Σκαφιδιά

Σκαφιδιά, ένα μέρος συνυφασμένο με παιδικές αναμνήσεις, με καλοκαίρια, με χωριάτικη σαλάτα και καρπούζι κάτω από τον παχύ ίσκιο της μουριάς, με παιδικά παιχνίδια…
...μυρωδιά από ξεραμένο στάχυ, παιχνίδια στην άμμο, βουτιές στη θάλασσα, αρμύρα στα μαλλιά και στο δέρμα…
...ένας ήλιος να αναχωρεί νωχελικά και να βάφει πορτοκαλί το Ιόνιο…
Τη γνώρισα παρθένα, ανέγγιχτη, σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα πολύβουο παραθεριστικό μέρος με όμορφες εξοχικές κατοικίες στα ζεστά, γήινα χρώματα του Ιονίου και με πολύ καλή ξενοδοχειακή υποδομή. Έχει χάσει μεγάλο μέρος της αγνότητάς της, αλλά ακόμα παραμένει όμορφη, ειδικά την εποχή αυτή, που ο καταπράσινος λόφος της Σκαφιδιάς, με το όμορφο ομώνυμο χωριό έχει αρπάξει φωτιά από τα χρώματα των λουλουδιών και το οργιαστικό πράσινο.
Μια απέραντη θέα στο Ιόνιο…το μάτι φτάνει μέχρι τις ακτές και τα βουνά της Ζακύνθου, μέχρι τον επιβλητικό όγκο του Αίνου στην Κεφαλλονιά, στα πόδια σου η υπέροχη μικρή αλλά και η μεγάλη παραλία της, ο καταπράσινος κάμπος της Ηλείας, ελιές, κυπαρίσσια, πεύκα, κουκουναριές, μουριές, πουρνάρια, καλλιέργειες, στα ριζά του λόφου το υπέροχο μοναστήρι της Σκαφιδιάς, της Παναγιάς της Σκαφιδιώτισσας όπως είναι επίσης γνωστό.
Σύμφωνα με την παράδοση η ονομασία της αποδίδεται είτε στην αρχαία Φειά, είτε στο σχήμα του χώρου που μοιάζει με σκαφίδι, είτε στους κατασκευαστές ξύλινων σκαφιδιών από το παλαιό, πυκνό δάσος της Mονής, ενώ σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η ονομασία προήλθε ίσως από τη βασική πρώτη εικόνα της Mονής (που χάθηκε μάλλον) και η οποία βρέθηκε να πλέει επάνω στα κύματα κοντά στην παραλία (αρχαίο ακρωτήριο Iχθύς) τοποθετημένη μέσα σε σκαφίδι.
Μοναδικό στο είδος του το γυναικείο αυτό μοναστήρι, μοιάζει με ενετικό φρούριο, με κάστρο. Η ιστορία του χάνεται κάπου βαθιά στο Ζ΄ Αιώνα, γνώρισε τους Βυζαντινούς, τους Φράγκους, τους Τούρκους, καταστράφηκε από πολέμους, επιδρομές, λεηλασίες, σεισμούς…σήμερα δεσπόζει επιβλητικό, πνιγμένο μέσα σε μια καταπράσινη πλαγιά να ατενίζει το Ιόνιο.

Μια ματιά, ψηλά από τον λόφο της Σκαφιδιάς, μια επίσκεψη στη Μονή, ένας περίπατος στις καταπράσινες εξοχές της, μια βουτιά στα πεντακάθαρα νερά της και η ψυχή γαληνεύει…

Κάθε χρονιά…έτσι σαν προσκύνημα…