Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Σοφιστείες προ-γερόντων



Το πιο ωραίο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί καθώς μεγαλώνεις, είναι να αφήνεις πίσω σου τις απόλυτες απόψεις που είχες όσο ήσουν νεότερος.
Όσο μεγαλώνεις, όλο και περισσότερο μπαίνουν στο λεξιλόγιό σου λέξεις όπως: «ίσως», «ενδεχομένως», «μπορεί», «πιθανόν», «ενδέχεται», «εξαρτάται» κι άλλα τέτοια...

Όσο μεγαλώνεις είναι σοφία να μην λες μεγάλες κουβέντες και ειδικά στην πολιτική και στον έρωτα...
...είναι γνωστό άλλωστε ότι, τα πάθη, τα λάθη και τα γούστα πληρώνονται φίλε!

Αφιερωμένο στους παθόντες (...άντε και στον Λάκωνα)

14 σχόλια:

CsLaKoNaS είπε...

Υπάρχουν μπλογκερς χρησιμοποιούν τα μπλογκς για "small talk" και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ανταλλάζουν τιποτολογίες ή αβρότητες αμοιβαίας αναγνώρισης. Αυτοί είναι οι ανασφαλείς άνθρωποι (βλ. προηγούμενη ανάρτηση-σχόλιό σου) που θέλουν να τα έχουν καλά με όλους αφού στην πραγματικότητα δε μπορούν να βάλουν ένα επιχείρημα δίπλα σε ένα άλλο. Προσωπικά δε βρίσκω κανένα νόημα σε αυτό και τέτοιοι μπλόγκερς με κάνουν και βαριέμαι αφόρητα.

Πάντα με γοήτευαν οι Ιδέες και η Δύναμή που έχουν να προκαλούν το μυαλό τα πάθη μας!

Όταν γράφω ένα επιχείρημα (δικό μου ή μη , σωστό ή λάθος) είναι το πάθος που θα ανάψει στο συνομιλητή μου για να το καταρρίψει ή να το υποστηρίξει εκείνο που απολαμβάνω και πολλές φορές θαυμάζω.

Τα μπλογκς έχουν ένα μικρό πλεονέκτημα σε αυτή τη διαδικασία γιατί ώντας απρόσωπα σου δίνουν τη δυνατότητα να αποφύγεις συναισθηματισμούς προσωπικής διένεξης αφού δεν ξέρεις στην ουσία με ποιον ακριβώς συνομιλείς.

CsLaKoNaS είπε...

Ευχαριστώ για την αφιέρωση !! :)))

Jolly Roger είπε...

Ευχαριστώ κι εγώ γιά την αφιέρωση (ειμαι ενας από τους παθοντες).

Πάντως ήμουν περισσότερο προγέροντας στα 20 μου παρά τωρα. Στα 20 μου ένιωθα 100 χρονών. Σήμερα νίωθω μόλις 70 :-)

Ναι, δεν ειναι καιροί για μεγάλες κουβέντες αυτοι. Οχι επειδη θα χρειαστει να τις πληρώσουμε (αυτό δεν μας νοιάζει - συνηθισμένα τα βουνα). Αλλά επειδή έχουμε την σοφία να διακρίνουμε, οτι οι καιροί δεν είναι κατάλληλοι.

Χρόνια πολλά και καλά να έχουμε. Ασπρο πάτο.

Τζων Μπόης είπε...

Λάκωνα, η παρατεταμένη συμφωνία μας μπορεί να καταλήξει σε αυτό ακριβώς που βαριέσαι και βαριέμαι, να αρχίσουμε δηλαδή τις μεταξύ μας αβρότητες και τα γλυκανάλατα, ενώ η (καλά κρυμμένη) αλήθεια είναι ότι και οι δύο είμαστε τύποι...splatter :)

Στο προκείμενο. Κρατώ (πλέον) αποστάσεις από συναισθηματικά ανώριμους ανθρώπους, όχι γιατί δεν ξέρω πώς να τους διαχειριστώ, αλλά γιατί τους βαριέμαι και πλέον δεν έχω χρόνο για τέτοιες σπατάλες.
Ο καθένας χρησιμοποιεί το blog του για δικούς του λόγους, σε ότι με αφορά στα 8 ½ που το έχω, κρατώ κάποιες αποστάσεις σε σχέση με ότι συνδέεται με αυτό και παράλληλα δέχομαι το γεγονός ότι στο διαδίκτυο, όσοι συμμετέχουν στα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είτε προβάλουν πιο πολύ τον κακό τους εαυτό (είναι ίσως ανακουφιστικό για κάποιους και αντιλαμβάνεσαι τους λόγους), είτε παρουσιάζουν την βελτιωμένη τους εκδοχή προκειμένου να κερδίσουν αποδοχή.
Σε ότι με αφορά, είμαι αυτό που δείχνω εδώ κι αν πρόκειται να συμφωνήσω μαζί σου θα το κάνω, κι αν είναι να διαφωνήσω και πάλι θα το κάνω, αποφεύγοντας όμως και τα νιαρουρίσματα, αλλά και τις διαμάχες.
Δεν σου κρύβω ότι όλα αυτά τα χρόνια που είμαι εδώ, έχω χαρεί πολύ με συνομιλίες που έχω κάνει, αλλά και με συνομιλητές μου, αλλά επίσης έχω βαρεθεί και με κάποιους άλλους, όμως ούτε θα κάτσω να εκστασιαστώ, ούτε και να προσβάλω κανέναν. Για μένα το σημαντικό είναι να μην διολισθήσεις σε αυτό που λέγαμε στην προηγούμενη ανάλυση, δηλαδή σε ad hominem τακτικές, σημασία έχει ο τρόπος που κάνεις κάποια πράγματα κι αυτό ξεχωρίζει τον έναν από τον άλλον.
Από την άλλη, μην περιμένεις από τον καθένα να μετατρέπει το blog του σε φόρουμ ιδεών, ούτε να παριστάνει ότι βρίσκεται σε κάποιο αμφιθέατρο ανταλλάσοντας επιχειρήματα με τον συνομιλητή του.

Τζων Μπόης είπε...

Ε καλά τώρα, δεν πρωτοτυπείς Πειρατή!
Στα 20 πολλοί ήμασταν σοβαροφανείς προ-γέροντες γιατί θέλαμε να το παίξουμε "μεγάλοι" κι ώριμοι και να μας πάρουν στα σοβαρά. Ποιοι να μας πάρουν; Οι μεγαλύτεροί μας που θαυμάζαμε, οι γκομενίτσες που ζαχαρώναμε, οι συνομήλικοι από τους οποίους θέλαμε να διαφοροποιηθούμε.
Όταν όμως καταλαβαίνεις ότι στα σοβαρά θα σε πάρει κάποιος μόνο όταν δείχνεις αυτό που πραγματικά είσαι (τον Καραγκιόζη τον σέβεσαι γιατί είναι καραγκιόζης), τότε ξανανιώνεις και γεμίζεις με εσωτερική νεότητα.
Για να γίνω από Γιάννης, Τζων Μπόης, ξέρεις πόση προσπάθεια χρειάστηκα; :))

...κι όσο για τους καιρούς που δεν είναι κατάλληλοι όπως λες, εγώ νομίζω ότι οι καιροί είναι πάντα κατάλληλοι, το θέμα είναι ότι εμείς γινόμαστε περισσότερο έμπειροι για να ξεγλυστράμε από τις κακοτοπιές, αν το θέλουμε βέβαια, γιατί και τα στραπάτσα έχουν κι αυτά τη γλύκα τους...ειδάλως να πεθάνουμε μέσα σε μια αποστειρωμένη κάψουλα.

Καλή Χρονιά να έχεις κι εσύ...zum Wohl!

thinks είπε...

Δε βαριέσαι Τζων Μπόη μου, όλοι παθόντες δηλώνουμε... Μία Γη θύματα και ένα σύννεφο ενόχων :-) Νομίζω πως ο τίτλος της ανάρτησής σου είναι άριστος! Είναι βέβαια δύσκολο και σπάνιο να "αφήνεις πίσω σου τις απόλυτες απόψεις που είχες όσο ήσουν νεότερος" (ή να μην έχει κανείς απόλυτες απόψεις), αλλά μπορούμε ίσως να ελπίζουμε ότι καθώς μεγαλώνει κανείς μπορεί να μεταβιβάζει την ισχύ των απόψεων του από σφαίρα οικουμενική χροιάς αντικειμενικής, σε σφαίρα υποκειμενική... με την υπομονή και ευελιξία που αυτό συνεπάγεται --και την δυσκολότερη και πιο αμφισβητήσιμη απόφαση απ' όλες: το πότε η υπομονή και η ευελιξία ήταν, ανά περίπτωση, εποικοδομητικές ή άκαρπες...

Διαβάζοντας την φωτογραφία αισθάνομαι σαν τζαμπατζής γιατί δεν έχω πληρώσει ακόμα για τα λάθη, τα πάθη, και τα γούστα μου, και τώρα σκέφτομαι μπας και μου έρθει λογαριασμός τα πληρώσω όλα μαζεμένα! Πιστωτικές κάρτες δέχονται άραγε;

Νά 'σαι καλά :-)

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη, είναι όντως δύσκολο να αφήσεις πίσω σου τις απόλυτες θέσεις σου, μάλιστα γνωρίζω άλλους (προ)γέροντες οι οποίοι όσο περνούν τα χρόνια γίνονται ακόμα πιο ανελαστικοί σε σχέση με τα νιάτα τους.
Οπότε και γέροντας και ξεροκέφαλος; ε, πάει πολύ, δεν νομίζεις;

Οι απόψεις μας είναι πάντα υποκειμενικές, άλλο εάν πάνω στην ένταση της στιγμής και στην υπεροψία που ώρες ώρες μας διακατέχει θεωρούμε ότι είναι αντικειμενικές.

Κι όσο για τα πάθη, τα λάθη και τα γούστα σου, μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι δεν έχεις πληρώσει ακόμα κάτι. Ίσως τα πληρώνεις σε πολλές (και άνετες σε σχέση με το cash flow σου) δόσεις και δεν το έχεις καταλάβει.
Όσο για την πληρωμή τους με πιστωτική κάρτα, να είσαι σίγουρος ότι κι έτσι τα πληρώνεις και μάλιστα υψηλότοκα...αν νομίζεις ότι "αγοράζεις" λάθη, πάθη και γούστα δωρεάν ή έστω άτοκα, είσαι πολύ γελασμένος....στην ελεύθερη οικονομία λαθών, παθών και γούστων, ότι απολαμβάνεις το πληρώνεις, διαφορετικά διάλεξε το παραπέτασμα και ζήσε στην ασφάλεια του κολχόζ!
Ε δεν σε κόβω για τέτοιο τύπο, ε; :))

thinks είπε...

Εγώ πάντως ανησυχώ γιατί και λάθη έχω κάνει, και πάθη έχω και γούστα γεύομαι, και ξανακοίταξα τώρα που το είπες, να δω μπας και οι δόσεις ήταν μικρές και άνετες, αλλά δεν τις βλέπω. Από την άλλη χωρίς να ξέρω τι σημαίνει "κολχόζ", λέω, μπας και πήγα στο κολχόζ και δεν τό 'χω καταλάβει; Δεν ξέρω αν αυτό μετριέται σαν πληρωμή ή σαν κολχόζ αλλά επέλεξα να βγω από το γύρω-γύρω-όλοι (το merry-go-round που λένε) εδώ και χρόνια, κι αν το βουνό μας εδώ, ή η παραλία του Ατλαντικού από όπου ήρθα εδώ, είναι κάποιου είδους πληρωμή, τότε ν' αγοράσω κι άλλο! (επαναλαμβάνω, έχουμε άδειο διαμέρισμα δίπλα, τζάμπα, αν θέλεις).

Με τιμά που δεν με κόβεις για τέτοιο τύπο :-)

Άντε τώρα, φεύγουμε για την Φλωρεντία γιατί ο νεαρός πρέπει να επιστρέψει στα αεροπλάνα του :-))) Καλό απόγευμα!

Τζων Μπόης είπε...

Μάλλον οι δόσεις είναι μικρές και άνετες και δεν τις καταλαβαίνεις, μπορεί βέβαια να έχεις ήδη αποπληρώσει τα χρέη σου και να είσαι πλέον άνετος...χαλάλι σου!

Για το άδειο διαμέρισμα που μου προτείνεις και είναι και κοντά μου, σε ευχαριστώ πολύ, αλλά όχι άλλο κάρβουνο, εεεε, συγνώμη ακίνητο...είμαι κατά της ιδιοκτησίας σε ότι με αφορά, ας έχει ο κόσμος ότι θέλει, εγώ να μην έχω το παραμικρό, γίνεται;

Χαιρετίσματα στον νεαρό και στην Φλωρεντία, αν ήμουνα στη θέση σου θα πεταγόμουνα λίγο από Σιένα και Σαν Τζιμινιάνο :)

thinks είπε...

Τα συγκεκριμένα δύο ακίνητα, το "δικό μας" και το άδειο, ανήκουν στην δασοφυλακή οπότε ιδιοκτησία μακριά από 'μας εδώ :-)

Ο νεαρός (που διαβάζει το μπλογκ κι ας μην σχολιάζει) ανταποδίδει :-)

Τρέχουμε! Και βρέχει...

Τζων Μπόης είπε...

Αν είναι το ακίνητο εκεί πάνω στα ψηλά βουνά και έχετε και κανένα ντιβανάκι με θέρμανση, τότε είμαι έτοιμος να δεχτώ την προσφορά!

........

ο νεαρός διαβάζει και ομιλεί την ελληνική; Μπράβο του, αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο!

thinks είπε...

Τζάκι δίπλα στον καναπέ, κουζίνα με ξύλα στην κουζίνα, προβληματικό καλοριφέρ στο δεύτερο και άδειο υπνοδωμάτιο, και το διπλανό διαμέρισμα άνευ θέρμανσης, για καλοκαίρι μόνο :-) διαλέγετε και παίρνετε, όποτε θέλετε:-)))

Ο νεαρός, 7 χρόνια, 3 βράδια την εβδομάδα ως το 2005, Ελληνικό Σχολείο στο σχολείο μας χτισμένο δίπλα στη Εκκλησία με δασκάλους από την Ελλάδα! Το μπλογκ το προσπαθεί στα Ελληνικά και έχει το Google translation για τα δύσκολα! Το περίεργο και ανάποδο είναι ότι ενώ του "μιλούσα" Ελληνικά τους πρώτους μήνες της ζωής του, από ενός έτους και μετά δεν έχω μπορέσει, δεν το έχω βρει φυσικό να του μιλήσω Ελληνικά μια φορά! Μόνο αν θέλουμε να μιλήσουμε σε γλώσσα που να μην μας καταλάβει κανείς για καμιά-δυό λέξεις...

Πολύ ενδιαφέρον σχετικό, είναι το πως εννόησε την δυσκολία επικοινωνίας με Ιταλούς: μου είπε σήμερα: "ξέρεις, δεν είναι η γλώσσα που κάνει την επικοινωνία δύσκολη, αλλά η διαφορά από κουλτούρα σε κουλτούρα!"

Τζων Μπόης είπε...

...δεν διαφωνώ ως προς την κουλτούρα, αλλά πόση διαφορά μπορεί να έχει ένας Δυτικός από κάποιον άλλον Δυτικό, ώστε να έχει σημαντικό πρόβλημα κατανόησης με βάση το κριτήριο της κουλτούρας;
Προσωπικά, αυτό το έχω νιώσει με Άπωανατολίτες.
Δημήτρη πάντως, ο τρόπος που γράφεις ελληνικά, είναι με βάση τη λογική της αγγλικής γλώσσας ως προς την σύνταξη και το νόημα του λόγου σου.

thinks είπε...

Και πολύ σωστά! Αλλά οι Απωανατολίτες που έχει γνωρίσει ο Κώστας μέχρι σήμερα είναι όλοι Αμερικανοί. Πάντως και προς δική μου έκπληξη οι διαφορές γενικά της Ιταλίας σηκώνουνε ανάρτηση! Επιφυλάσσομαι :-)

Άσε που όσο ευρύνεται η εμπειρία τόσο πιο δύσκολο να έχεις πάντα στο σπίτι αυτά που χρειάζεσαι από το σουπερμάρκετ όπως μαχλέπι και μαστίχα από την Ελλάδα, sugar-free γλυκά από την Αμερική, τυρί red Leicester από την Αγγλία...

Έχεις δίκιο σ' αυτό και δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι που επέστρεψα στα Ελληνικά για το μπλογκ :-) είναι σίγουρα έτσι --εγκεφαλική δομή (νομίζω λέγεται Waldorf Salad!)