Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Το χάσαμε το κορμί πατριώτη




Το έβλεπα μπροστά μου αλλά δεν διέθετα την επιστημονική επιβεβαίωση.
Τώρα πλέον που το έμαθα, αναγκαστικά πρέπει να το αποδεχτώ.
Ως εδώ λοιπόν ήταν. Σβήνω.
Δεν ξέρω εάν είναι καλύτερα, ή χειρότερα, περί ορέξεως που λένε, σημασία όμως έχει ότι εμένα δεν μου αρέσει, θα ήθελα να διαρκούσε λίγο παραπάνω.
Το βράδυ και μετά από εκείνη την δυσάρεστη είδηση δεν κοιμήθηκα καλά, είχα εφιάλτες, έβλεπα τη Σαρλίζ Θερόν να κάθεται δίπλα μου και να ξεφυλλίζουμε μαζί το Cosmopolitan σαν φιλενάδες αντί να κάνουμε κάτι άλλο, το πρωί σηκώθηκα με βαρύ κεφάλι λες και είχα φάει ροπαλιά από γκλοπ σε διαδήλωση των αγανακτισμένων, πήγα στο μπάνιο, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, έριξα νερό στο πρόσωπό μου και τότε μηχανικά το χέρι μου πήγε στον αφρό ξυρίσματος. Εκείνο το καθημερινό βασανιστήριο που λέγεται ξύρισμα σήμερα μου φάνηκε σαν δώρο Θεού, το πρόσωπό μου ήταν ευτυχώς ακόμα άγριο, μπρουτάλ, το δέρμα μου δεν ήταν μαλακό, για πόσο ακόμα θα ξυρίζω το πρόσωπό μου αναρωτήθηκα.
Ακριβώς εκείνη την στιγμή αισθάνθηκα ένα καυτό δάκρυ να κατρακυλά στα αξύριστα μάγουλά μου και να σκαλώνει στο τρεμάμενο από τη συγκίνηση πάνω χείλι μου…όχι, όχι, δεν θέλω να συμβεί, δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι τελειώνουν όλα!
Αφού ξυρίστηκα μέσα σε μια βαριά συγκινησιακή ατμόσφαιρα και με τον αφρό να λιώνει από τα καυτά μου δάκρυα, το χέρι μου ασυναίσθητα οδηγήθηκε σε ένα μπουκαλάκι με υγρό μέηκ απ που καλύπτει άψογα τις ατέλειες και σε μια αδιάβροχη μάσκαρα που μεγαλώνει τις βλεφαρίδες και δεν κολλάει, τα οποία βρίσκονταν πιο δίπλα. Τα κοίταξα καλά, τουλάχιστον δεν ήταν τίποτα φτηνιάρικα, ήταν καλή και διάσημη μάρκα, αααα όλα κι όλα, εμείς στο σπίτι μας δεν βάζουμε ότι να 'ναι, κυρίως υποαλλεργικά, αφήνουν τέλος πάντων μια φυσική κι ανάλαφρη αίσθηση και κυρίως προστατεύουν την επιδερμίδα.
Εκείνη τη στιγμή κάπως ανακουφίστηκα κι αλάφρυνα από τον ψυχικό πόνο που είχα νιώσει προ ολίγου, ήξερα πλέον ότι το ευαίσθητο δέρμα μου θα μπορούσε να τα δεχτεί χωρίς το παραμικρό πρόβλημα, ήταν βέβαια λίγο ακριβά, αλλά χαλάλι μωρέ, το μαύρο χώμα τα θα φάει όλα, αν είναι για την περιποίησή μου στάχτη και μπούρμπερη, δεν τίθεται θέμα, λεφτά βέβαια δεν υπάρχουν, αλλά θα βρεθούν, χρεοκοπημένος είμαι άλλωστε, θα πέσω στα γόνατα των δανειστών χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας και μάλιστα χωρίς να φέρω την παραμικρή αντίρρηση στην οποιαδήποτε παράλογη απαίτησή τους, το ξέρω πια το παραμύθι.
Πηγαίνοντας στο δωμάτιο για να ντυθώ, άνοιξα την ντουλάπα και άπλωσα το χέρι να πάρω την πρώτη γραβάτα που είδα μπροστά μου, σαν ένα πυρωμένο καρφί να καρφώθηκε βαθιά στην καρδιά μου, καθώς πιο δίπλα το μάτι μου έπεσε σε κάτι γόβες peep toe (σε σόκαρα τώρα ε;), ίσως να ήταν και δωδεκάποντες, που να ξέρω ο έρμος, δεν έχω ακόμα εξοικειωθεί με αυτά, αλλά που θα πάει, θα κάνω εντατικά και θα τα μάθω όλα, το θέμα είναι όμως πως θα καταφέρω να σταθώ πάνω σε αυτές, αν τις φορέσω θα μοιάζω με τηλεγραφόξυλο, θα είμαι πολύ άχαρος, άσε που θα γκρεμοτσακιστώ ο άνθρωπος πριν βγω από την πόρτα και στο κάτω κάτω εγώ μπορεί να τις αντέξω, αυτές θα με αντέξουν; μήπως να προτιμήσω τα flat;
Στο δρόμο για το γραφείο ήμουνα πολύ προβληματισμένος και παρατηρώντας το καθρεφτάκι του αυτοκινήτου σκέφτηκα ότι αντί στο μέλλον να το χρησιμοποιώ για να βλέπω την κίνηση, τις μηχανές που έρχονται από πίσω μου φορτσάτες και κυρίως να "κόβω" όμορφες υπάρξεις που περνούν παραδίπλα μου, από εδώ και στο εξής θα το χρησιμοποιώ μόνο για να διορθώνω το μακιγιάζ και να φρεσκάρω το κραγιόν μου!
Λίγο πριν παρκάρω είδα μια υπαίθρια διαφήμιση για γυναικείο κερί αποτρίχωσης. Αυτή ήταν και η χαριστική βολή! Όχι, όχι, αυτό δεν παλεύεται, είναι πέρα από τις ψυχικές και κυρίως τις σωματικές μου αντοχές, ήταν τότε που ένιωσα να φουντώνω και να φουρφουρίζει το πετσί μου, το κορμί μου έπαθε αναφυλαξία!
Τα χτυπήματα μου έρχονταν απανωτά, δεν φτάνει που κουρεύτηκαν, ο μισθός μου, οι καταθέσεις μου, τα ομόλογά μου, η ελπίδα και τα όνειρα μου, τώρα κουρεύονται και τα γονίδια μου από το χρωμόσωμα Υ που διαμορφώνει το αντρικό μου φύλλο!
Να την καταπιώ τη χρεοκοπία, να πληρώσω τα χαράτσια μου, αλλά να χάσω και το χρωμόσωμά μου; Τι μου έχει πλέον μείνει σε αυτόν τον σκληρό και άδικο κόσμο; το χρωμόσωμα Υ έχω μόνο, το χάνω κι αυτό; 
Οι επιστήμονες πάντως είναι σαφείς, από τα 1500 γονίδια που υπήρχαν στο χρωμόσωμα Υ πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, κούτσα κούτσα και λάου λάου φτάσαμε πλέον στα 45 και σε περίπου πέντε εκατομμύρια χρονάκια, όχι απλά δεν θα έχει μείνει γονίδιο πάνω στο χρωμόσωμα Υ, αλλά ούτε καν και το χρωμόσωμα Υ ολόκληρο, αντ΄ αυτών, εκείνα θα έχουν αντικατασταθεί από το μέηκ απ, το κραγιόν, τη μάσκαρα και τις δωδεκάποντες!
Το χρωμόσωμα Υ και τα γονίδια του ευθύνονται για την παραγωγή αντρικών ορμονών και κυρίως για την ανάπτυξη του ανδρικού μορίου, οπότε κάνε τώρα αναγωγή και αναλογήσου τη σημασία των 1500 γονιδίων σε σχέση με τα σημερινά 45 και θα καταλάβεις σε τι χαλεπές εποχές οδηγούμαστε!
Η απώλεια θα είναι σταδιακή, μέσα σε πέντε εκατομμύρια χρόνια, το συγκεκριμένο όργανο και ότι άλλο τέλος πάντων σχετίζεται με αυτό (καταλαβαίνεις τώρα), θα συρρικνώνονται αργά και βασανιστικά - size matters; εδώ γελάμε - ώσπου στο τέλος θα χαθούν οριστικά και αμετάκλητα!
Αντρικό μόριο, τέλος, γιοκ, πάπαλα! Βολευτείτε με ότι έχετε! Πλέον το γυναικείο χρωμόσωμα Χ θα γαμεί και θα δέρνει (στην κυριολεξία όμως!), αλλά βέβαια, η απώλεια του ανδρικού μορίου είναι ένα πολύ μεγάλο πλήγμα στην όλη ιστορία - τι με ενδιαφέρει εμένα για το δικό τους το χρωμόσωμα, όταν το δικό μου θα το 'χει πάρει ο διάολος - καθώς είναι γνωστό ότι οι σερνικοί δεν χρησιμοποιούμε πάντοτε τον εγκέφαλο μας για να σκεφτούμε, αλλά κι άλλα όργανα πάνω μας, που πολλές φορές υπαγορεύουν την συμπεριφορά μας, γιατί αν χάσουμε ένα από αυτά, τι να το κάνουμε μετά μόνο το μυαλό μας; για να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας;  
Τώρα θα μου πεις ότι τον άντρα τον κάνει το γιαπί, το πιλοφόρι, το μυστρί και κυρίως το μόριό του; Μην βροντοχτυπάς τις χάντρες λοιπόν, τζάμπα κόπος, το χάσαμε το κορμί πατριώτη! Η λεβεντιά και το κιμπαριλίκι μπορεί να υπάρχουν και στον άντρα και στη γυναίκα και δεν σχετίζονται με το τι ακριβώς έχουμε ανάμεσα στα πόδια μας, βέβαια καλό είναι να το έχουμε, αλλά αν το χάσουμε τι να κάνουμε; εδώ μας πηδάνε κανονικά και με τον νόμο με τα χαράτσια και τις εισφορές, στο μόριο θα κολλήσουμε που από ότι φαίνεται μας είναι άχρηστο σε αυτή τη χώρα;  
Πάντως το σίγουρο είναι ότι οι άντρες χάνονται, σβήνουν, αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και να το πάρουμε απόφαση, το γυναικείο φύλλο θα είναι σε μερικά εκατομμύρια χρόνια το μόνο κυρίαρχο πάνω στον πλανήτη Γη - αν βέβαια υπάρχει πλανήτης και κυρίως το ανθρώπινο είδος - ίσως αυτό να μην είναι και κατά ανάγκη κακό, το θέμα όμως είναι ότι τότε θα γίνουμε όλες καλές φιλενάδες και το τι κουβέντα θα κάνουμε μετά για ντεκαπάζ, κομμωτήρια και συνολάκια, δεν λέγεται, εγώ βέβαια το μαλλιοτράβηγμα σκέφτομαι, αφού δεν θα υπάρχουν άντρες για παίδεμα και εκτόνωση (πως θα εκτονώνεται τότε το ανθρώπινο είδος είναι απορίας άξιο), οπότε αν είναι να ξανάρθω μετενσαρκωμένος στον μάταιο τούτο κόσμο, τουλάχιστον ας είμαι μια φυσική ξανθιά γαλανομάτα, θα έχω χάσει που θα έχω χάσει την αντρική τιμή και το όργανό μου, τουλάχιστον ας ξανοίξω λιγάκι στο χρώμα!

Υ.Γ.: Άντε κορίτσια, 570 ευρά πήγε το μουσταρδί πεδιλάκι, φύγαμε;

17 σχόλια:

thinks είπε...

Κοίταξε. Οι γόβες είναι ακριβές επειδή η δεξιά είναι κίτρινη και η αριστερή πράσινη. Αν αγοράσεις το ίδιο χρώμα είναι πολύ φτηνότερες. Επίσης ίσως να πρόσεξες ότι η αριστερή γόβα, η πράσινη, είναι 20 Ευρώ φτηνότερη. Αυτό είναι κόλπο του μάρκετινγκ για να κοστίζει το ζευγάρι €1.120 αντί για €1.140. Μένουνε €20 για πουρμπουάρ. Έπρεπε όμως να μπεις μέσα να φωτογραφήσεις και το καλσόν που πάει με τις γόβες όπου το δεξί πόδι (για την κίτρινη γόβα) είναι φιούσια (ένα είδος χτυπητού ροζ) και το αριστερό πόδι είναι περιγουίνκλ (ένα είδος μωβίζοντος γαλάζιου)... (για την πράσινη γόβα). Το καλόν κάνει €495, από 100% πολυεστέρα, και παίρνεις δώρο και τη κόκκινη στρογγυλή πλαστική μύτη. Από εμπιστευτικές πηγές ψιθυρίστηκε ότι το ανσάμπλ (γόβες, καλσόν, μύτη) σχεδιάστηκαν αποκλειστικά για τον ετήσιο χορό του ΣΥΡΙΖΑ στο Σύνταγμα και υπάρχουν και μάσκες κατά των δακρυγόνων με 55% έκπτωση σε παστέλ χρώματα. Οι μάσκες μόνες τους χωρίς το ανσάμπλ πάνε €695 αλλά είναι υπογεγραμμένες από τον Αρμάνι και έχουν χώρο για την κόκκινη στρογγυλή πλαστική μύτη.

Jolly Roger είπε...

Επειδη ακριβως μας εχουν μεινει μολις 5 εκατομμυρια χρονακια, πρεπει να εκμεταλλευτουμε την καθε στιγμη. Βουρ στην Σαρλιζ λοιπον, οσο εχουμε ακομα την δυνατοτητα. [*]

Παντως αυτο με το μηκος του οργανου και το μηκος του χρωμοσωματος δεν ειναι αναλογικο - οποτε μη φοβασαι τιποτα.
Μπορει οι αρχαιοι ημων προγονοι να ειχαν 33Χ μακρυτερο το χρωμοσωμα Υ, αλλά αποκλειεται να ειχαν 33Χ μακρυτερο οργανο.

Γιατι τοτε το οργανο τους θα ηταν καπου αναμεσα στα 3 και στα 7.5 μετρα μακρυ - αναλογα με το ποσο υπολογιζεις το σημερινο μηκος.
Το να σερνεις ξωπισω σου 7.5 μετρα εργαλειο (εστω 3) ειναι πολυ αβολο στο κυνηγι του μαμουθ. Ασε που θα στο πατανε κιολας.

[*] Λενε οτι οι γεροι σαν εμενα κανουν καλο και παθιασμενο σεξ, επειδη παντα φοβουνται οτι θα ειναι η τελευταια τους φορα.

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη, το μήνυμά σου είναι βαθιά πολιτικό και οφείλω να το αντιμετωπίσω ως τέτοιο.
Το πράσινο είναι πιο φτηνό από το καναρινο-κιτρινο-μουσταρδί πεδιλάκι γιατί πολύ απλά το τελευταίο καλύπτει τη φτέρνα, ενώ το πράσινο είναι ξώφτερνο!
Δηλαδή, 10 ευρώ η φτέρνα, μπορείς με αυτό τον τρόπο να κοστολογήσεις και τα υπόλοιπα μέρη του ανθρώπινου σώματος και να βγάλεις μια σούμα για το πόσο αξίζει τελικά ο άνθρωπος.
Επίσης, το πράσινο πεδιλάκι είναι πιο φτηνό από το άλλο, γιατί πολύ απλά οτιδήποτε πράσινο και ιδίως σε αυτή τη χώρα βρίσκεται σε discount.
Όσον αφορά το καλσόν, για μένα θα είχε ενδιαφέρον η φωτογράφηση μόνο αν αυτό ήταν σκισμένο και μάλιστα από μένα, όσο για το περιεχόμενό του, θα προτιμούσα να μην το φωτογραφήσω αλλά να του κάνω κάτι άλλο αν και πολύ φαντάζομαι ότι εκείνη που θα φορούσε τα συγκεκριμένα πεδιλάκια μάλλον φτιάχνεται περισσότερο με αυτά, παρά με εμένα, αν πάλι πηγαίνει και σε σουαρέ του Σύριζα, τι να σου πω, προχτές στην πλατεία Κολωνακίου είδα μια τρανσέξουαλ, φτυστή η Σαρλίζ Θερόν και ομολογώ ότι κάτι σκίρτησε μέσα μου (και έξω μου), όταν κάποιος γνωστός μου είπε περί τίνος επρόκειτο, δεν έπεσα από τα σύννεφα, καθώς πλέον έχω πάψει να εκπλήσσομαι, ακόμα και τα πιο παράδοξα.
Πολύ classy όμως οι αντιασφυξιογόνες μάσκες Armani, οι Gaultier είναι πιο μοδάτες κι έχουν και μύτη τρίχρωμη, μπλε, πράσινη και κόκκινη, θα τις προτιμήσω.

Τζων Μπόης είπε...

Πειρατή, τη δυνατότητα θα την έχουμε μέχρι τα βαθιά μας γεράματα (θα υπάρχουν και χαπάκια άλλωστε), το ζήτημα είναι πως στην ευχή θα είμαστε τότε για να μας θέλουν, από πίσω χτίζονται νέα πλοία και εμάς τους σκυλοπνίχτες μας βλέπω στο καρνάγιο!

Πάλι σε κόβω χωρίς φαντασία! Άκου να το σέρνεις ξωπίσω! Να πω περισσότερα;

Σιγά μην κάτσω να σκεφτώ ότι είναι η τελευταία μου φορά, κι από τον τάφο θα σηκώνομαι :)))

Jolly Roger είπε...

Πρωτον, εμεις οι σκυλοπνιχτες ξερουμε απο φουρτουνες. Τα νεα πλοια κολωνουν στα δυσκολα.

Δευτερον, ναι. Η φαντασια μου (τεσπα, οση εχω) κολλαει συχνα. Δυσκολευομαι να φανταστω την καθημερινη ζωη τους, αν υποθεσουμε οτι διεθεταν τετοιο μακρυναρι. Τι στο καλο, ειχαν κανεναν σκλαβο απο διπλα για να τους το κουβαλαει και να μην σερνεται;

Τριτον συμφωνουμε. Εγραψα "λενε οτι ...". Δεν ισχυριστηκα οτι οντως ετσι ειναι. Η δικη σου προσεγγιση ταιριαζει πολυ περισσοτερο με την δικη μου πραγματικοτητα.
Αν προκειται για την καταλληλη, οντως και απο τον ταφο θα σηκωνομαστε.

Jolly Roger είπε...

Αααα, και μια μικρη συμβουλη για εσας τους αμαθους: δεν χρειαζεσαι αντιασφυξιογονα μασκα. Ουτε αρμανι, ουτε γκωτιε.

Το μονο που χρειαζεσαι ειναι να δειρεις τους μπατσους πριν σου ριξουν τα χημικα.

Γινεται.

thinks είπε...

Αχ, καπετάνιο... και ο σκιπερ του αντίγραφου του Μπάουντυ ήξερε από φουρτούνες και κυνηγούσε τους τυφώνες, αλλά η Σάντυ δεν του βγήκε σε καλό. Πάντως θυμάμαι εκείνον τον θαλασσοδαρμένο, λιοκαμένο ναυτικό στην αποβάθρα όπου
μιά κοπέλα θαύμαζε το παλαμάρι που κρατούσε και της είπε ότι έχει άλλα πέντε μέτρα στην καμπίνα του...

Τζων Μπόης είπε...

Κάπταιν,

α) Τα νέα πλοία κολώνουν στα δύσκολα αλλά έχουν διάρκεια στην μπουνάτσα, δεν είπαμε να στήσουμε και πόλεμο.
β) να μην σέρνεται; δηλαδή μόνο έτσι το έχεις φανταστεί; :))
γ) Η σκηνή με τον τάφο θυμίζει άνετα ταινία πορνό με ζόμπι, δεν έχω καλύτερο!! :)))

Να δείρω κάποιον που αμοίβεται με 700 ευρώ το μήνα; έχω ταξικό πρόβλημα!

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη, καλά το πάμε!
Από το βαθύ πολιτικό σου σχόλιο, στο παλαμάρι του βαρκάρη!
Άλλωστε πολιτική και σεξ πάνε μαζί.

thinks είπε...

Μα Τζων Μπόη μου, οι πολιτικοί για τον βαρκάτη υπάρχουνε! για ποιόν υπάρχουνε; για τον εαυτούλη τους;;; Άσε που ο βαρκάρης έχει και άλλα πέντε μέτρα στην καμπίνα!

Τζων Μπόης είπε...

Τελικά, ποιός πραγματικά είναι ο βαρκάρης με τα πέντε μέτρα μέσα και τα υπόλοιπα απ΄εξω;
Κι οι πολιτικοί; Αυτοί δηλαδή δεν παίρνουν το "μεζεδάκι τους";

thinks είπε...

Εξαρτάται από το λιμάνι. Αλλού, θα πούνε στον βαρκάρη να τους δώσει ένα από τα πέντε μέτρα για να του επιτρέψουν να δένει εκεί. Αλλού θα του πούνε να κρατήσει τα πέντε μέτρα μόνος του αλλά να τους δώσει την κοπελιά. Και αλλού πάλι θα του πούνε ότι αν τους δώσει έξι μέτρα τώρα θα του δώσουνε άλλα τέσσερα δωρεάν την επόμενη φορά που θα δέσει εκεί, εκτός αν μπορεί να το αποφύγει... και να δέσει τζάμπα στο καινούργιο λιμάνι απ' έξω, που έχει και τραβεστί με πολύχρωμες γόβες και καλσόν...

Τζων Μπόης είπε...

Τελικά, ποιος κάνει την βρώμικη δουλειά;
Οι βαρκάρηδες που δένουν στα λιμάνια, γλεντοκοπούν και φεύγουν;
ή μήπως οι πουτάνες και οι τραβεστί των λιμανιών που τους υποδέχονται κι αφού γλεντοκοπήσουν πρώτα μαζί τους, μετά μυξοκλαίνε που συνεχίζουν να παραμένουν πουτάνες και τραβεστί, ενώ οι βαρκάρηδες φεύγουν για να γλεντήσουν σε κάποιο άλλο λιμάνι;

Τι απορίες έχω κι εγώ Παρασκευάτικα;

thinks είπε...

Μπα, και οι βαρκάρηδες και οι πουτάνες και οι τραβεστί βράζουν στα καζάνια τους και καλύτερα γελάνε οι πολιτικοί που πήρανε το παλαμάρι του βαρκάρη. Οι κακές γλώσσες λένε πως τελικά όλα τα παλαμάρια στις πουτάνες και τους τραβεστί καταλήγουνε. Οι δε βαρκάρηδες, έγια-μόλα-έγια-λέσα την βγάζουνε με χάνους. Εκτός αν πούνε σε κανέναν ότι εκτός από παλαμάρι είχανε και πετονιά και οι πολιτικοί τους ζητήσουνε δύο πετονιές για κάθε μέτρο παλαμάρι.

Οι Παρασκευιάτικες ερωτήσεις δεν είναι τίποτα μπροστά στις Σαββατιανές. Και την Κυριακή ξεκουραζόμαστε ξαπλωμένοι στα παλαμάρια στην αποβάθρα...

Τζων Μπόης είπε...

Νομίζω ότι οδηγηθήκαμε σε κάποιο πολιτικό συμπέρασμα.
Πουτάνες, τραβεστί και βαρκάρηδες είναι εφήμεροι.
Οι πολιτικοί, απέθαντοι!

Τελικά το χρωμόσωμα Υ βλέπω να επιβιώνει μέσα σε συγκεκριμένη κατηγορία του ανθρώπινου είδους και μάλιστα σε μεταλλαγμένη μορφή.

Το μόνο που δεν έχουμε απαντήσει ακόμα, είναι εάν οι πολιτικοί μπορεί εν δυνάμει να είναι και πουτάνες και τραβεστί, ή και βαρκάρηδες.

Βλέπω να με βασανίζουν πολλές απορίες το σαββατοκύριακο που θα βουτήξω, για πρώτη φορά το 2013, στα γαλανά νερά του Σουνίου :))

thinks είπε...

Μα ακριβώς εκεί έγκειται το μυστικό της αθανασίας των πολιτικών: όταν οι εφήμεροι τα κακαρώσουνε, οι πολιτικοί τραβάνε κλήρο να παριστάνουνε μερικοί τους βαρκάρηδες, μερικοί τις πουτάνες και μερικοί τους τραβεστί, σαν κράχτες για καινούργιους πραγματικούς βαρκάρηδες, πουτάνες και τραβεστί, οι οποίοι καινούργιοι και πραγματικοί αναδεικνύουν τους κράχτες ανάμεσά τους ως πολιτικούς εκπροσώπους των, αγνοώντας (ή μη ενδιαφερόμενοι) ότι ήταν κράχτες και έτσι η ζωή επιστρέφει στο νορμάλ.

Και πού 'σαι! στο Σούνιο, το Σαββατοκύριακο, τ-σ-ι-μ-ο-υ-δ-ι-ά για παλαμάρι! Και την πετονιά με προσοχή.

Τζων Μπόης είπε...

Το πολιτικό σου συμπέρασμα, μετά και το τελευταίο σου σχόλιο, είναι σαφές και συμπκυκνώνεται στην λαϊκή ρήση:

Αδερφές και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια!

(μεταξύ μας...έχω φρονιμέψει, μια βουτίτσα μόνο και μετά στην στρούγκα!)