Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Mind Games


Κάθε χρονιά τα ίδια…απολογισμοί, σκέψεις, φλυαρίες…
Δεν μου πάνε πλέον αυτά.
Κατάφερα κι έβγαλα όλα τα μαγνητάκια από τα ψυγείο με τα πολύχρωμα σημειώματα, ακόμα κι αν ξεχάσω να πάρω μαλακτικό ρούχων, ας μυρίζουν μόνο με το απορρυπαντικό, ας μυρίζουν μόνο με μένα, κατάφερα πια να μην κάνω σχέδια, να μην προγραμματίζω, ακόμα κι αν ξεφεύγω καμιά φορά, έρχεται η πραγματικότητα και με επαναφέρει.
Mind games, λέει ένας φίλος, όλα είναι στο μυαλό μας τελικά κι όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε, ακόμα κι αν κάποτε ανέβαινα σαν το κατσίκι τα βουνά και έβλεπα από ψηλά τον κόσμο - τώρα πια παιδεύομαι να φτάσω μέχρι και τα μισά - ξέρω ότι μπορώ και παραπάνω, το θέμα είναι όμως αν τελικά το θέλω…φαίνεται να είναι καλά κι εδώ κάτω στα πεδινά.

Όλα είναι mind games και η ευτυχία και η δυστυχία και τα θέλω και τα πρέπει, μόνοι μας υψώνουμε τοίχους, μόνοι μας φτιάχνουμε τις φυλακές μας, μόνοι μας δραπετεύουμε και μόνοι μας γυρίζουμε και πάλι πίσω, μόνοι μας κλεινόμαστε στις σιωπές μας και μόνοι μας αφήνουμε τους ήχους και τις μουσικές να μας συνεπάρουν…θέλει και μια παρότρυνση, δεν γίνεται να τα κάνεις όλα μόνος, αλλά οι άλλοι είναι εκεί, για να είναι εκεί, για να σε ακούσουν, να σε συντροφεύσουν, μόνος σου θα παλέψεις με τα δυνάμεις του μυαλού σου.

Αν δεν αποκαθηλώσεις τις εμμονές σου, δεν πας παρακάτω, το καταλαβαίνεις μάλλον αργά, φοβάσαι…mind games, κάθε μέρα η ίδια αυτοτελής ιστορία, από το πρωί που ξυπνάς μέχρι το βράδυ που θα κοιμηθείς, αυτήν την πάλη δίνεις κι ας νομίζεις ότι έχεις να πολεμήσεις με δράκους, τα θεριά είναι πάντα μέσα σου κι αν καταφέρεις καμιά φορά να κερδίσεις και κάποια μάχη, δεν το λες και λίγο, ε;

30 σχόλια:

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

Προτιμώ να με συνεπάρουν οι όμορφες μουσικές που βάζεις εδώ Τζων, ώστε το μυαλό να κάνει τα δικά του παιχνίδια.

thinks είπε...

Συμφωνώ! Σωστά τα γράφεις.
Καλή Χρονιά Τζων Μπόη.

CsLaKoNaS είπε...

mind games

Δεν είμαστε δηλαδή κύριοι του εαυτού μας; Δεν είμαστε υπεύθυνοι των επιλογών και των πράξεών μας ; Φτερά στον άνεμο του ασυνειδήτου είμαστε ; Δεν Υπάρχουμε;

Όχι τέτοια νταουνιάρικα ακόμα δε μας μπήκε ο χρόνος... Καλή Χρονιά!!

Τζων Μπόης είπε...

Ευχαριστώ Άνευ Χ.,

Με τη μουσική κάνεις όντως όμορφα παιχνίδια, θα συμφωνήσω!

Τζων Μπόης είπε...

Καλή Χρονιά Δημήτρη, με υγεία και ισορροπία, εσύ μάλλον - και λόγω ηλικίας και εμπειριών - αντιλαμβάνεσαι τι ακριβώς εννοώ
...για τα υπόλοιπα, απαντώ παρακάτω στον Λάκωνα που με είπε...νταουνιάρη :)

Τζων Μπόης είπε...

Καλή Χρονιά Λάκωνα, με υγεία!

Καλές οι ερωτήσεις σου, με έχουν απασχολήσει κι εμένα, αλλά γιατί να προβληματιζόμαστε; μήπως το μυαλό μας κατοικεί κάπου αλλού σε σχέση με εμάς; Τι είναι το μυαλό μας δηλαδή και τι είμαστε εμείς; To ασυνείδητο δεν είναι και μέρος του καθενός μας;
Τα ερωτήματά σου εμπεριέχουν έναν προβληματισμό σε σχέση με τη μοιρολατρική νοοτροπία της Ανατολής περί ανθρώπινης ύπαρξης, σε αντίθεση με τη νοοτροπία της Δύσης που αναφέρεται στη δυνατότητα του ανθρώπου να διαγράψει τη δική του πορεία, σύμφωνα με τη δική του βούληση. Μα για το δεύτερο μιλάω κι εγώ, να μπορείς να ελέγχεις τις δυνάμεις του ασυνειδήτου, ώστε να αισθάνεσαι υπεύθυνος των πράξεών σου, αυτό που λέω είναι το πώς θα καταφέρουμε να Υπάρχουμε και τι είδους μάχες καλούμαστε να δώσουμε και συνήθως αυτές τις δίνουμε με τους προσωπικούς μας δαίμονες.
Αυτό εσένα σου φαίνεται νταουνιάρικο; Δηλαδή αν μιλούσα για το νέο φόρο ακινήτων, για το χρηματοδοτικό κενό του έτους, για τις επικείμενες εκλογές, για το νέο Μνημόνιο, ή για επιδοτούμενα σαλέ, θα ερχόμασταν στο τσακίρ κέφι; :))

CsLaKoNaS είπε...

Όχι. Απλά δε μου άρεσε η φράση "mind game".

Το "game" είναι εξ ορισμού κάτι το οποίο δεν μπορούμε να ελέγξουμε, ό,τι και να κάνουμε. Αλλιώς δε θα ήταν "game".

Δεχόμενοι τον όρο "game" στο υπαρξιακό μας πρόβλημα είμαστε εν γένει αναγκασμένοι να δεχθούμε και το κισμέτ της Ανατολής.

Στη Ζωή πολλά πράγματα δε μπορούμε να ελέγξουμε. Σε αυτά δεν πιστεύω πως συγκαταλέγεται το μυαλό μας και τα ορθολογικά του εργαλεία.

Η μάχη εναντίον του "ασυνειδήτου" (όπως το ορίζουμε στην κουβέντα αυτή εδώ) είναι μάχη (των Μαχών)...δεν είναι game. :)

Τζων Μπόης είπε...

Συμφωνώ μαζί σου (να το κοιτάξω αυτό, ε;)

To game είναι όντως εξ ορισμού κάτι που δεν μπορούμε απόλυτα να ελέγξουμε, αλλά εσύ τώρα θες να μου πεις ότι ελέγχεις τις δυνάμεις του μυαλού σου, αφού το συγκαταλέγεις - όπως λες - σε αυτά που μπορούμε να ελέγξουμε;
Σου βγάζω το καπέλο!
Αλλά αν μπορείς να ελέγξεις τόσο πολύ το μυαλό σου, τότε που υπάρχει χώρος για την έκπληξη και την ανατροπή;

CsLaKoNaS είπε...

Με τη φράση "ελέγχω το μυαλό μου" δεν εννοώ τίποτε περισσότερο από το "είμαι κύριος του εαυτού μου και υπεύθυνος για τις πράξεις μου".


1. Δεν μπορώ (εν έτει 2014) να σηκώσω πέτρες αλλά ούτε να προβλέψω το μέλλον.

2. Πιστεύω πως όσο οι πράξεις μου υπαγορεύονται από την Ορθή Κρίση (υπόθεση - συμπέρασμα) και όχι από τα Συναισθήματα τόσο περισσότερο απομακρύνομαι από το "game".

3. Χώρος για "έκπληξη" και "ανατροπή" υπάρχει πάντα. Αναπόφευκτα για παράδειγμα εκπλήξεις προέρχονται από το περιβάλλον μας...

4. Όσο ελέγχουμε το μυαλό μας, τόσο εκείνο θα μας εκπλήσει θετικά...όσο δεν το ελέγχουμε θα μας συμβαίνει το αντίθετο.

Τζων Μπόης είπε...

1. Γιατί πότε ακριβώς μπορούσες να προβλέψεις το μέλλον και δεν μπορείς να το κάνεις εν έτει 2014;

2. Ο άνθρωπος είναι και συναίσθημα, ίσως να είναι πιο πολύ συναίσθημα από ότι λογική κι αν μιλάμε για game, αυτό απαιτεί στρατηγική κι όχι - όπως υπονοείς - απαραιτήτως λογική και η στρατηγική εξ ορισμού εμπεριέχει και συναίσθημα, αλλιώς κανένα επίτευγα δεν θα είχε πραγματοποιηθεί χωρίς το απαραίτητο πάθος και την ορμή που χρειάζεται μια μάχη.

3. Οι εκλπήξεις προέρχονται κι από το περιβάλον μας, αλλά προέρχονται και από εμάς τους ίδιους, καθημερινά αλλάζουμε, αυτό που ήμουν χτες, δεν είμαι σήμερα, ούτε αύριο και δεν μιλάω για τα δομικά στοιχεία του χαρακτήρα μας, αλλά ιδίως για λεπτομέρειες που κάνουν πάντα τη διαφορά (να τα ξαναπούμε μετά τα 40 σου;) :))

4. Συμφωνώ εδώ, αλλά όταν αφήνεις χώρο στις εκπλήξεις δεν υπογράφεις κανένα συμβόλαιο ότι αυτές θα είναι πάντα θετικές.

CsLaKoNaS είπε...

1. Θέλω να πω πως το ότι ελέγχω το μυαλό μου δε με κάνει ούτε μέντιουμ ούτε υπεράνθρωπο, εν έτει 2014 (εν έτει 3014 - ίσως).

2. Αλλοίμονο στον Ορθολογιστή που τα έβαλε με τον Έρωτα! χαχαχα!

Το ζήτημα δεν είναι να αποφύγεις τα Συναισθήματα. Αυτό είναι αδύνατο. Το ζήτημα είναι τι κάνεις με αυτά όταν σου προκύπτουν. Μπορείς να τα διοχετεύσεις κυνηγώντας π.χ. τα όνειρά του ή επικεντρώνοντάς τα στον Άνθρωπό σου.

3. Σύμφωνοι! Αλλάζουμε γιατί η Ζωή μας αλλάζει ή αλλάζουμε γιατί μαθαίνουμε από τα λάθη μας ή και γιατί πληρώνουμε τα λάθη μας. Τα τελευταία δύο τα καταλαβαίνουμε μόνον επειδή είμαστε κύριοι του μυαλού μας. Πιστεύω πως όσο σκεπτόμαστε ορθολογικά τόσο αλλάζουμε προς το καλύτερο.

4. Μα η ορθολογική σκέψη δε σου εγγυάται ότι δε θα κάνεις λάθη. Όμως είναι η μόνη σκέψη που σου δίνει την ευκαιρία να τα αποφύγεις, να επανορθώσεις ή να μην τα επαναλάβεις.

Τζων Μπόης είπε...

1. Όμως το να ελέγχεις τόσο πολύ το μυαλό σου, μήπως είναι και λίγο σπατάλη ενέργειας;

2. Αλί και τρισαλί του!!! :))
Τα συναισθήματα είναι πάντα εκεί φίλε μου και δεν μιλάμε μόνο για έρωτες, μιλάμε για τόσα άλλα βαθιά πράγματα που έχουμε μέσα μας.
Το ερώτημά σου πάντως είναι βασανιστικό, αλλά στην ιδανική περίπτωση μπορεί ο Άνθρωπός σου να είναι μέρος των ονείρων σου...

3. Δεν έχω άποψη πάνω σε αυτό, πραγματικά δεν έχω αν και θα ήθελα, πιστεύω όμως πολύ στο συναίσθημα, ίσως είναι η συγκολλητική ουσία στις καθημερινές ρωγμές μας.

4. Αν έχεις καταφέρει με την λογική να μην επαναλάβεις παλιά σου λάθη, σε θαυμάζω...

CsLaKoNaS είπε...

1. Πολύ δύσκολη ερώτηση. Και πάλι όμως η ορθή κρίση (του καθενός ξεχωριστά) είναι η μόνη ελπίδα για απάντηση.

2. "αλλά στην ιδανική περίπτωση μπορεί ο Άνθρωπός σου να είναι μέρος των ονείρων σου". Δεν πιστεύω σε αυτό. Πιστεύω σε ατελείς σχέσεις μη τέλειων προσωπικοτήτων. Οι τελευταίες βελτιώνονται η μία μέσα από την άλλη, μέρα με τη μέρα, με πολύ κόπο και προσπάθεια.

3. Εγώ πάλι όσες φορές πίστεψα στο Συναίσθημα βγήκα χαμένος.

4. Αν έχεις καταφέρει με το Συναίσθημα, να μην επαναλάβεις παλιά σου λάθη (που προέκυψαν από το Συναίσθημα), σε θαυμάζω και εγώ ;)

Λέω απλώς πως, αν μία στην καμία, βελτιωνόμαστε αυτό το οφείλουμε πρωτίστως στη Λογική και όχι στο Συναίσθημα.

Τζων Μπόης είπε...

Εγώ πάλι λέω ότι χωρίς συναισθηματική ωριμότητα δεν πας παραπέρα στη ζωή κι αυτό που εννοώ είναι ότι θα πρέπει να χειρίζεσαι τα συναισθήματά σου με τρόπο που να γεμίζουν όμορφα τη ζωή σου και παράλληλα να μην λειτουργούν σε βάρος των άλλων (δύσκολο, το ξέρω, αλλά αξίζει την προσπάθεια)

Τελικά, ίσως να λέμε και το ίδιο πράγμα...
...βέβαια όσες - πολλές φορές - εμπιστεύτηκα το συναίσθημα έφαγα άσχημα τα μούτρα μου, αλλά ακριβώς αυτά είναι που έχω να θυμάμαι πιο πολύ κι όχι τις λογικές μου αποφάσεις, που κι αυτές ήταν επίσης πολλές.

Κι όσο για τις ατελείς σχέσεις, δεν θα διαφωνήσω και τόσο, αλλά όταν καταλάβεις ότι δεν υπάρχουν τελειότητες στη ζωή και ιδανικές καταστάσεις, τότε αναζητάς την ισορροπία κι αυτό δεν γίνεται μόνο με τη λογική, γιατί αυτή είναι σαρωτική πολλές φορές και σε αποχυμώνει, αλλά ισορροπείς και με το συναίσθημα και με την ωριμότητα που αποκτάς μέσω του πλούτου που σου παρέχει.

CsLaKoNaS είπε...

Δε γνωρίζω κανένα συναισθηματικά ώριμο που να μην είναι κύριος του μυαλού του. Είναι οι ανώριμοι συναισθηματικά που κατ' αρχήν ωρίζονται από τα συναισθήματά τους. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που το μόνο που προκαλούν στον εαυτό τους και στους γύρω τους είναι δυστυχία και πόνος.

Προφανώς και λέμε το ίδιο πράγμα.

Τζων Μπόης είπε...

...και η ουσία της κουβέντας:
αποστάσεις από τους συναισθηματικά ανώριμους και φυσικά μιλάω για ενήλικες, άλλωστε αυτό ακριβώς πραγματεύεται τόσο η ανάρτηση όσο και η μεταξύ μας κουβέντα, την προσπάθεια να κάνεις τον εαυτό σου συναισθηματικά ώριμο.

υ.γ.: χαίρομαι που τόσο συμφωνούμε (αν και δεν βλέπω να κρατάει για πολύ) ;))))

CsLaKoNaS είπε...

Λοιπόν μπορούμε πάντα να μιλήσουμε για Tο μάθημα του Μολυβιού.

Τζων Μπόης είπε...

Κάτι μου ήρθε τώρα στο μυαλό για τον Φρίνμαν και το Μολύβι του, αλλά θα κρατηθώ (προς το παρόν), για πιο μετά δεν ορκίζομαι!

(υ.γ.: καλά το πάω;)

CsLaKoNaS είπε...

Που να βγάλω δηλαδή και Θάτσερ.

Τζων Μπόης είπε...

Σκιαχτήκαμε τώρα με τα ζόμπι του νεοφιλελευθερισμού!
Εδώ τον ζούμε στο πετσί μας κι εσύ μιλάς για ιστορία!

No pasaran!

(υ.γ.: σου έδωσα όμως καλή πάσα, για να γυρίσεις με θράσσος να μας πεις ότι θερίζουμε ότι έσπειρε ο σοσιαλισμός, τς!)

CsLaKoNaS είπε...

Η Ιστορία είναι εξαιρετικό πράγμα!

Αυτό που έχει σημασία για να επιστρέψουμε στην κουβέντα περί ορθής κρίσης είναι κατ' αρχήν η ίδια η δυνατότητα επιλογής των επιχειρήματων για να χτίσουμε την άποψή μας για ένα θέμα (εν προκειμένω την οικονομική κρίση).

Εγώ χρησιμοποιώ τα ζόμπι (γιατί είμαι ένας μισάνθρωπος-βρυκόλακας), ένας άλλος χρησιμοποιεί το Δόγμα του Σοκ.

Σημασία έχει να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στις πληροφορίες για να μπορούμε να τις επεξεργαστούμε και να τις ανταλάσσουμε ελεύθερα.

Και εδώ η Ιστορία είναι ξεκάθαρη:

Το παραπάνω χαρακτηριστικό είναι ένα αποκλειστικό προνόμιο της ελεύθερης κοινωνίας. Δεν υπάρχει ιστορικό παράδειγμα μακροημερεύουσας ελεύθερης κοινωνίας οικοδομημένης πάνω σε μη ελεύθερη οικονομία.

Τζων Μπόης είπε...

Θα συμφωνήσω μαζί σου once more!
H ελευθερία είναι βασικό συστατικό της προόδου.
Μόνο που ο καθένας την αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο (και προφανώς ο δικός σου με τον δικό μου διαφέρουν κομματάκι)

...άσχετο: σου άρεσε το τραγουδάκι;

CsLaKoNaS είπε...

"Μόνο που ο καθένας την αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο"

Μα όλα τα πράγματα και όλες τις έννοιες τις αντιλαμβανόμαστε με διαφορετικό τρόπο. Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι.

Το στοίχημα είναι να συνυπάρξουμε διατηρώντας ο καθένας τη διαφορετικότητά του, με την κρυφή ελπίδα να διοχετεύουμε τη διαφορετικότητα αυτή σε κάτι δημιουργικό και ίσως τελικά και επωφελές για το σύνολο.

Ο παραπάνω στόχος είναι ανέφικτος χωρίς ισχυρά θεμέλια προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων στη Ζωή, την Ελευθερία και την Ιδιοκτησιά.

...

Της Cesaria Evora είναι αυτό το τραγούδι;

Τζων Μπόης είπε...

Μα τέτοια σύμπνοια αυτή τη φορά μεταξύ μας καταντά έως και ... ύποπτη :))

Μόνο που ο κόσμος μας δεν οικοδομεί (πλέον) πάνω στην ελευθερία, ίσα ίσα, παγκοσμίως γίνεται προσπάθεια καταστολής της, κάνουμε βήματα προς τα πίσω και το βλέπεις αυτό.
Σήμερα είδα τον παγκόσμιο χάρτη ζωγραφισμένο ανάλογα με τον βαθμό ελευθερίας του Τύπου σε κάθε χώρα και τρόμαξα.
Ελάχιστες χώρες είναι "λευκές", σε εκείνες δηλαδή όπου υπάρχει μικρός ή καθόλου παρεμβατισμός.
Όσο για την Ελλάδα, τα αποτελέσματα είναι εφιαλτικά, 84η κατατάσσεται, ανάμεσα σε κάτι άλλες μπανανίες του Τρίτου Κόσμου.

Κι αν σήμερα οικοδομούμε τα θεμέλια για το μέλλον, τότε αντιλαμβάνεσαι για ποιο μέλλον μιλάμε...

--------------

Μπερδεύτηκες με τη Cesaria Evora, καθώς το τραγούδι κατατάσσεται στο μουσικό ιδίωμα Morna, αυτό δηλαδή που τραγουδούσε κι εκείνη, μια μουσική η οποία προέρχεται από το Cabo Verde. Άλλωστε σε αυτό το κομμάτι συνεργάζεται ο Tito Paris, διάσημος κι αυτός Καμποβερντιάνος μουσικός με την ιέρεια των fados, Mariza.
Απλά σε ρώτησα γιατί είναι μια μουσική που μου αρέσει και έψαχνα να βρω που τελικά θα διαφωνήσουμε ! :))

CsLaKoNaS είπε...

Αν συνεχίσεις να συμφωνείς με τα λεγόμενά μου θα χαρακτηριστείς "μισάνθρωπος". Μην πεις ότι δε σε προειδοποίησα.

Θα σώσω την κατάσταση διαφωνώντας με τα μουσικά σου γούστα. Δε μου αρέσει αυτό το ιδίωμα μουσικής, είναι η αλήθεια.

Δε με απασχολεί τόσο η ελευθερία του τύπου, κυρίως γιατί ζούμε στην εποχή του Διαδυκτίου. Αξίζει να δεις δελτία ειδήσεων στην Ελλάδα τη δεκαετία π.χ. του '80 για να θυμηθείς που βρισκόμασταν (youtube): Σε μισάωρο δελτίο είχες 20λεπτά τον Ανδρέα, 7 λεπτά το ΠαΣοΚ και 3 λεπτά τα υπόλοιπα κόμματα. Αυτή ήταν η πραγματικότητα του δημοκρατικού σοσιαλισμού και δεν ήταν μόνο στην Ελλάδα.

Όσο για επαναστάσεις ο αναπτυσόμενος κόσμος φαίνεται πως ξυπνάει από τον ψυχροπολεμικό του μεσαίωνα (βλ. Αραβική Άνοιξη). Μέχρι και η Κούβα κατάλαβε ότι δεν πάει πουθενά αυτή η κατάσταση.

Ένας πολύ καλός οργανισμός που μελετά την ελευθερία (οικονομική και κοινωνική) είναι το ίδρυμα heritage με τον αντίστοιχο δείκτη.

http://www.heritage.org/index/

Ρίξε μια ματιά όποτε έχεις χρόνο και θα δεις την κατρακύλα της Ελλάδας (που αρχίζει να ανακάμπτει) και των ΗΠΑ (που δεν πρόκειται)...

Τζων Μπόης είπε...

Νομίζω ότι με τη διαφωνία μας στη μουσική, όντως τη σώσαμε κάπως την κατάσταση, γιατί καμία φορά η σύμπνοια μου προξενεί χασμουρητό!

Για το "μισάνθρωπος" που λες, άποψη δεν έχω (προφανώς αλλού την χτυπάς την καμπάνα), ξεροκέφαλο όμως μπορώ να σε πω :)

Όταν όμως αναφέρομαι στην ελευθερία του Τύπου, μιλώ και για τον ηλεκτρονικό και μη μου πεις ότι δεν βλέπεις να γίνεται παγκοσμίως μια προσπάθεια να χειραγωγηθούν και οι φωνές μέσω ίντερνετ.

Όσο για το site που μου στέλνεις, θα σου πω ότι η κατάσταση που απεικονίζει είναι ενδεικτική.
Η διαφωνία μου μαζί σου είναι ότι έχεις εμμονή με τα νούμερα και τις στατιστικές, ενώ εγώ όχι, ίσως επειδή τα έχω φάει στην μάπα (κατά το λαϊκότερον) και τα έχω σιχαθεί, γιατί πολύ απλά μπορείς να τα χειριστείς κατά το δοκούν και να δημιουργήσεις έτσι εντυπώσεις (το έχω κάνει άπειρες φορές αυτό, δεν είμαι κι εγώ καμιά παρθένα).

Ασφαλώς και η κατάσταση στην Ελλάδα είναι ζοφερή ακόμα και στο θέμα της ελευθερίας της οικονομίας, αλλά από την άλλη, δες και τις χώρες που βρίσκονται πιο πάνω από την Ελλάδα και μετά σκέψου και το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων τους.
Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι θα δεχτώ μια απολύτως ελεύθερη δραστηριότητα μόνο εάν αυτή έχει θετικό αντίκτυπο στον πληθυσμό κι όχι στα ταμεία ενός fund (πες το και χώρα), διαφορετικά χρειάζεται να χαραχθεί κάποια στρατηγική, γιατί όχι και διορθωτικές κινήσεις κι όχι να αφήνονται τα πράγματα να αυτορυθμίζονται, κάτι το οποίο προσωπικά δεν πιστεύω ότι γίνεται.

Επιτέλους να ανάψει η κουβέντα γιατί παρεκτραπήκαμε με την... συμπόρευση...:)

CsLaKoNaS είπε...

" άποψη δεν έχω "

Και όμως έχεις. Είναι η κατηγορία επιχειρημάτων 'ad hominem' κατά την οποία όταν δε μπορώ να επιτεθώ στη (σωστή ή λάθος) θέση του Τζων Μπόη, επιτίθεμαι στην προσωπικότητά του. Τακτική με εξαιρετικά αποτελέσματα, ασκούμενη επί αιώνες και φυσικά η μπλογκόσφαιρα δεν αποτελεί εξαίρεση. Έτσι ο Νεοφιλελεύθερος είναι ένας ψυχρός, άπονος, χρηματόδουλος, μισάνθρωπος, ο Αριστερός είναι τεμπέλης, ανεπρόκοπος, τζαμπατζής κλπ κλπ κλπ...

Μπορεί να μην προσφέρει τίποτα επιπέδου αλλά είναι πάντα ευκολότερο να "σε" πως χαζό, βλάκα, ανεύθυνο κλπ κλπ, παρά να σκεφτώ αν αυτά που λες είναι έτσι. (αφού αν πράγματι είσαι τότε σίγουρα δε χρειάζεται να τα σκεφτώ). Λογικές πλάνες που χαρακτηρίζουν το επίπεδο συζήτησης και σκέψεις ενός πληθυσμού.

"μη μου πεις ότι δεν βλέπεις να γίνεται παγκοσμίως μια προσπάθεια"

Ναι. Από ποιον ; Από τα κράτη! Στις ΗΠΑ έχουμε την NSA. Ενώ πολλές ελευθερίες ανεστάλησαν μετά την 11 Σεπτεμβρίου. Δες πως έχει κατρακυλήσει η Αμερική στο δείκτη που ανέφερα παραπάνω.

Όμως όλες αυτές οι προσπάθειες θα αποκαλύπτονται κυρίως λόγω της φύσης της ψηφιακής εποχής σύμφωνα με την οποία "ό,τι κλειδώνει, ξεκλειδώνει".

Με ανάλογη λογική όσο ελεύθερη είναι μία οικονομία τόσο αδύνατον είναι να ελεγχθεί από μία ολιγαρχία. Η Φύση της Ελεύθερης Οικονομίας σκοτώνει τον υπερ-γίγαντα! Όλοι αυτοί οι πολυεθνικοί γίγαντες έχουν γίνει γίγαντες ακριβώς διότι χειραγώγησαν κυβερνήσεις και διαπλέχθησαν με αξιωματούχους (δημοκρατικά εκλεγμένους) ώστε να νομοθετήσουν υπερ των πολυεθνικών με στόχο να περιορίσουν την ελευθερία της αγοράς, μειώνοντας τον αριθμό των παικτών. Crony-Capitalism, ολιγοπωλιακός καπιταλισμός είναι αυτό που βιώνουμε και οφείλεται μόνον στις κυβερνήσεις και όχι στις εταιρείες. Πάρε παράδειγμα την Ελλάδα...όλα τα μεταπολιτευτικά αστικά τζάκια είναι κρατικοδίαιτοι καπιταλιστές. Τίποτε το ελεύθερο δεν υπάρχει σε αυτό.

Εμμένω στις στατιστικές γιατί είναι το μόνο πάνω στο οποίο μπορούμε να συνεννοηθούμε, ειδικά από τα μπλογκς. Μπορεί να είναι λάθος ή σωστές ή χειραγωγημένες ή οτιδήποτε. Όμως πάντα μπορείς να βρεις μία άλλη στατιστική, μία άλλη άποψη και να τη μοιραστείς μαζί μας.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν τόσα άλλα μέτρα και σταθμά ευημερίας. Όμως αυτά δε μπορούν να χαρακτηρίσουν τις "μάζες" αλλά τους Ανθρώπους. Είναι δηλαδή προσωπικά. Τα δικά μου μέτρα, τα δικά σου σταθμά...Και θα εκπλαγείς πόσο ίδια ή πόσο διαφορετικά μπορεί να είναι. Αυτά όμως είναι έννοιες προσωπικές, μη μετρήσιμες και καλώς είναι έτσι. Είναι το προσωπικό σύστημα αξιών το οποίο ο καθένας επιλέγει και πρέπει να είναι ελεύθερος να το πράξει.

Τέλος, για το liberty index μπορείς πάντα να ταξιδέψεις στις πιο ελεύθερες χώρες της λίστας και να διαπιστώσεις ο ίδιος το βιωτικό επίπεδο των πολιτών, σε σχέση με το τι εσύ πιστεύεις ως υψηλό ή χαμηλό ή σε σχέση με το τι επίπεδο έχουν οι γείτονες χώρες.... :)

CsLaKoNaS είπε...

Αν όμως εννοείς το κλασικό : "ευημερούν οι αριθμοί, υποφέρουν οι άνθρωποι" αυτό είναι ένα άλλο πρόβλημα. Το πρωτογεννές πλεόνασμα που βγάζουμε τώρα, προφανώς και δεν αφορά κανέναν. Θα φανεί στην πραγματική οικονομία (αν συνεχιστεί) όμως μετά από κάποια χρόνια. Αναπόφευκτα! Δε γίνεται διαφορετικά! Ανάλογα και οι δημοσιονομικές καταχρήσεις. Η κρίση έφερε το Μνημόνιο και όχι το αντίθετο και αυτό μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει ο καθένας διαβάζοντας τα νούμερα της Eurostat τη δεκαετία του 2000. Αν δεν πιστεύεις στα νούμερα αυτά είσαι πάντα ευπρόσδεκτος να καταθέσεις άλλα. Αν όχι, δε μπορείς να κατηγορείς για μαγείρεμα, διότι απλώς δεν πείθεις. Σε κάθε περίπτωση τόσο εσύ όσο και εγώ κρίνουμε με βάσει τα όσα δεδομένα έχουμε και μόνον έτσι παραμένουμε κύριοι του μυαλού μας ανεξάρτητα αν τα δεδομένα είναι κάποιες φορές σωστά ή λάθος.


"μια απολύτως ελεύθερη δραστηριότητα μόνο εάν αυτή έχει θετικό αντίκτυπο στον πληθυσμό"

Μα μόνο η ελεύθερη δραστηριότητα μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στους πολλούς. Αυτό είναι ιστορικό θέσφατο και είσαι πάντα ευπρόσδεκτος να παραθέσεις ένα παράδειγμα απελευθέρωσης της οικονομίας όπου οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.

Τζων Μπόης είπε...

Κάτσε βρε συ Λάκωνα, είπαμε να την ανάψουμε την κουβέντα, αλλά εσύ την μπουμπούνισες εντελώς!
Με κατηγορείς εμένα για ad hominem τακτική; από που κι ως που;
Αν είναι κάτι το οποίο με εκνευρίζει στο διαδίκτυο είναι ακριβώς αυτό, άσε που έχω πέσει κι εγώ θύμα!

Όσο για τα υπόλοιπα, τι να σου πω, ούτε χρόνο, ούτε διάθεση έχω ώστε να παραθέτω αποσπάσματα, sites, στατιστικές, κλπ....όπως βρίσκεις αυτά που μου παραθέτεις, βρίσκεις και τα άλλα, διαφορετικά κινδυνεύεις να κατηγορηθείς για επιλεκτικότητα.
Τα πράγματα είναι απλά.
Οι στατιστικές λένε κάτι και λένε και το τίποτα. Χώρες και κοινωνίες με βαθμό οικονομικής ελευθερίας υψηλότερο από εκείνον της Ελλάδας (σύμφωνα με το site που παραθέτεις), απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν ευημερούσες και ελεύθερες, δεν θα με πείσεις για το αντίθετο, πιο πάνω στην κατάταξη υπάρχουν χειρότερες μπανανίες από εμάς!

Αν τώρα εσύ πιστεύεις ότι το "πλεόνασμα" είναι πλεόνασμα κι ότι μακροπρόσθεσμα θα δείξει τα αποτελέσματά του, θα σου πρότεινα να έρθεις να μείνεις μόνιμα στην Ελλάδα και να ευημερήσεις εδώ, θα σου πρότεινα να το κάνεις και άμεσα μάλιστα μην τυχόν και χάσεις το success story εν τη γενέσει του.
Αγνοείς την κατάσταση στην Ελλάδα, είναι εμφανές, έχεις χαθεί μέσα σε αριθμούς και χάνεις το δάσος.
Η Ελλάδα θα πάει ακόμα πιο κάτω σε όλα τα επίπεδα και η κρίση μπορεί να έφερε το Μνημόνιο, αλλά το Μνημόνιο δεν θα εξαφανίσει την κρίση, αντιθέτως θα την διογκώσει (το κάνει ήδη).

Για τον περιορισμό της ελευθερίας στο διαδίκτυο, αδιάφορο μου είναι από ποιον εκπορεύεται, τους ξέρουμε πάνω κάτω άλλωστε και αν κάτι άλλο ξεφυτρώνει πάνω σε κάτι που πεθαίνει είναι ελπιδοφόρο, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση μοιάζει με κλεφτοπόλεμο...συντονισμένη δράση υπέρ του σεβασμού των ελευθεριών δεν υπάρχει, υπάρχει όμως το αντίθετο.

Πάντως το πάθος με το οποίο υπερασπίζεις τις απόψεις σου είναι αξιομνημόνευτο πράγματι, αλλά πάραλληλα είναι και αμφιλεγόμενο, σαν να μην έχεις πείσει τον ίδιο σου τον εαυτό για όσα λες και προσπαθείς να το κάνεις με αυτόν τον παθιασμένο τρόπο, θα σου πρότεινα - αν έχει κάποια αξία αυτό για σένα - να κρατάς μικρό καλάθι σε μερικά πράγματα.

Κατά τα άλλα, νομίζω ότι συμφωνούμε, ίσως μάλιστα να είμαι περισσότερο υπέρμαχος των ελευθεριών από όσο νομίζεις, η ασυδοσία με χαλάει!

CsLaKoNaS είπε...

1. "Με κατηγορείς εμένα για ad hominem τακτική;"

Όχι, ειδάλλως δε θα σου μιλούσα.

2. "βρίσκεις και τα άλλα"

Όχι. Άλλα στοιχεία πέραν της Eurostat για τα δημοσιονομικά των χωρών της ΕΕ δεν υπάρχουν. Στο λέω αυτό γιατί πάντα μπορεί κάποιος να πει "δε δέχομαι τα νούμερα". Αν το πει αυτό οφείλει να παραθέσει άλλα, διότι έτσι λειτουργούν τα σωστά επιχειρήματα.

3."Οι στατιστικές λένε κάτι και λένε και το τίποτα."

Μπανανίες με καλύτερο βαθμό από αυτόν της Ελλάδας προφανώς και υπάρχουν.

Αυτό που πρέπει να αναρωτηθείς είναι, πού βρίσκονταν οι χώρες αυτές πριν εφαρμοσθούν πολιτικές απελευθέρωσης και που είναι τώρα. Αν και κατά πόσο δηλαδή η όποια απελευθέρωση τις έφερε σε καλύτερη ή χειρότερη μοίρα.

Τα ερωτήματα είναι δύσκολα και προφανώς δεν ζητάω απαντήσεις. Απλά τα θέτω για προβληματισμό (κυρίως δικό μου γιατί με ενδιαφέρουν αυτά).

4. "πλεόνασμα"

Είπα κάτι άλλο. Ακόμα και αν το πλεόνασμα είναι πραγματικό, η ισορροπία στην πραγματική οικονομία και κατ' επέκταση η ευημερία θα επέλθουν εν καιρώ και όχι άμεσα. Αυτό είναι χαρακτηριστικό όλων των ανακάμψεων σε όλες τις οικονομίες, με ή χωρίς Μνημόνιο.

Η ιστορία έχει αποδείξει πως όσο απελευθερωμένη οικονομία έχεις τόσα περισσότερα και τα φαινόμενα αστάθειας και κρίσεων. ΌΜΩΣ οι κρίσεις αυτές είναι μικρότερης διάρκειας και η ανάκαμψη που επέρχεται πολύ ταχύτερα.

Είναι δύσκολα αυτά τα φαινόμενα και πολύ δυσνόητα.

---

Τα πράγματα θα πάνε πάρα πολύ καλά τα επόμενα χρόνια, αν συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις. Θα δεις μία Ελλάδα και Ευρώπη που δε θα την πιστεύεις...

5. "συντονισμένη δράση υπέρ του σεβασμού των ελευθεριών δεν υπάρχει"

Συμφωνώ. Εγώ αυτό το εντοπίζω στα αποτελέσματα των κυβερνητικών πολιτικών, από την NSA και το Obamacare του Προέδρου, μέχρι την υπερφορολόγηση των ελληνικών κυβερνήσεων στους πολίτες μη και απολυθεί ένας δημόσιος υπάλληλος.

6. "να κρατάς μικρό καλάθι σε μερικά πράγματα"

Δε μου λες όμως σε τι. Πάντα προσπαθώ να γράφω με επιχειρήματα (σωστά ή λάθος) και να τα επεξηγώ με ένα παράδειγμα. Ο λόγος είναι προφανής: η δυσκολία της διαδυκτιακής επικοινωνίας. Αποτέλεσμα; Σχόλια σεντόνια. Δεν είναι φαινόμενο ανασφάλειας αυτό.

Το σύστημα Αρχών που υπερασπίζομαι απέχει πολύ από το να είναι τέλειο. Σε αντίθεση με άλλα συστήματα-ουτοπίες δεν υπόσχεται τίποτα και δεν έχει για πολλούς χάπι έντ. Διότι ούτε η Ζωή έχει πάντα χάπι έντ!

Το σύστημα βασίζεται στις αρχές των νόμων της Φύσης και προτείνει κάτι Μαγικό το οποίο αποδεδειγμένα δουλεύει πολύ καλύτερα από οτιδήποτε άλλο έχουμε γνωρίσει.

Τι Μαγικό;

Ενώ η Φύση δεν έχει ηθική (αφού τίποτα το ηθικό ή ανήθικο δεν υπάρχει όταν μία Τίγρης κατασπαρράσει ένα μικρό ελαφάκι), η Eλεύθερη Aγορά με την αρχή της εθελοντικής-αμοιβαίας συνεργασίας (όπως εξηγείται στο μάθημα του μολυβιού) συνεπάγεται την κοινωνική ειρήνη και ευημερία.

20+ χρόνια μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου ο Κόσμος, παρά τα τεράστια προβλήματά του, βιώνει μία πρωτόγνωρη περίοδο Ειρήνης και αυτό δεν μπορεί να το παραβλέψει κανείς.

Δεδομένης της κατάστασης που επικρατούσε στις χώρες του παραπετάσματος πριν και μετά την κατάρρευσή του, πιστεύω πως ο βασικός λόγος είναι η αυξημένα ελεύθερη διακίνηση προϊόντων ανθρώπων και ιδεών...