Δευτέρα 3 Απριλίου 2006

Σκαφιδιά

Σκαφιδιά, ένα μέρος συνυφασμένο με παιδικές αναμνήσεις, με καλοκαίρια, με χωριάτικη σαλάτα και καρπούζι κάτω από τον παχύ ίσκιο της μουριάς, με παιδικά παιχνίδια…
...μυρωδιά από ξεραμένο στάχυ, παιχνίδια στην άμμο, βουτιές στη θάλασσα, αρμύρα στα μαλλιά και στο δέρμα…
...ένας ήλιος να αναχωρεί νωχελικά και να βάφει πορτοκαλί το Ιόνιο…
Τη γνώρισα παρθένα, ανέγγιχτη, σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα πολύβουο παραθεριστικό μέρος με όμορφες εξοχικές κατοικίες στα ζεστά, γήινα χρώματα του Ιονίου και με πολύ καλή ξενοδοχειακή υποδομή. Έχει χάσει μεγάλο μέρος της αγνότητάς της, αλλά ακόμα παραμένει όμορφη, ειδικά την εποχή αυτή, που ο καταπράσινος λόφος της Σκαφιδιάς, με το όμορφο ομώνυμο χωριό έχει αρπάξει φωτιά από τα χρώματα των λουλουδιών και το οργιαστικό πράσινο.
Μια απέραντη θέα στο Ιόνιο…το μάτι φτάνει μέχρι τις ακτές και τα βουνά της Ζακύνθου, μέχρι τον επιβλητικό όγκο του Αίνου στην Κεφαλλονιά, στα πόδια σου η υπέροχη μικρή αλλά και η μεγάλη παραλία της, ο καταπράσινος κάμπος της Ηλείας, ελιές, κυπαρίσσια, πεύκα, κουκουναριές, μουριές, πουρνάρια, καλλιέργειες, στα ριζά του λόφου το υπέροχο μοναστήρι της Σκαφιδιάς, της Παναγιάς της Σκαφιδιώτισσας όπως είναι επίσης γνωστό.
Σύμφωνα με την παράδοση η ονομασία της αποδίδεται είτε στην αρχαία Φειά, είτε στο σχήμα του χώρου που μοιάζει με σκαφίδι, είτε στους κατασκευαστές ξύλινων σκαφιδιών από το παλαιό, πυκνό δάσος της Mονής, ενώ σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η ονομασία προήλθε ίσως από τη βασική πρώτη εικόνα της Mονής (που χάθηκε μάλλον) και η οποία βρέθηκε να πλέει επάνω στα κύματα κοντά στην παραλία (αρχαίο ακρωτήριο Iχθύς) τοποθετημένη μέσα σε σκαφίδι.
Μοναδικό στο είδος του το γυναικείο αυτό μοναστήρι, μοιάζει με ενετικό φρούριο, με κάστρο. Η ιστορία του χάνεται κάπου βαθιά στο Ζ΄ Αιώνα, γνώρισε τους Βυζαντινούς, τους Φράγκους, τους Τούρκους, καταστράφηκε από πολέμους, επιδρομές, λεηλασίες, σεισμούς…σήμερα δεσπόζει επιβλητικό, πνιγμένο μέσα σε μια καταπράσινη πλαγιά να ατενίζει το Ιόνιο.

Μια ματιά, ψηλά από τον λόφο της Σκαφιδιάς, μια επίσκεψη στη Μονή, ένας περίπατος στις καταπράσινες εξοχές της, μια βουτιά στα πεντακάθαρα νερά της και η ψυχή γαληνεύει…

Κάθε χρονιά…έτσι σαν προσκύνημα…

12 σχόλια:

Alkisti είπε...

Το Πασχα ειναι ωραιο στη Σκαφιδια. Εγω εκει παω τα τελευταια χρονια. Και για μπανιο, απο εκεινη τη μερια ειναι καλυτερα.
Αλλα το ηλιοβασιλεμα στον Αγιο Ανδρεα (Καστρο), ειναι νομιζω ολα τα λεφτα....

Τζων Μπόης είπε...

θα συμφωνήσω απόλυτα. Το Πάσχα στη Μονή Σκαφιδιάς είναι μακράν το καλύτερο!
Το ηλιοβασίλεμα στον Άγιο Ανδρέα είναι όντως μοναδικό, αν μάλιστα κατηφορίσεις στη μικρή παραλιούλα στη Βίλα Ματζάκουρα με θέα το απέναντι νησάκι η αίσθηση είναι μοναδική. Μάλιστα λέγεται ότι στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Αγίου Ανδρέα και Ματζάκουρα υπήρχε μια αρχαία πόλη η οποία σήμερα είναι βυθυσμένη.

Alkisti είπε...

Γι' αυτο και απαγορευονται νομιζω οι καταδυσεις. Αν και μη μονιμος κατοικος, ολα τα ξερετε...

Λαμπρούκος είπε...

Μπαίνω στο Ίντερνετ να μαζέψω πληροφορίες...

Τζων Μπόης είπε...

...μετά θα πάρεις το αυτοκίνητο, θα το γεμίσεις με αμόλυβδη (τζάμπα πράμα), θα κάνεις ένα τάμα να μη έχεις ατύχημα στην Αθηνών-Κορίνθου, αφού σωθείς από την «Εθνική» αυτή, θα ξανακάνεις τάμα να μην έχεις ατύχημα στην Πατρών - Πύργου κι αφού φτάσεις επιτέλους σώος και αβλαβής θα ανάψεις μια λαμπάδα ίσα με τον μπόι σου στην Παναγιά τη Σκαφιδιώτισσα και εν συνεχεία ανακουφισμένος και υγιής θα φας ψαράκι σε κάποια παρακείμενη ταβέρνα αγναντεύοντας το Ιόνιο.
Δύσκολα σου βάζω αλλά αξίζει τον κόπο.

Dimitris Nikolsky είπε...

Δεν διαφωνώ με τη Σκαφιδιά. Καταπληκτική παραλία, απλά προσθέτω και τη παραλία της Κουρούτας. Γειτνειάζουν εξάλλου.

Τζων Μπόης είπε...

ναι είναι κοντά και η Κουρούτα και είναι και πολύ καλή παραλία, απλά θεωρώ ότι η Σκαφιδιά, όχι μόνο η παραλία αλλά όλη η περιοχή είναι πολύ πιο γραφική

Χρήστος Αθανάσουλας είπε...

...έχει φάση για εμάς τους ιθαγενείς, ο τρόπος σου να παρουσιάσεις έτσι την Σκαφιδιά...
Σίγουρα είναι πολύ ωραία αλλά σ' εμάς λειτουργεί και η συνήθεια, βλέπεις...
και για να μη σε ξενερώσω προχθές το βράδυ πήγα εκεί με την παρέα μου, για λίγη γαλήνη...
αν και να σκεφτείς ότι ο ακατανόμαστος δήμαρχος έχει βάλει δυο τεράστιους προβολείς που θέλει αγώνα για να δεις τα χρώματα της νύχτας και της θάλασσας...
Πανέμορφο το κείμενό σου

Katerina ante portas είπε...

Παραθερίζαμε μέχρι το 68 στην αβαθή Αλκυώνα και τις βουτιές μας έτσι, προτιμούσαμε και τις ρίχναμε στον Αγ Ανδρέα.
Δυο τρεις φορές είχα πάει Σκαφιδιά, τα ΙΧ αυτοκίνητα τότε ήταν σπάνια.
(Δεύτερη φορά ανοίγεις παραθυράκι στη μνήμη μου σήμερα) :)

peftasteri είπε...

Η ωραιότατη φωτό ειναι από το μοναστήρι του αναφέρεις;

υ.σ. εκείνο το καρπούζι κάτω απο την μουριά με την αλμύρα της θάλασσας να τραβάει το δέρμα, πολύ το ζήλεψα. Τη στιγμή ζήλεψα και πιότερο τη παρέα...

Τζων Μπόης είπε...

ναι, η φωτογραφία είναι από το μοναστήρι και είναι στην πραγματικότητα πιο όμορφο από ότι στη φωτογραφία, μέρος ονειρεμένο κατ΄εμέ

Ναταλία είπε...

Εγώ δεν μιλάω.....
Χαίρομαι όμως που τέτοια μέρη δεν ξεχνιούνται από κανέναν....

Όχι γιατί πολύ ζήλεψα που δεν θα δω την Πόλη ποτέ....κι έλεγα πως δεν έχω όμορφα μέρη στα μάτια μου.....

Τα φιλιά μου

(Με λίγη Σκαφιδιώτικη αρμύρα, με νερό από την πηγούλα και με ομορφιές από τις εικόνες ανηφορίζοντας για το βουνό.....)