Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Όρεξη υπάρχει!


Αυτό που λέγαμε παλιά: "ότι τρως είσαι", μάλλον στην Ελλάδα του σήμερα δεν έχει και τόση εφαρμογή.
Στην Ελλάδα πλέον κυκλοφορούν τα ληγμένα, οι ληγμένοι, οι κάθε λογής ψεκασμένοι, στην Ελλάδα του σήμερα βασιλεύουν τα frozen yogurt, οι αλυσίδες φούρνων μαζί με τα συσσίτια της Εκκλησίας και των φιλανθρωπικών οργανώσεων, για τα καφέ δεν τον συζητώ, είναι όπως φύτρωναν στη δεκαετία του '80 τα βίντεο κλαμπς, το μόνο που φαίνεται να υποχωρεί είναι το σούσι, πιστεύω όμως ότι θα αντέξουμε και χωρίς το φύκι....

Στην Ελλάδα του σήμερα δεν ισχύει το ότι τρως είσαι.
Ισχύει το, ότι είσαι τρως.

Στην πρώτη φωτογραφία, ζεστά, ταπεινά (γερμανικά) Spätzle.
Στην δεύτερη, η άποψη ενός εστέτ για τα ζυμαρικά (δια χειρός εστέτ).

...τελικά, μερικά πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν εδώ, μπορεί να χάσαμε το φύκι, αλλά η μεταξωτή κορδέλα περισσεύει...





7 σχόλια:

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

Κολασμένε!

scarlett είπε...

Καλημερα Τζων Μποη!

Δεν ξερω τι θελει να πει ο ποιητης σ'αυτο το ποστ, οποτε ας σταθω σ'αυτο που λεει ο φωτογραφος.
Ασυζητητι προτιμω το εδεσμα της πρωτης εικονας, αν και οντως οπως ειχα υποψιαστει δεν ειναι παρουσιασμενο στην ιδανικη του μορφη. Σε μια απο τις ιδανικες τους μορφες τα Spätzle ειναι πολυ καλα σωταρισμενα σε βουτυρο και συνοδευουν ενα τρυφερο Schweinebraten με τη σάλτσα του.

Δεν μ'ενδιαφερει να κανω συγκρισεις με την ιταλικη παστα, γιατι οπως εχω ξαναπει τα θεωρω δυο διαφορετικα πραγματα που απλα εχουν παρομοιες πρωτες υλες (αν και ουτε κι αυτο αληθευει, μια που τα Spätzle εχουν ως βαση τους τα αυγα ενω δεν μπορουμε να πουμε το ιδια και για ολα τα ζυμαρικα)

Φυσικα το πρωτο ειναι οντως προιον μιας λαικης κουζινας (κατι που καθολου δεν μ'ένοχλει μια που το θεωρω πολυ ευγεστο, οπως και τα περισσοτερα ελληνικα φαγητα που ενω γινονται απο πολυ απλα υλικα αν τα μαγειρεψεις σωστα γινονται θεικα. Τωρα για το δευτερο....ειπαμε περι ορεξεως....

Αλλα να ειναι περι ορεξεος, οχι περι εστεστισμου ;-)

scarlett είπε...

εστετισμου φυσικα


και καλη σου ορεξη! :)

Τζων Μπόης είπε...

Άνευ Χ.

Είμαι!

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Scarlett,

Πρώτα χορταίνει το μάτι και μετά το στομάχι, αν χορταίνουν και τα δύο παράλληλα, ή ακολουθεί το στομάχι το μάτι, τότε ακόμα καλύτερα, το θέμα είναι να μην μένει μόνο το μάτι χορτάτο και επαληθεύεται αυτό που λέει η λαϊκή ρήση...φάτε μάτια ψάρια , κλπ...

Το δεύτερο πιάτο, ή το λατρεύεις ή το μισείς, ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει, αντιλαμβάνομαι 100% όσους το μισούν, καθώς εγώ είμαι από εκείνους που το λατρεύουν, οπότε μεταξύ "πειραγμένων" κατανόηση :))

Όσο για την λεγόμενη cucina povera που λένε και οι Ιταλοί, θα συμφωνήσω μαζί σου και θα προσθέσω ότι μέσα στα απλά είναι τα ωραία κι από "φτωχά" υλικά κάνεις όντως θαύματα, δεν συγκρίνω με τίποτα το σούσι με ένα πιάτο με αρακά και αγκινάρες (αν και τις αγκινάρες στις μέρες μας φτηνές δεν τις λες).
Πάντως, πίστεψέ με, και το δεύτερο πιάτο φτωχό είναι συγκριτικά...έχεις δει στη λαϊκή την τιμή της αγκινάρας και του φρέσκου αρακά; Τέσσερα ευρώ το σακουλάκι οι βιολογικοί γίγαντες; θα μου πεις γιατί να πάρεις βιολογικούς, ναι, έχω και ελαττώματα, το ομολογώ :)

Αυτό που δεν μου αρέσει και πολύ στα ζυμαρικά είναι το αυγό, ίσως για αυτό δεν συμπαθώ πολύ και τα Spätzle, όχι όμως ότι δεν τα τρώω, μια χαρά είναι αν τα έχουν μαγειρέψει καλά κι επίσης δεν είμαι υπέρ του βουτύρου, μου αρέσει το ελαιόλαδο κι έτσι προτιμώ την cucina povera της Νότιας Ιταλίας από εκείνη των πιο βόρειων κλιμάτων.

Αλλά όλα αυτά πλέον μοιάζουν κουβέντες πολυτελείας δυστυχώς, ο Έλληνας σήμερα προσπαθεί να στρώσει το τραπέζι με ότι έχει και μπορεί και το μήνυμα στο κείμενο είναι ξεκάθαρο, απλά αηδίασες με το μελάνι της σουπιάς και αποσυντονίστηκες :))

scarlett είπε...

Μην ανησυχεις και δεν με αποσυντονισαν ουτε τα μελανια ουτε τα φανταχτερα χρωματα. Εχω φαει σε ενα απο τα καλυτερα εστιατορια ιταλικης κουζινας(δεν υπαρχει πια) ενα παρομοιο πιατο, αλλα γενικα ο συνδυασμος ζυμαρικων με θαλασσινα δεν ειναι ο καλυτερος μου , που σημαινει οτι δεν τη βρισκω ουτε με τις φαντεζι αστακομακαροναδες.
Και ναι, τα ζυμαρικα που ποτισαν απο το μελανι της σουπιας , μπορει να μην τα μισω , αλλα δεν μου λενε και τιποτα.
Ειπαμε περι ορεξεως....;-)
Γενικα ειμαι των σχετικα απλων γευσεων (εκτος κι αν προκειται για σαλατες, εκει θελω και τα φρουτα μου και τα ακριβα μπαλσαμικο και τους ξηρους καρπους μου και φυσικα το ΑΑΑ ελαιολαδο μου) αλλα στα υπολοιπα ειμαι μαλλον λιτη δινοντας ομως πολυ μεγαλη σημασια στην ποιοτητα των υλικων που οπως πολυ σωστα αναφερεις συχνα ειναι πολυ ακριβοτερα απο αλλα δηθεν πολυτελειας.
Και με τα παραπανω αποδεικνυω πως ειμαι μια μαλλον γνησια εκπροσωπος του ζωδιου μου :)

Και για να μην ξεχνιομαστε τα πιατα πρεπει να ειναι οπωσδηποτε
Villeroy & Boch ή έστω Hutschenreuther ακομη κι αν εχουν τραχανα μεσα ;-)

Τζων Μπόης είπε...

Δηλαδή υπονοείς ότι ο τραχανάς δεν είναι εστέτ έδεσμα;

Να φας κόκκινο (με φρέσκια ντομάτα) τραχανά από τα χεράκια μου να γλύφεις και το Estee Lauder βερνίκι των νυχιών νου! (βάζω και μπούκοβο ε...)
Αλλά ξέχασα, δεν σου αρέσουν τα φανταχτερά πιάτα, ούτε τα χρώματα, όμως εγώ κλασσικό τραχανά δεν κάνω!
Φυσικά Villeroy & Boch, εδώ μέχρι κι ο σκύλος σε τέτοιο τρώει, στο ΙΚΕΑ πιατάκι του κόβεται η όρεξη του κοπρίτη :)