Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Επίθεση στον Ήλιο



Ο  Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες είχε πει ότι ο άνθρωπος έχει τρεις ζωές: Την Δημόσια, την Ιδιωτική και τη Μυστική.

Στο κόσμο του Μαρκήσιου ντε Σαντ αυτές οι ζωές μάλλον μπερδεύονται και γίνονται μία, ενιαία.

Η έκθεση Attaquer le soleil, στο υπέροχο μουσείο Orsay στο Παρίσι, με θέμα τις επιρροές που άσκησε το έργο του Μαρκήσιου ντε Σαντ στην Τέχνη, φαίνεται να έχει προκαλέσει.

Πολλοί μιλούν για πορνογραφία, πολλοί δηλώνουν σοκαρισμένοι ήδη από το video κιόλας κι εκεί είναι που απορώ με τους ανθρώπους, με τον τρόπο και με τα πράγματα με τα οποία σοκάρονται.

Οι άνθρωποι φαίνεται να αποδέχονται τις φρικαλεότητες, τις αγριότητες, τις υπερβολές του δημόσιου βίου, τα εγκλήματα που συντελούνται στο όνομα της θρησκείας και της ιδεολογίας, τα εγκλήματα που πραγματοποιούνται σε βάρος της ανθρωπότητας και μάλιστα καθημερινά, οι άνθρωποι μοιάζουν ατάραχοι στις βαναυσότητες και στις αποκλίσεις του ιδιωτικού βίου, φτάνει αυτές να μένουν "προστατευμένες" μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού, οι άνθρωποι σοκάρονται όμως όταν η μυστική ζωή - η τρίτη ζωή κατά τον Μάρκες, η σκοτεινή - εκείνη που συνήθως αφηγείται τη σαρκική επιθυμία και ηδονή - ακόμα και στην ακραία της μορφή - αρχίζει να φωτίζεται μέσα στα σκοτάδια.

Επίσης, σκέφτομαι και την προσπάθεια πραγματοποίησης μιας ανάλογης έκθεσης στην Ελλάδα και ανατριχιάζω με όσα θα ακολουθούσαν.  

5 σχόλια:

thinks είπε...

Κατά την αντίληψή μου το σποτάκι είναι πολύ δαμασμένο, εξημερωμένο και κατοικίδιο. Στυλαρισμένο χωρίς την παραμικρή τόλμη, και χωρίς ίχνος από προκλητικό, ερεθιστικό πείραγμα (ή πορνογραφία, εν έτος 2014). Θα το έλεγα μάλιστα καλόγουστο και προσεγμένο. Και, άσχετο με τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ.

Λέγεται ότι τα πάντα στον κόσμο αφορούν το σεξ, εκτός του ιδίου του σεξ. Το σεξ αφορά την ισχύ (υπερίσχυση;).
(“Everything in the world is about sex except sex. Sex is about power.” --Όσκαρ Γουάιλντ)

Ο ντε Σαντ δεν έγραψε για το σεξ αλλά για την ισχύ, όπως εκείνη εκδηλώνεται όταν αναμιχθεί με το σαρκικό ένστικτο της ορμής και την ανάγκη για αποδοχή σε επίπεδο συναισθηματικό εκδηλωμένο με τις αισθήσεις και συμβολισμούς του κορμιού. Στον Σαδομαζοχισμό, η κυριαρχία (domination) και η υποτακτικότητα (submissiveness), που εκδηλώνονται με σεξουαλική ηδονή προκαλούμενη από δούναι και λαβείν φυσικού πόνου, εναλλάσσονται γιατί εκείνος ή εκείνη που έχουν τον ρόλο του κυριάρχου σε φυσικό επίπεδο έχουν τον ρόλο του υποτακτικού σε συναισθηματικό επίπεδο --επειδή πρέπει να υπακούν και να παρακολουθούν τα όρια και τα σύνορα ηδονής εκείνου που έχει τον υποτακτικό ρόλο. Υπό αυτό το φως, όλες οι ανθρώπινες σχέσης είναι σε κάποιο επίπεδο σαδομαζοχιστικές. Και όσο πιο συνειδητό είναι αυτό ανάμεσα σε δύο, ή και περισσότερους ανθρώπους, τόσο πιο ειλικρινής και εποικοδομητική, καρποφόρα, ευτυχισμένη, είναι η σχέση.

Ο ντε Σαντ δεν έγραψε για σεξ. Έγραψε έγραψε για πολιτική. Χρησιμοποιώντας την πλέον ανθρώπινη και ενστικτώδη εκδήλωση των πτυχών της ένωσης κορμιού και ψυχής που ο κοινωνικός άνθρωπος θεωρεί ταμπού. Πολύ θα ήθελα να δούμε αυτήν την έκθεση.

(Έπεσε γκουγκλ τρανσλέητορ εδώ που πήγε καπνός...)

Jolly Roger είπε...

Πηγαινεις στα βαθιά (εχεις δικιο φυσικα με οσα γραφεις).

Εδω δειχνουν αβερτα εικονες αποκεφαλισμων και βασανισμου ζωων, την ιδια στιγμη που κατεβαζουν εικονες θηλασμου - επειδη φαινεται γυμνη γυναικεια βυζορωγα.

Ο Ντε Σαντ ειναι φυσικα μεγαλος φιλοσοφος, για πολυ περισσοτερους λογους απο την σεξουαλικη απελευθερωση. Και φυσικα ο Ντε Σαντ δεν εχει σχεση με τον σαδισμο. Δεν τον ενδιεφερε ουτε το θεμα του πονου ουτε το θεμα της σεξουαλικης κυριαρχιας που σημερα ονομαζουμε (αδικα) σαδισμο.

Ο Ντε Σαντ ασχολειται με το ερωτημα της ελευθεριας. Ποσο ελευθερος μπορει να εισαι. Καταργει το κλασσικο "η ελευθερια του ενος σταματαει εκει που αρχιζει η ελευθερια του άλλου". Για τον Ντε Σαντ δεν μπορουν να υπαρξουν ορια στην ελευθερια. Ουτε η ελευθερια του άλλου ουτε ο πονος του άλλου ειναι οριο στην δικη μου ελευθερια.
Το μονο οριο στην ελευθερια ειναι η ισχυς. Οσο περισσοτερη ισχυ εχεις, τοσο πιο ελευθερος εισαι. Οι άλλοι ειναι απλά υποχειρια των ορεξεων σου.

Ο Σαντ ειναι *πολιτικός* σχολιαστης της εποχης του. Τρολαρει με φανταστικο τροπο τον φιλελευθερισμο, που τοτε ξεκιναγε.
Ο φιλελευθερισμος μιλαγε (μιλαει) για την ελευθερια του ατομου στις οικονομικες του σχεσεις. Ο Σαντ δειχνει (με παραδειγμα το σεξ) οτι η ελευθερια πηγαζει απο την ισχυ.

Αποδεικνυει ετσι οτι μια κοινωνια επικρατησης του ισχυρου, δλδ. μια φιλελευθερη κοινωνια ειναι *μη* βιωσιμη.

Άλλωστε τα βιβλια του περιεχουν πολλά ξεκαθαρα *πολιτικά* / οικονομικά μανιφεστα, τα οποια αποτελουν βομβες στα θεμελια του φιλελευθερισμου (που τοτε δεν ηταν τοσο δυνατος οσο σημερα).

Οι εχθροι του φροντισαν να θαψουν αυτα τα μανιφεστα και να αναδειξουν τις τσοντες, οι οποιες για τον Ντε Σαντ ηταν απλά το αποδεικτικο εργαλειο (δλδ ασημαντο).

thinks είπε...

Πάντως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την εικονογράφηση που διάλεξε ο αγαπητός μαρκήσιος για να πει αυτά που περιγράφει ο κάπταιν (και καλά τα λέει). Πως μπορούμε να πούμε ότι "δεν τον ενδιέφερε το θέμα" όταν το επέλεξε ως μέθοδο για να εικονογραφήσει εκείνο που πραγματικά έλεγε. Για κάποιον λόγο το επέλεξε. Εγώ προσωπικά το αποδίδω στην λογική που ανέφερα στο παραπάνω σχόλιο. Άλλωστε, και η πολιτική και η ελευθερία και η κοινωνία ξεκινάνε από πολύ βασικές ρίζες: το πνεύμα που ζει μέσα στο κορμί μας. Δύο όψεις του ανθρώπου οι οποίες σε αιώνες, γενιές και πολιτισμούς έχει προσπαθηθεί με πείσμα να μείνουν χωρισμένα σε παράδεισο και κόλαση (τα κυβερνητικά εργαλεία διαχείρισης των ανθρώπινων ενστίκτων).

Το άρθρο του Τζων πολύ σωστά αναρωτιέται πως θα γινόταν δεκτή η έκθεση στην Ελλάδα. Αναρωτιέμαι κι εγώ.

Φωτογραφίες από πολέμους και δολοφονίες εκλαμβάνονται ως "Νέα", ακόμη και "ηρωικές". Φωτογραφίες ανθρώπων γυμνών ή κάνοντας έρωτα εκλαμβάνονται ως άσεμνες ή ανήθικες. Αυτό και μόνο είναι το προειδοποιητικό κουδούνι για τον βαθμό της ανθρώπινης υποκρισίας και του φόβου. Του φόβου του μην και καταλάβει κανείς την "μυστική ζωή". Της πραγματικότητας που δημιούργησε εξ' αρχής την "μυστικότητα". Ανασφάλεια. Από εκεί ξεκινά η κάθε καταπίεση και στέρηση ελευθερίας.

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα και στους δυό σας!

Απαντώ και στους δυό μαζί και κάπως βιαστικά γιατί με καλεί η δημόσια ζωή μου για δουλειές :)

Δεν φανταζόμουνα οτι θα είχατε τόσο εντρυφίσει στα του Μαρκησίου (αλλά γιατί όχι;)

Το βιντεάκι φάνηκε και σε μένα πολύ "νοικοκυρεμένο", εξαιρετικό, καθόλου προκλητικό και πολυ καλλιτεχνικό.

Ο ντε Σαντ αφηγείται την δύναμη της ισχύος χρησιμοποιώντας ως μέσο το σεξ.... θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάτι άλλο...διαλέγει το σεξιλώντας στα πιο πρωτόγονα ένστικτα του ανθρώπου.

Και πολύ καλά τα λες Δημήτρη....η υποκρισία που σχετίζεται με την μυστικότητα της "μυστικής ζωής" εδράζεται στο φόβο και στην ανασφάλεια του ανθρώπου.
Στην επόμενη ανάρτηση που θα κάνω θα επιβαιώσω τον ισχυρισμό μου σχετικά με τα παράδοξα πράγματα που συνδέονται με το σοκ που αισθάνοντσι οι άνθρωποι μπροστά σε μια εικόνα

Πειρατή, ανοίγεις πληγές με τους φιλελεύθερους και ήδη πάμε για υπογραφή τρίτου μνημονίου....το είπε κι ο κωλοτούμπας με τον τρόπο του

Άθη είπε...

Ε,εμ...καλημέρες καλέ μου Τζόνυ...και έχεις δίκιο φυσικά...ε,εμ..έτσι είναι καλέ μου οι άνθρωποι,παράξενα,κι αλλοπρόσαλα όντα!δεν το ξέρεις?θα'πρεπε να το ξέρεις διότι εσ ύ είσαι κάπως μεγαλύτερος από εμένα,υποθέτω..και θα'πρέπει να έχεις περισσότερη πείρα...στο θέμα 'άνθρωποι'...ε,εμ σοκάρονται από διάφορα,που υπό άλλες συνθήκες δ εν θα έπρεπε να τους σοκάρουν καν,και δ εν σοκάρονται καθόλου..από διάφορα που θα έπρεπε όχι μό-νο να τους προκαλούν σόκ αλλά και κρίση υστερίας επίσης...ε,εμ..μου θύμησες εδώ μια φράση,ενός καθηγητή μου ο οποίος,κάποτε μας έκανε Ιλιάδα στο Γυμνάσιο..κάποιο από τα κεφάλαια,της Ιλιάδας μιλούσε για μια μάχη,που οι αρχαίοι έλληνες τότε είχαν ονομάσει 'κολλοβή' επειδή ίσως δ εν είχε ολοκληρωθεί...ε,εμ..θυμάμαι ότι α υτό μου'χε κάνει,τότε τόοοση εντύπωση...το 'κολλοβή' εννοώ...(καθότι νομίζω ξέρουμε ό-λοι τι σημαίνει α υτή η λέξη)....οκ?..ε,εμ..θυμάμαι ότι τότε ο καθηγητής μου μου'χε πεί μια φράση που θυμάμαι μέχρι και σήμερα...(όταν είδα την απορία μου)-είπε-'το ανθρώπινο σώμα και τα μέρη του, δε ν είναι ανήθικα από μό-να τους...από τη φύση τους....οι ίδιοι οι άνθρωποι,τα κάνουν να εί ναι ανήθικα μέσα από τον τρόπο που μιλούν,κι εκφράζονται γι'αυτά..'...και νομίζω πως είχε δίκιο...ε,μια προκατάληψη πάντως σε ό,τι αφορά τη σεξουαλικότητα,πά-ντα υπήρχε και πά-ντα υπάρχει...χαιρετώ..και καλό μεσημέρι...και ωραίο το ποστάκι...