Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

Petit pays...

Φωτογραφία: Τζων Μπόης

Εάν κάτι θαυμάζω σε τούτο τον τόπο δεν είναι τελικά τίποτα άλλο από τις όλο και πιο σπάνιες πλέον μικρές του κλίμακες.
Τις βρίσκεις παντού, συνήθως τις προσπερνάς, ή έστω προσπαθείς να τις ανακαλύψεις ως αντίδοτο από τη δηλητηρίαση των μεγάλων συλλήψεων...
...η αισθητική σου όμως έχει αλλιώς διαμορφωθεί...
Το ζητούμενο πλέον είναι η επίτευξη του μεγάλου, του ωραίου, του αληθινού!
Εκπαιδευτήκαμε για τα μεγάλα και χάσαμε την αίσθηση του μέτρου και της οικονομίας του χώρου...
Η μικρή κλίμακα μετακόμισε μόνο στον τρόπο που ονειρευόμαστε...μικρά όνειρα - μεγάλες συλλήψεις, φτωχές ιδέες - μεγάλες φιλοδοξίες...
Η μικρή κλίμακα πλέον αποπληθωρίζεται, ενίοτε τη συσκευάζουμε πότε με ιλλουστρασιόν περιτύλιγμα και πότε μέσα σε φτηνή πλαστική σακούλα και την προσφέρουμε συνήθως ως ένα ακριβό αλλά άγευστο ντελικατέσεν άμεσης κατανάλωσης.
Η μικρή κλίμακα έγινε τουριστική ατραξιόν, μια ενδιαφέρουσα γραφική προοπτική, έτοιμη προς γρήγορη αξιοποίηση και ανάπτυξη...
...όσο όμως η μικρή κλίμακα θα χάνεται, τόσο η μεγάλη θα φαντάζει, σε πολλές περιπτώσεις, όλο και πιο ασήμαντη εμπρός της...

Petit pays je t'aime beaucoup
Petit petit je l'aime beaucoup!

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Γιαννάκη!.....ούυυυφ ναί έχεις δίκιο σ αυτά που λές...πολύ δίκιο όμως...όλοι ζούμε γιανά κατακτήσουμε τα μεγαααααάαααλα μας όνειρα!που τί είναι αυτά;;παχυλοί μισθοί,αμήθυτες περιουσίες,κότερα,σπίτια,λεφτά... (υλικά αγαθά και μό-νο)...δεν ξέρω το γιατί αλλά με αηδιάζει αφάνταστα αυτή η ηλίθια νοοτροπία που έχουν περάσει οι γονείς στα παιδιά τους και αυτό πιστέυω έχει γίνει από τα χρόνια της κατοχής ακόμη;;;αυτό το-'Να βρείς έναν με λεφτά,με περιουσία,να μη πεινάσεις'ή βρές ένα επαγγελμα που να έχει πολλά λεφτά'με νευριάζει.. ή αυτο το-'δε πειράζει γίνε και σύ διαπλεκόμενος,απαταιώνας,τοκογλύφος,και δε ξέρω κι εγώ τι άλλο αρκεί να τα παίρνεις χοντρά'...και αυτή η νοοτροπία υπάρχει έως και σήμερα.....και με αυτόν τον τρόπο σκέψης δρούν και κινούνται και πολλοί νέοι της ηλικίας μου...δεν έχουνε μάθει στα παιδιά τους το σεβασμό στη δουλειά τους και γενικότερα..δεν τους έχουνε μάθει ότι υπάρχουν και κάποιες αξίες τις οποίες πρέπει να τιμούν όπως η αξιοπρέπια,η εντιμότητα,η σύνεση... κ.α,κ.α,κ.α...γι αυτό πάμε γενικά κατά διαβόλου..και γι αυτό τείνουν αυτές οι αξίες να εξαφανιστούν εντελώς και όπως το πάμε στο τέλος δε θα υπάρχουν κάν....συγνώμη για το ξέσπασμά μου αυτό αλλά...δε μπορώ φρίτω με αυτά....τα απαράδεχτα...Αθανασία.

Τζων Μπόης είπε...

Το ‘Γιαννάκης‘ εντάσσεται κι αυτό στα πλαίσια της μικρής κλίμακας;
Μου αρέσει όμως...

Το πήγες λίγο πιο πέρα Αθανασία, δεκτός ο θυμός, αλλά το σύστημα είναι κι αυτό ένα σύμπαν που συστέλλεται και διαστέλλεται, ας πούμε ότι βρισκόμαστε απλά στη φάση της διαστολής...

Ανώνυμος είπε...

Ίσως έχεις και δίκιο...Γιαννάκη... αλλά μιά πολύυυυυ εκενευριστική 'διαστολή'θα λεγα όπως την αποκαλείς εδώ-είναι αυτή μα πολύυυυυ όμως....Αθανασία.

Ανώνυμος είπε...

Υσ-εγώ είμαι η γνωστή Αθανασία...συγνώμη που βγήκα κάπως περίεργα αλλά μου κανε κάτι 'κονξες'η μηχανή δημοσίευσης σχολίων και με εκνέυρισε πάρα πολύ οκ;;...

scalidi είπε...

Μεγάλη ζωή, μεγάλη ψυχή σε μικρή κλίμακα

Τζων Μπόης είπε...

be cool Αθανασία, just accept it, that´s life!
Είδες τι ωραία ελληνικά μιλάω; Large!

Σταυρούλα, για σκέψου όμως, μια μεγάλη ζωή σε μικρή κλίμακα θα μοιάζει με ανοσιούργημα, πουθενά ισορροπία τελικά;

scalidi είπε...

Απόλυτη ισορροπία, αφού η διάρκεια δεν καταργεί τη θνητότητα... (Τι λέω η γυναίκα! Μη με παρεξηγείς, είμαι σε σύγχυση)
{Α, και έχω ράμματα για τη γούνα σου Τζων Μπόη: σε συνέλαβα σε μπλογκ να λες τι καλή κοπέλα που είμαι, αν και δεν με ξέρεις...}

Τζων Μπόης είπε...

είπα εγώ καλή κουβέντα για άνθρωπο;

Να μου το στείλεις να το κορνιζάρω, ίσως να βρισκόμουν σε σύγχιση...

φυσικά και ΔΕΝ θα επαναληφθεί :)