Κοινόχρηστοι

 Υπάρχουν κάτι βράδια που στέκονται στα σκοτεινά και συνομωτούν με τον εαυτό τους, σκαρώνουν ιστορίες που δεν τολμούν να αποκαλύψουν.

Τους ανήκουν, ίσως το μόνο...

Μοιάζουν με πρωταγωνιστές, ποτέ κομπάρσοι, έτσι μεγάλωσαν, έτσι εκπαιδεύτηκαν, έτσι τους είπαν ότι έχουν τα πράγματα στη ζωή, έτσι κι εκείνοι πίστεψαν, πάντα στον προθάλαμο για κάτι που θα έρχεται, πάντα στη γραμμή αφετηρίας περιμένοντας το λάκτισμα του αφέτη, στη γραμμή παραγωγής, στη δική τους «γραμμή Μαζινό», κρεμασμένοι από έναν μαστό, από ένα χάδι, από μια αγκαλιά, από ένα χέρι, από μια κουβέντα...

Τους βλέπεις να πολεμούν στους δρόμους με τα άλλα τα παιδιά, εκπαιδεύονται για τους μεγάλους ρόλους της ζωής, εκείνους που νομίζουν ότι τους περιμένουν στη γωνία...και ξαφνικά, σκοτωμός στα χαρακώματα, πανικός στα ορύγματα, γενοκτονία, ολοκαύτωμα, με σκισμένα γόνατα, σπασμένα κεφάλια, γδαρμένους αγκώνες, κρυμμένα μυστικά, ιδρωμένες παλάμες, σφιγμένα πρόσωπα, κρυφά δάκρυα, υπόκοφους καημούς, τολμηρούς πόθους, ανομολόγητα όνειρα...

...και οι μέρες κυλούν σαν το νερό μέσα από νοήματα μπερδεμένα, χαμένα, μέσα από διαψεύσεις, από ανταγωνισμούς, μα εκείνοι συνεχίζουν να μεγαλώνουν, να περιμένουν, να υπομένουν απέναντι στο καθήκον, στο «λόγο της τιμής», στις «καθαρές κουβέντες», στα αντρίκια λόγια, στο παιχνίδι, να φεύγουν όταν δεν τους αγαπούν, να τρέχουν όταν δεν τους πιστεύουν κι έτσι να χάνονται μέσα σε σχέσεις εφήμερες και μόνιμες, από την μαυρίλα και την απογοήτευση να περνούν στη νίκη, από την ξεφτίλα και την ήττα στη συνθηκολόγηση, στο πάρε δώσε, στο ντούκου και στο επί πιστώσει, μεταχρονολογημένοι και επί τη εμφανίσει, στο "ξέρεις ποιος είμαι εγώ", πολεμιστές με πολύχρωμες στολές, παγόνια με πλουμιστά φτερά, ετοιμοπόλεμοι, βασανιστές και δήμιοι, ανασφαλείς και φοβισμένοι, αγέρωχοι, κυνηγοί, εγωπαθείς, εγωιστές, ανθρωπάκια, θύτες και θύματα.

Άντρες στα όρια, στα σχοινιά του ρινγκ, φίδια που αλλάζουν δέρμα για να επιβιώσουν, κουρασμένοι, αδύναμοι, άτολμοι, σκληροί, κλειδωμένοι σε ρόλους, σε όρκους, σε φόβους, πιασμένοι στους ώμους, φυλακισμένοι σε ανασφάλειες, πληρώνουν ασφάλειες, εξαργυρώνουν αγάπες και στερεότυπα, επινοούν εαυτούς και εκδοχές, ταχυδακτυλουργοί και σχοινοβάτες.

Εύθραυστοι, αναίσθητοι, αυθαίρετοι, δειλοί, ισχυροί, ψεύτες, δίκαιοι, ήρωες, γενναίοι, ηγέτες, φαντάροι, γιοί, σύζυγοι, πατεράδες, οικογενειάρχες, "παιδιά", πληγωμένοι, κτητικοί, φαλλοκράτες, γουρούνια, μοιραίοι, χαμαιλέοντες, κυνικοί, νάρκισσοι, αδερφές, συντηρητικοί, ριζοσπάστες, μισαλλόδοξοι, ανταγωνιστικοί, εριστικοί, φωνακλάδες, ξεροκέφαλοι, χυδαίοι, μάγκες, αλάνια, κυριλέ, «κανονικοί», αστείοι, σοβαροί, φιγουρατζήδες, ευγενικοί, συμπονετικοί, μοναχικοί, μελαγχολικοί, χαριτωμένοι, ονειροπόλοι, ονειροπαρμένοι, ρομαντικοί, μελοδραματικοί, θλιμμένοι, φευγάτοι, υπερβολικοί, πρωτοποριακοί, δεύτεροι, ξερόλες, αγρίμια, «κότες», πιστοί, κερατάδες, σεξιστές, εραστές, ευάλωτοι, άγγελοι...

...υποθηκευμένοι, κοινόχρηστοι…

 

Αγαπήστε μας!