεν ξέρω μάλιστα αν θα την βγάλω και μέχρι τις εκλογές!

12 σχόλια:

thinks είπε...

Δύσκολα έβαλες σήμερα Τζών! Κάθισα αμέσως να αρχίσω να χτυπάω το πληκτρολόγιο αλλά έμεινα μετέωρος γιατί δεν μπορούσα να σκεφτώ μια πόλη που με εξέπληξε ευχάριστα ΚΑΙ είχα αδιάφορη ή αρνητική άποψη πριν την πρωτοδώ! Ακόμα με τα δάχτυλα έτοιμα πάνω από τα πλήκτρα αναρωτήθηκα "γιατί" δεν μου έρχεται καμία πόλη με αυτό τον συνδυασμό του πριν και μετά... και το αριστερό μου χέρι άρχισε να πλανάται πάνω από τα Pall Mall και τον αναπτήρα δίπλα στο πληκτρολόγιο καθώς άρχισα να συνειδητοποιώ το βάθος της προκατάληψής μου... Υπάρχουν κάμποσες πόλεις για τις οποίες είμαι αδιάφορος ή αρνητικός, αλλά ποτέ δεν επισκέφτηκα καμία από αυτές! Ντροπή μου!

Μετά το δεύτερο Pall Mall (δεύτερο από το που διάβασα την ανάρτηση και Pall Mall γιατί είναι φτηνά) σκέφτηκα ότι πράγματι υπάρχει μια πόλη στο ενεργητικό μου που μπορώ άξια να βάλω στο σχόλιο! Η Ρώμη!

Η Ιταλία ήταν πάντα μια μαύρη τρύπα αδιαφορίας για μένα (εκτός από την Βενετία και την Πομπηία, μέχρι που οι μοίρες αποφάσισαν να περάσω εδώ την υπόλοιπη ζωή μου. Η Ρώμη ήταν το κέντρο της μαύρης τρύπας χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον να την δω. Αλλά όταν πήγαμε για πρώτη φορά με την Μαργαρίτα τον Ιούνιο του 2008 και μείναμε στο σπίτι φίλων στο Ταστέβερε, και την γύρισα με τη Μαργαρίτα, και τον Αύγουστο πάλι με την Μαργαρίτα και τον Κώστα τον γιό μου, ανακάλυψα μια πόλη γενάτη ζωή, δεμένη αρχιτεκτονικά και χρωματικά με την ιστορία της, το παρελθόν της και το μέλλον της, με κτήρια αναπαλαιωμένα ή χτισμένα σε αρμονία με τα παλαιότερα, όπου κολώνες της αρχαίας ρώμης έδεναν με τα κτήρια των τελευταίων αιώνων και του σήμερα... ακριβώς όπως δεν είναι η πόλη από την οποία η αρχαία Ρώμη πήρε τους θεούς της...

Μια συμβουλή μόνο: αν τύχεις με αυτοκίνητο στην Ρώμη Αύγουστο και κανένας ντόπιος σου πει ότι το παρκάρισμα επιτρέπεται στους δρόμους Αύγουστο και δεν δίνουν πρόστιμο, μην τον πιστέψεις.

Jolly Roger είπε...

Ωραιο ταξιδι και το δικο σου.

Ευχαριστη εκπληξη στην πρωτη επισκεψη το ζητουμενο λοιπον.

Στην πρωτη θεση η Αθηνα. Δεν πληρει ακριβως τα κριτηρια που βαζεις, αφου η πρωτη μου επισκεψη στην Αθηνα εγινε ... την μερα που γεννηθηκα ;-)
Πληρει ομως το κριτηριο της ευχαριστης εκπληξης. Κατ επαναληψη μαλιστα.
Παντα περιμενω τα χειροτερα απο αυτην την πολη. Σε ενα 60% - 70% οι φοβοι μου βγαινουν αληθινοι. Αλλά σε ενα 30% αυτη η πολη με κερδιζει, ξανα και ξανα.
Τα ποσοστα θα ηταν αντιστροφα, αν στις επισκεψεις μου δεν συναντουσα τόσα κακοποιημενα (αδεσποτα) ζωα.

Στην δευτερη θεση η Νυρεμβεργη. Η πρωτη μου επισκεψη (εμεινα 2 μερες) πριν πολλα χρονια ηταν απογοητευτικη. Η 2η επισκεψη πριν λιγους μηνες ηταν η ευχαριστη εκπληξη. Εμεινα πολλες βδομαδες.

Στην τριτη θεση ολη η Ανατολικη Ακτη των ΗΠΑ. Την περιμενα βαρετη, μονοτονη, αδιαφορη. Αποδειχτηκε εκπληκτικη. Georgia, Carolina(s), Virginia ηταν αποκαλυψη.

Στην Βαρσοβια δεν εχω παει. Ενας καλος μου φιλος ειναι πολωνος. Μου διηγειται οτι απο τον καιρο που οι πολωνοι εγιναν πλουσιοι, εχουν αυξηθει δραματικα οι διαρηξεις. Ολα τα σπιτια εχουν καγκελοφραχτα παραθυρα (σαν της φυλακης τα σιδερα) μεχρι και τον 3ο οροφο.
Ελπιζω να προλαβες την Βαρσοβια οσο ηταν ακομα φτωχη ;-)

scarlett είπε...

Α! τι ωραια συνεχεια του μοιρασματος ταξιδιωτικων εντυπωσεων ειναι αυτη!

Καλημέρα Τζων Μποη!

Λοιπον εμένα μου ηρθαν δυο πολεις στο μυαλό.
Η πρωτη που σκεφτηκα και γι'αυτο θελω να την αναφερω αν και δεν ανηκει ακριβως στην περιπτωση που ζητας, ειναι η Ματερα στη Ν Ιταλια.
Δεν ανηκει στην περιπτωση που ζητας , γιατι δεν ημουν προκατειλημμενη εναντιον της, ουτε και αδιαφορη, απλα δεν περιμενα να την συναντησω. Η επισκεψη μου εκει ηταν λιγο τυχαια, δεν ειχα διαβασει τιποτα γι'αυτην, δεν ειχα δει καμια εικονα της κι οταν την αντικρισα εμεινα σχεδον αφωνη.

Ηταν σαν να εκανα ενα ταξιδι στο χρονο, με προορισμο μια πολη φαντασμα, ακρως γοητευτικη μεσα στην ιδιαιτεροτητα της.

Η πολη όμως που ανηκει (για μενα προσωπικα) στην κατηγορια που ζητας, ειναι το Λονδινο.
Το επισκεφτηκα ετσι απλα για να το επισκεφτω, διχως ιδιαιτερη διαθεση και διχως καμια προσδοκια. Το περιμενα μουντο και αδιαφορο και το βρηκα πολυχρωμο, ζωντανο, με ευγενεστατους κατοικους.

Ευχομαι όπως και εσυ η κριση να γινει συντομα παρελθον (ευχες μπορουμε παντα να κανουμε!) και να συνεχισουμε τα ταξιδια μας, οσο αντεχουμε και οσο διψα η ψυχη μας γι'αυτα. Οι εμπειριες που μας προσφερουν ειναι ο μεγαλυτερος πλουτος, μετα τους ανθρωπους που αγαπαμε, που μπορουμε να αποκτησουμε.
Και τωρα δίνω τη σκυταλη στον landebahn, που νομιζω πως επισης μπορει να συνεισφερει σ'αυτην την αναρτηση

Καλό Σ/Κ Τζων Μποη!

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

Ωραίο θέμα Τζων.

Αφήνω στην άκρη το επιχείρημα που λέει ότι και στην κόλαση να πας, αν είσαι με καλή παρέα καλά θα περάσεις και συνεχίζω:

Μοντεβίδεο, Ουρουγουάη.
Ούτε καρτ ποστάλ δεν είχα δει για το πως είναι, πηγαίνοντας όμως εντυπωσιάστηκα και ιδιαίτερα από τον χαρούμενο κόσμο.
Είχα σκοπό να ξαναπάω, αλλά με πρόλαβε το Μηνημόνιο και τώρα πια ακόμα και η Χαλκιδική είναι πολυτέλεια :)

Βελιγράδι, Σερβία.
Φωτεινό κι έξω καρδιά!

Αλεσούντ, Νορβηγία.
Έμεινα άφωνος, μου άρεσε πάρα πολύ χωρίς ούτε καν να γνωρίζω το όνομά του πριν το επισκεφτώ.

Λακωνία γενικώς!
Για εμάς τους βορειοελλαδίτες που δεν την έχουμε κοντά είναι μάλλον terra incognita.

Τα φιλιά μου :)

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη είμαι τόσο άσχετος με το κάπνισμα που νόμιζα ότι το Pall Mall είναι μέρος κάπου στην Αμερική και το έψαχνα στο google :))))
Οι περισσότερες ιταλικές πόλεις είναι πανέμορφες και κρύβουν ευχάριστες εκπλήξεις. Στην Ρώμη έχω βρεθεί αρκετές φορές και μαζί με την Κων/πολη είναι, κατά την γνώμη μου, οι πιο ωραίες πόλεις στον κόσμο (τουλάχιστον από αυτές που έχω εγώ επισκεφτεί).
Το Τραστέβερε είναι βέβαια τουριστικό, αλλά είναι ζωντανό και αυτό μου αρέσει πολύ.
Με αυτοκίνητο ποτέ μέσα στις ιταλικές πόλεις, είναι κανόνας!

Τζων Μπόης είπε...

Κάπταιν Κουκ, έχεις δίκιο σε ότι έχει σχέση με την Αθήνα. Αυτό ισχύει και με μένα, υπάρχουν στιγμές που σε εκπλήσσει τόσο απρόσμενα ευχάριστα, σχεδόν με την ίδια ένταση που σε απογοητεύει σε καθημερινή βάση.

Με τη Νυρεμβέργη θα συμφωνήσω επίσης μαζί σου, καθώς την πρώτη φορά που ήταν να την επισκεφτώ ήμουν μάλλον αδιάφορος ως προς αυτήν. Έτυχε όμως να είναι λίγες ημέρες πριν από κάποια Χριστούγεννα κι όπως καταλαβαίνεις την βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αν και οι δικές μου οι αγάπες σε εκείνη την πλευρά της Γερμανίας βρίσκονται λίγο παρακάτω, στο Ρέγκενσμπουργκ και στο Πάσσαου.

Η ανατολική ακτή των ΗΠΑ είναι πανέμορφη όντως, αν και το δικό μου όνειρο είναι να ανέβω βορειότερα κάποια στιγμή και ειδικότερα στο Κεμπέκ.
Τώρα μάλιστα που θα ξαναπλουτίσουμε είναι θέμα ελάχιστου χρόνου να το επισκεφτώ.

Στη Βαρσοβία βρέθηκα όταν ήδη έβλεπες στους δρόμους πολυτελή αυτοκίνητα. Δεν γνωρίζω για την εγκληματικότητα στην πόλη, αλλά το ιστορικό της κέντρο είναι απαράμμιλης ομορφιάς.

Τζων Μπόης είπε...

Scarlett, τη Ματέρα την έμαθα πρώτη φορά από εσένα εδώ, την έψαξα στο google και κατάλαβα το λόγο για τον οποίο έμεινες άφωνη. Αυτό που ένιωσες εσύ με τη Ματέρα εγώ το αισθάνθηκα με το Riomaggiore στη Λιγουρία και το San Gimignano στην Τοσκάνη.
Αν και τη μεγαλύτερη έκπληξη την ένιωσα ένα καλοκαιρινό απομεσήμερο σε ένα χωριουδάκι της Τήνου, την ώρα που έδυε ο ήλιος κι εμείς με την αρμύρα ακόμα στο δέρμα πίναμε ρακόμελα με θέα το Αιγαίο, τις πεζούλες και τους περιστερώνες του νησιού.

Επίσης, για το Λονδίνο είχα την ίδια αίσθηση που αναφέρεις κι εσύ, αν και οι μεγάλες μητροπόλεις δεν είναι το φόρτε μου, προτιμώ μικρά, γραφικά μέρη, νομίζω ότι αυτά με εντυπωσιάζουν περισσότερο. Βέβαια σε λίγο καιρό που θα σκαλίζω το χωράφι στο χωριό και θα σπέρνω κρεμμυδάκια, δεν ξέρω αν θα λέω το ίδιο για τα μικρά και τα γραφικά, αλλά καλά να είμαστε να ανταλλάξουμε εντυπώσεις :)

Τζων Μπόης είπε...

Άνευ Χ, εσύ φίλε μου είσαι κοσμογυρισμένος και θα μπορούσες εδώ να παραθέσεις ολόκληρο κατάλογο.
Για Βελιγράδι και Λακωνία που ξέρω μπορώ να επιβεβαιώσω.

Μα καλά, μου συγκρίνεις τώρα το Μοντεβιδεο με τη Χαλκιδική;
Σαλονικιός άνθρωπος κάνεις τέτοια ιεροσυλία;

scarlett είπε...

Καλησπερα Τζων Μποη!

Ουτε εγω γνωριζα τη γοητεια του Riomaggiore και του San Gimignano, που χαρη στην αναφορα σου τα αναζητησα στην google, διαπιστωνοντας για αλλη μια φορα πως μια απο τις πιο ομορφες εκδρομες που μπορει να κανει καποιος , ειναι να διασχισει ολοκληρη την Ιταλία, καθε χωριουδακι της και καθε πολιτεια της, βρισκοντας παντου κατι καινουργιο να θαυμασει.
Εξισου μαγευτικα ειχα βρει στο παρελθον το Polignano και ολοκληρη την Costiera Amalfitana, θαυμασια διαδρομη για αυτοκινητο, αλλα και για πολυ γερα νευρα

Δυστυχως δεν μπορεσα ποτε να επισκεφτω την Τοσκανη, απο τα must που δεν εχω εκπληρωσει

Jolly Roger είπε...

scarlett, μιας και θελεις να επισκεφτεις την Τοσκανη, σου συνιστω (και σε ολους τους αλλους καλους φιλους) να επισκεφτεις την "Τοσκανη του Βορά" ;-)

John Boy, η Λακωνια εχει πολλές κρυφες χαρες (βαλε τον τόνο οπου θελεις εσυ ;-) ).
Δεν εισαι μονο εσυ που ξερεις απο καλά λάδια ;-)

Τζων Μπόης είπε...

Scarlett καλησπέρα,

Οι ιταλικές πόλεις ευτυχώς κατάφεραν να διατηρήσουν τον αρχιτεκτονικό τους πλούτο.
Είναι μια χώρα γεμάτη εκλπήξεις την οποία ούτε τη βαριέσαι, ούτε και είσαι σε θέση να πεις ότι την γνώρισες ακόμα και μετά από αρκετές επισκέψεις εκεί.
Η Τοσκάνη είναι ευλογημένος τόπος από πολλές πλευρές.
Μπορεί κάποιοι να τρελαίνονται με τη Φλωρεντία (εγώ πάντως όχι) ή να στέκονται εκστατικοί μπροστά από τον Πύργο της Πίζα, εμένα όμως με εντυπωσίασαν μικρότερες πόλεις και χωριά, όπως η Σιένα (λέγεται ότι είναι η κοιτίδα της ιταλικής γλώσσας), στην οποία έχω βρεθεί 2 φορές στη ζωή μου και θα ξαναπήγαινα πολλές φορές ακόμα, το Pitiglano, ή το San Gimignano το οποίο σε αφήνει εντελώς άφωνο.
Επίσης έχει και πολύ καλή κουζίνα για τους γκουρμέδες. Για όσους μάλιστα αποφεύγουν τις ζωικές πρωτείνες υπάρχουν άλλες πολύ καλές επιλογές και μάλιστα όχι απαραιτήτως με ζυμαρικά, τα οποία άλλωστε εκεί δεν αποτελούν κυρίως πιάτο, αλλά πρώτο, όχι σαν κι εμάς εδώ που "πλακωνόμαστε" στις μακαρονάδες.

Με έπιασε ο οίστρος και η νοσταλγία και το έριξα και στην γκουρμεδική που είναι μια από τις μεγάλες μου αγάπες.
Και εστέτ και γκουρμές και χρεοκοπημένος...δεν έχει άλλο πιο κάτω :)

Τζων Μπόης είπε...

Καπετάνιε καλσπέρα,

Η βασική ομοιότητα της γερμανικής περιοχής που αναφέρεις με τη Τοσκάνη βρίσκεται στο ότι και οι δύο είναι σπουδαίες οινοπαραγωγικές περιοχές. Οι διαφορές όμως πολλές.
Η "Γερμανική Τοσκάνη" είναι πολύ πράσινη, η αυθεντική δεν είναι και τόσο, υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις άνυδρες και πετρώδεις.
Η Τοσκάνη έχει απίστευτο μεσαιωνικό πλούτο και απαράμιλλης ομορφιάς παραδιοσιακές πόλεις και χωριά. Η "Γερμανική" έχει όμορφα χωριά, όμως το μεγάλο πλεονέκτημα της σε σχέση με την Ιταλική είναι το κρασί. Το Chianti, το εμβληματικό κρασί της Τοσκάνης, εμένα δεν μου λέει και πολλά πράγματα, γούστα είναι αυτά θα μου πεις, αλλά προσωπικά εγώ λατρεύω το Riesling και δεν είμαι μόνο εγώ.
Τον Σεπτέμβριο - εκτός απροόπτου - ίσως να βρεθώ κάπου εκεί κοντά. θα πιω λοιπόν ένα κρασάκι στην υγεία σου (αν πιο πριν δεν έχω πιει πίκρες).

Όσο για τη Λακωνία θα ομολογήσω ότι είναι ίσως το ομορφότερο κομμάτι της Πελοποννήσου με κρυφές ομορφιές (βλ. Λιμένι Γέρακα) και σαφώς έχει το καλύτερο λάδι, το οποίο διαπιστώνω ότι κι εσύ γνωρίζεις.΄

Όμως μια και μιλάμε για Τοσκάνες και ελαιόλαδα, θα σου πω ότι και στην Ελλάδα υπάρχει η δική μας Τοσκάνη (μάλιστα την έχουν αποκαλέσει έτσι, λόγω ομοιοτήτων ως προς την ομορφιά του τοπίου και όχι άδικα) και δεν είναι άλλη από την παρεξηγημένη Ηλεία, η οποία παράγει και αρίστης ποιότητας ελαιόλαδο και πολύ καλά κρασιά (εκτός από καρπούζια και φράουλες).
Επίσης βγάζει και εστέτ, αλλά αυτό ας μείνει μεταξύ μας :)