Φωτογραφία: Stanko Abadžic
«…το ξενοδοχείο που πηγαίναμε με τη θεία Ρόζα ήταν πάντα κακοφωτισμένο, όταν τελειώναμε η θεία έκλαιγε και προσπαθούσε να συμμαζέψει ό,τι απόμεινε απ’ τη ζωή της σ’ έναν παλιό κορσέ,
όταν βγαίναμε περπατούσαμε αμίλητοι…
«είμαι μεγαλύτερη σου, σε αποπλανώ», μου ‘πε κάποτε
«ναι θεία, αλλά θα πάτε στον παράδεισο γι’ αυτό…»
Τάσος Λειβαδίτης
Μικρό βιβλίο, Μεγάλα όνειρα
«…το ξενοδοχείο που πηγαίναμε με τη θεία Ρόζα ήταν πάντα κακοφωτισμένο, όταν τελειώναμε η θεία έκλαιγε και προσπαθούσε να συμμαζέψει ό,τι απόμεινε απ’ τη ζωή της σ’ έναν παλιό κορσέ,
όταν βγαίναμε περπατούσαμε αμίλητοι…
«είμαι μεγαλύτερη σου, σε αποπλανώ», μου ‘πε κάποτε
«ναι θεία, αλλά θα πάτε στον παράδεισο γι’ αυτό…»
Τάσος Λειβαδίτης
Μικρό βιβλίο, Μεγάλα όνειρα
3 σχόλια:
...έχεις την αγάπη μου, πάντα!
...κι εσύ Χρήστο, πάντα!
΄..μετά τη χαρά, η συγκίνηση ανοίγει τους κρουνούς των συναισθημάτων. Δεν είναι κακή η αποπλάνηση ανεξαρτήτου ηλικίας. Κακές είναι οι τύψεις μετά.
Μία ταινία εδώ, χωρίς τύψεις
http://www.youtube.com/watch?v=X-3PP7hfIm4,
ίσως να την έχεις δεί
Δημοσίευση σχολίου