Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

For Adults only!


Μπορεί να βρίσκομαι στην ηλικία που σε κάποιες άλλες, παλαιότερες εποχές ο άντρας άφηνε μούσια και μαλλιά για να τον λένε γέρο (αυτό πια είναι δείγμα νεανικότητας, φτάνει να έχεις βέβαια την ανάλογη κόμη), σε μια ηλικία που θα έπρεπε να έχω κάνει μέχρι και εγγόνια, με την προϋπόθεση ότι στα είκοσί μου άλλη σκοτούρα δεν θα είχα στο κεφάλι μου από το να τεκνοποιώ, αντί απλά να ικανοποιώ τη γενετήσια ορμή μου και ότι φυσικά το παιδί μου θα ακολουθούσε μετέπειτα την δική μου γκλάβα, σε μια ηλικία κατά την οποία θα περίμενα στωικά να έρθει ο Χάρος να με πάρει να ησυχάσω από της ζωής τα βάσανα (ατάκα της γιαγιάς μου, η οποία όμως απαλλάχθηκε στα 92 της, αλλά τότε το είχε μετανιώσει και τον έδιωχνε), γιατί τι άλλο πια θα περίμενα από αυτή την ζωή; θα τα είχα ζήσει όλα!  
Βέβαια, αν ζούσα εκείνη την εποχή με φαντάζομαι να φοράω τραγιάσκα και να κρατάω μπαστούνι, όχι γιατί δεν θα μπορούσα να περπατήσω, αλλά αυτό θα ήταν απαραίτητο αξεσουάρ της ηλικίας, να στρίβω το μουστάκι και να καπνίζω άφιλτρα, να φοράω γυαλιά πρεσβυωπίας, εννοείται όχι τα πολυεστιακά όπως σήμερα που κοροϊδεύεις τον άλλον και καλά ότι είναι μυωπίας και ότι δεν σε έχουν πάρει τα χρόνια, τα ξέρω εγώ αυτά, μου τα έχει πει ο οφθαλμίατρός μου, αλλά από τα άλλα, εκείνα που κρέμονται από την άκρη της μύτης, φαντάζομαι ότι θα είχα και κοιλιά και θα έκανα και χοχοχοχοχο, παίζοντας με τα εγγονάκια μου στον κήπο, την ώρα που οι κλειδώσεις μου θα έκαναν χράτσα χρούτσα, μάλλον θα είχα και πάρει σύνταξη, εννοείται φυσικά ότι θα είχα συντάξει και τη διαθήκη μου, γιατί πάει στα κομμάτια, κάποιο κομπόδεμα θα είχα γέρος άνθρωπος, δεν θα μου τα είχαν φάει όλα τα χαράτσια, φαντάζομαι ότι θα πήγαινα στην εκκλησία και θα παρακολουθούσα όλη τη λειτουργία από την αρχή μέχρι το τέλος και μετά θα έτρεχα στον Γέροντα να με κοινωνήσει, μην τυχόν κι ερχόταν ο Χάρος άξαφνα και πήγαινα «αδιάβαστος», μετά θα πήγαινα στον καφενέ μαζί με άλλα γεροντάκια της ηλικίας μου και θα παίζαμε πρέφα και ξερή, επίσης θα πίναμε οπωσδήποτε ελληνικό καφέ και θα γευόμασταν γλυκό του κουταλιού με σουμάδα ή σαλέπι, την ώρα που θα τσακωνόμασταν για τα πολιτικά, από εδώ οι Βενιζελικοί κι από εκεί οι βασιλόφρονες, σαν να λέμε ΝΔ-ΣΎΡΙΖΑ, το μεσημέρι θα γύριζα σπίτι και θα περίμενα από την καλή μου - η οποία οπωσδήποτε θα είχε κάνει τα μαλλιά της κότσο και φυσικά ούτε λόγος για βαφή ή ντεκαπάζ - να μου έχει φτιάξει ψητό της κατσαρόλας με λίγο αλάτι, γιατί θα ήμουν και υπερτασικός στην ηλικία μου, τα εγγονάκια να μου φέρνουν τις παντόφλες, τα χρυσούλια μου, να παίρνω τον μεσημεριανό υπνάκο μου, το απόγευμα να κάθομαι στο μπαλκόνι να διαβάζω εφημερίδα, να πίνω σπιτική λεμονάδα και να αναπολώ με την καλή μου - η οποία θα έπλεκε με το τσιγκελάκι την προίκα της εγγονής - εκείνες τις ωραίες παλιές εποχές στα νιάτα μας, τότε που ζούσαμε τον μεγάλο, παράνομο έρωτά μας (σε αυτό το στόρυ δεν υπάρχει προξενιό, με έρωτα το έχω φανταστεί, μπορεί και να την είχα κλέψει) και το βραδάκι, φυσικά νωρίς νωρίς, θα φορούσα τις πιτζάμες μου, τις έχω φανταστεί με οριζόντια γκρι ρίγα σε φόντο μπλου μπλακ, θα πέφταμε στο κρεβάτι όχι μετά τις 9 φυσικά, το τι θα κάναμε εκεί είναι μια άλλη ιστορία, γέροι άνθρωποι θα ήμασταν, εκείνη με ξέπλεκα και άβαφα μαλλιά σαν την Αστέρω στο λαγγάδι κι εγώ με  τις πιτζάμες και τις παντόφλες, ε δεν θα κάναμε και τις 9 ½ εβδομάδες, είπαμε, τα ζήσαμε αυτά στα νιάτα μας και τα χορτάσαμε, τώρα καλά στερνά!
Και πάνω που τα σκεφτόμουν όλα αυτά και έλεγα, πάλι καλά που σε αυτή την ηλικία βρίσκομαι στο 2012, ή πάλι μπορεί και ανάθεμα την τύχη μου, θα είχα πάρει τουλάχιστον σύνταξη και δεν θα περίμενα στα 70, εγώ αισθάνομαι πιο νέος κι από κάτι λαπάδες 20ρηδες, έρχεται μια βρετανική έρευνα και μου κάνει την ψυχολογία, Ευρωζώνη λίγο πριν από την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Πόσο «ενήλικας» είσαι, με ρωτάει;
Αμέσως απάντησα ότι οι 40ρηδες (plus) ίσον με δύο εικοσάρηδες (just), αλλά παρατηρώντας καλύτερα τη λίστα με έζωσαν τα μαύρα φίδια.
Διάβασε κι εσύ την λίστα εδώ με τα 50 πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις «ενήλικας» και έλα μετά και σχολίασε στου γέρου το κονάκι.
Με πόνο δηλώνω ότι είμαι εκτός στα τέσσερα από τα πενήντα (σιγά μην πω σε ποια!).
Το αποφάσισα.
Θα αφήσω μούσια και μαλλιά για να με λένε γέρο!

18 σχόλια:

thinks είπε...

Αυτό ήτανε. Θα σου κρατήσω θέση στο παγκάκι δίπλα στην γεφυρούλα κοντά στης Μαρίας αλλά δεν θα πίνουμε τον καφέ της γιατί είναι πανάκριβος -θα μας φέρνει από το σπίτι η Μαργαρίτα.

Εγώ πάντως τα μαλλιά μου τα κόντυνα και τώρα είναι μόνο μέχρι κάτω από το αυτί. Τα γένια μου, απλά θυμίζουν Ζωρζ Μουστακί. Ή Γουντσοκ.

υγ. 19 από τα 50 :-)

scarlett είπε...

Καλησπέρα παππού :)

Σιγα μην ξεβαφεσαι τα βραδια...αν και μια καλη ενυδατικη σε βλεπω να την βαζεις :)

Εγω πάντως απαντησα σε τουλαχιστον 15 αρνητικα...αλλα αυτο δεν νομιζω να εχει και πολυ σχεση με την ενηλικιωση .
Ή που θα νιωθω εντελως αφελες χαζοπαιδο ή γρια που την πηραν τα χρονια... Αντε βγαλε συμπερασμα

Το παν ειναι πώς νιωθεις Τζων Μποη! Κι εσυ αν κρινω απο τα γραφομενα σου, οντως τους βαζεις κατω τους 20αρηδες
(αυτους ειδικα, πες με ότι εγινα κατεστημενο, αλλα πολυ τους σνομπαρω)

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

7 στα 50!
Έτοιμος για κόλλυβα κι εγώ!

Το βράδυ πάντως βγάζουμε την κρέμα ημέρας και βάζουμε νυκτός! χαχαχαα

υ.γ.: το τραγουδάκι πολυ ωραίο και απόλυτο ταιριαστό με την ανάρτηση

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Δημήτρη!

Με 19 στα 50 εσύ βάζεις κάτω κι έφηβο...που να πάω να κρυφτώ ο άνθρωπος;

Ζωρζ Μουστακί λοιπόν, τραγουδάς και τον "Μέτοικο" με την κιθάρα; Οι στίχοι ταιριάζουν πολύ σε εσένα πιστεύω.

Όσο για τον καφέ, μη το συζητάς, μόνο από τη Μαργαρίτα!
Αν μάλιστα φτιάχνει και εσπρέσσο από το παραδοσιακό ιταλικό μπρίκι της Bialetti, τότε κράτησέ μου θέση, έρχομαι!

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα γερόντισσα Scarlett :))

Με 15 στα 50, είσαι κι εσύ παιδούλα!

Με το θέμα διάθεση το παλεύω σθεναρά, όταν όμως με παίρνει από κάτω δύσκολα σηκώνομαι...αιγοκερίσια πράγματα, τι να πεις...

Πάντως η καλύτερη ενυδατική κρέμα είναι η καλή καρδιά και το χαμόγελο, βέβαια και μια καλή κρέμα θρέψης για τις γεροντικές ηλικίες είναι πάντα χρήσιμη :)

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Άνευ Χ.,

Join the club!
Με τα κόλλυβα πάντως να σοβαρευτούμε.
Κόλλυβα χωρίς ρόδι και σουσαμάκι που έφαγα τελευταία δεν γίνεται. Θέλουν κι αυτά την τεχνική τους, κάποια μέρα που θα έχω σούπερ κέφια θα δώσω συνταγή!

Πες μας τώρα ότι βάζεις και κονσίλερ (είδες τι παθαίνω; έμαθα και το κονσίλερ!!)

thinks είπε...

Αααα... ένας κονουασέρ! Το ιταλικό μπρίκι (σε σχήμα κλεψύδρας) λέγεται "μόκα", και μόλις τώρα τελειώνω το πρώτο φλιτζάνι όπου κάθε πρωί βάζω ένα τριπλό! (άλλο το εσπρέσο, που γίνεται με μηχανή) Ο καλύτερος καφές του κόσμου! Η Μαργαρίτα θέλει να μου το φτιάχνει κάθε πρωί, κι αν είναι να εργάζεται από τις 6, μου το έχει έτοιμο να ανάψω από κάτω την φωτιά όταν ξυπνήσω!

Ο Μέτοικος είναι από τα μεγάλα μου σουξέ που αγαπούσε κι ο πατέρας μου... αναρωτιέμαι πόσοι ξέρουν τα πραγματικά λόγια των αρχικών Γαλλικών στοίχων (πριν το πιάσει η Μελίνα στο Ελληνικό ξανάγραμμα...) Με την άδειά σου (ελπίζω) και συγγνώμη για τον χώρο, τα παραθέτω, ως πλέον επίκαιρα για το ποστ! (σε δική μου μετάφραση για το μπλογκ ενός εστετ!)

Avec ma gueule de métèque
De Juif errant, de pâtre grec
Et mes cheveux aux quatre vents...


Με την φάτσα μου του μετανάστη
του περιπλανώμενου Ιουδαίου, του Έλληνα βοσκού,
και τα μαλλιά μου στους τέσσερεις ανέμους,
Με τα ξεπλυμένα μου μάτια
που με δείχνουν ονειροπαρμένο
εμένα που δεν ονειρευόμουν πια συχνά,
Με τα χέρια μου σαν του αρπαχτικού,
του μουσικού και του ληστή,
που λεηλάτησαν τόσους κήπους,
Με το στόμα μου που έχει πιεί,
που έχει φιλήσει και δαγκώσει,
χωρίς ποτέ να ξεπεινάσει,

Με την φάτσα μου του μετανάστη
του περιπλανώμενου Ιουδαίου, του Έλληνα βοσκού,
του κλέφτη και του αγύρτη,
Με το πετσί μου που τό 'τριψε
ο ήλιος τόσων καλοκαιριών
και τα μεσοφόρια των κορμιών,
Με την καρδιά μου που υπόμεινε
όλο τον πόνο που του δώσαν
χωρίς να το κάνει θέμα,
Με την ψυχή μου που δεν έχει πια
ελπίδα καμιά για να σωθεί
και να γλυτώσει από το καθαρτήρι,

Με την φάτσα μου του μετανάστη
του περιπλανώμενου Ιουδαίου, του Έλληνα βοσκού,
και τα μαλλιά μου στους τέσσερεις ανέμους,
Θα έρθω γλυκιά μου αιχμάλωτη,
αδελφή μου ψυχή, πηγή μου της ζωής,
Θα έρθω να πιώ τα είκοσί σου χρόνια
Και θα είμαι πρίγκηπας του αίματος,
ονειροπόλος ή έφηβος,
ότι θέλεις να διαλέξεις
Και θα κάνουμε την κάθε μέρα
μια αιωνιότητα του έρωτα
που θα την ζήσουμε μέχρι τον θάνατο

Και θα κάνουμε την κάθε μέρα
μια αιωνιότητα του έρωτα
που θα την ζήσουμε μέχρι τον θάνατο.

Τζων Μπόης είπε...

Et nous ferons de chaque jour
toute une éternité d'amour
que nous vivrons à en mourir...

Σωστά Δημήτρη, πολύ σωστά για τον Μέτοικο. Μόνο που στα ελληνικά δεν το έπιασε πρώτη η Μελίνα στο στόμα της, αλλά ο Νταλάρας.
Τόσο οι γαλλικοί στίχοι όσο και οι ελληνικοί είναι πολύ όμορφοι.

Μόκα προσπάθησα να κάνω όταν πριν από μερικά χρόνια είχα αγοράσει ένα τέτοιο μπρίκι από την Ιταλία, δεν ήταν και τόσο φτηνό πάντως. Δεν μπορώ να πω ότι τα κατάφερα καλά, ήταν ίσως ο καφές που αγόρασα, ήταν η κακή τεχνική, δεν πολυπέτυχε, κάποια στιγμή χάλασαν κάτι ροδέλες στο Bialetti και το μπρίκι πέρασε στην αχρηστία.

υ.γ.: η άδεια είναι περιττή σε κάθε είδους σχόλιο και ειδικά για εκείνα που αφήνουν ωραία μουσική και όχι μόνο γεύση ;)

thinks είπε...

Δεν τό 'ξερα ότι ήταν πρώτος ο Νταλάρας!

Το τριπλό (υπάρχουν πολλά μεγέθη από μονό και πάνω) της Bialetti, εδώ έχει από 15-25 Ευρώ (κάμποσα μοντέλα) και υπάρχουν κι άλλες μάρκες φτηνότερες. Οι ροδέλες/φίλτρα πουλιόνται ξεχωριστά γιατί πράγματι αναμένεται να χαλάν. Το κόλπο είναι πολύ-πολύ σιγανή φωτιά (φωτιά/γκαζι όχι ηλεκτρικό) και να βγαίνει αμέσως μόλις βράσει. Βέβαια χρειάζεται ο σωστός καφές και κόψιμο. Κόψιμο όχι τόσο όσο του Ελληνικού (πούδρα) αλλά περισσότερο από του Γαλλικού- μάλλον πρέπει να βρει κανείς καφεκοπτείο που να ξέρει τι κάνει... Υπ' όψιν ότι η καλύτερη (για μένα) έτοιμη μάρκα εδώ ("Splendid")είναι φτηνή, και σε τυφλά τεστ την έχω προτιμήσει από τις γνωστές (Illy, Lavazza, κλπ).

Τζων Μπόης είπε...

Ευχαριστώ Δημήτρη!

Ομότιτλος δίσκος του 1971, κυρίως σε μουσική Κουγιουμτζή, Λοίζου. Στον ίδιο δίσκο ξεχώρισαν το "αχ χελιδόνι μου", η "φαντασία" και το δικό μου αγαπημένο, "έχω έναν καφενέ". Τον είχαμε στο σπίτι, νομίζω ότι διασώζεται ακόμα το βινύλιο.

Ήταν το Bialetti Brikka, το είχα αγοράσει γύρω στα 40 ευρώ αν θυμάμαι καλά.
Έχεις δίκιο, έχει σημασία το άλεσμα του καφέ και το είδος του καβουρντίσματος.

Πες μας τώρα ότι κάνεις και καλό pesto :)

thinks είπε...

Απίθανο pesto κάνει η μαμά μας! :-)

Τζων Μπόης είπε...

devi gustare il mio pesto!

thinks είπε...

Ερχόμαστε!

Τζων Μπόης είπε...

Με το καλό!

Ζυμαρικά υπάρχουν (ακόμα) :))

Θεία Λένα είπε...

Καλησπέρα Γιαννάκη που φοβάσει μη γεράσεις. Κάθε ηλικία έχει και το γούστο της. Πίστευα παλιά, όπως εσύ, ότι άπαξ και ασπρίσεις, τέλος, πάς για το λάκκο. Ο πεθερός μου έλεγε πένθιμα το στιχάκι "άσπρα μαλλιά στη κεφαλή κακά μαντάτα στη φακή" και δεν καταλαβαίναμε για το θέμα φακή και εξηγούσε ότι θα πόναγε η μέση του και θα μπορούσε να σκύβει.
Δεν ειναι τα πράγματα πάντα έτσι, μεγαλώνοντας απελευθερώνεσαι απο κανόνες και λοιπές αναστολές/ηλιθιότητες, ο κόσμος δεν ασχολείται μαζί σου, έχεις το ελεύθερο να κάνεις και βλακείες. Πολλές και ευχάριστες. Αν κοτίσει κανείς να πεί τίποτα, ένα άγριο βλέμμα και μαζεύεται.
Εκανα και το τέστ αλλά δεν ξέρω τι μετράτε. Εχω απαντήσει θετικά 27 προτάσεις, αυτό μάλλον με κάνει ενήλικη, ε;
Το βράδυ που θα γυρίσει ο Β απο τη Σαντορίνη (με φίλους του 3 μπάκουρες 85άρηδες που πηγαν για μαλλί) θα δούμε τι θα βγάλει στο τέστ.
Ενα θα σου πώ. Dream Big,Live Well

Τζων Μπόης είπε...

Αγαπητή Θεία Λένα καλησπέρα σας,

Κρατώ αυτό που λέτε ότι όσο περνούν τα χρόνια μπορεί να κάνεις και μερικές βλακείες παραπάνω, ακριβώς επειδή απελευθερώνεσαι από κανόνες, βέβαια προκύπτουν κάποιοι άλλοι, αλλά τουλάχιστον έχεις την ικανότητα να τους ελέγχεις...

Όσο για τα υπόλοιπα, απλά χαμογελώ ...

υ.γ.: αν έχετε 27 στα 50 μάλλον είστε η πιο νέα από όλους.

Σας φιλώ :)

scalidi είπε...

39 στα 50, μπορώ να ασπρίσω πια...

Τζων Μπόης είπε...

Άνετα!!!

Μόνο που εσείς Σταυρούλα ρίχνετε μια μπογιά και καθαρίζετε, εμείς;
Μερικοί μάλιστα και να ήθελαν, δεν ξέρουν τι να βάψουν!

...and the Oscar goes to Θεία Λένα, οι υπόλοιποι στο ΚΑΠΗ :))