Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Knockin' on Heaven's Door


Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ακόμα πεισθεί για την ύπαρξη του παραδείσου, αυτόν που μάθαμε τουλάχιστον από τα θρησκευτικά και μάλλον υιοθετώ την άποψη ότι εδώ βρίσκονται όλα, τις περισσότερες φορές μάλιστα και μέσα στο ίδιο μας το μυαλό, αλλά τουλάχιστον κάθε φορά έχεις την προσδοκία, ότι κάθε πόρτα που χτυπάς, κάθε βήμα που κάνεις, κάθε απόφαση που παίρνεις, μικρή ή μεγάλη, θα σε οδηγήσει πιο κοντά σε αυτό το οποίο επιθυμείς.

Βέβαια πολύ θα ήθελα τελικά να πεισθώ ότι υπάρχει αυτός ο παράδεισος, ποιός ξέρει μπορεί και με τα χρόνια να γίνει κι αυτό - βέβαια εδώ που τα λέμε και με τον επίγειο αρκούμαι - αλλά από την άλλη, ούτε και με αυτούς τους επίγειους νιώθω πολύ να πείθομαι, καθώς κρίνοντας από τον χαρακτήρα που ΄χω, όλα τούτα τα στομφώδη και τα υπερβολικά απέχουν πολύ από την αντίληψη που έχω διαμορφώσει πλέον για τη ζωή.

Όσο παιρνούν τα χρόνια και ευτυχώς τα δικά μου για την ώρα παιρνούν καλά και τα νιώθω ακόμα να με χαϊδεύουν κι όχι να με γερνούν - η αλήθεια είναι ότι ευτυχώς κληρονόμησα και τα οικογενειακά γονίδια - αισθάνομαι ότι οι μεγάλες πόρτες που "έπρεπε" να περάσω είναι απλά πίσω μου και από ΄δω και μπρος νιώθω, για έναν ανεξήγητα αισιόδοξο λόγο, ότι υπάρχουν ακόμα μεγαλύτερες μπροστά μου.

...κι αν κάποτε αυτές τις πόρτες πάλευα για να τις ισοπεδώσω, τώρα πια λαχταρώ απλά να τις ανοίξω με το πόμολο...

Knockin' on Heaven's Door

Mama put my guns in the ground

I can't shoot them anymore...

12 σχόλια:

scalidi είπε...

Εύχομαι να είναι ορθάνοιχτες οι πύλες των προσωπικών σου παραδείσων...

Κάπου έχω διαβάσει ότι το πρόσωπό μας, αλληγορικά και ρεαλιστικά, είναι το διαβατήριό μας σ' αυτή τη ζωή. Εγώ λέω ότι οι πραγματικές επιθυμίες μας με τη δύναμή τους είναι αυτές που ανοίγουν τις πόρτες γι' αυτά που επιδιώκουμε. Ε, κι εμείς δεν καθόμαστε προσπαθούμε...
Αλλά τι να κάνουμε κι εμείς που μας πέφτει βαρύ το φλουρί κι άντε να σηκώσουμε την τύχη του όλο το χρονο...

Τζων Μπόης είπε...

εάν το πρόσωπό μας (σημειώνω το "ρεαλιστικά") είναι, όπως λες, το διαβατήριό μας σ' αυτή τη ζωή, τότε η ζωή μου θα έπρεπε να ήταν μαύρη :)

όσο για το φλουρί που μου δυστυχώς μου έτυχε, σε συνδυασμό με το παραπάνω, μπορώ από τώρα να μου ευχηθώ, ευτυχισμένο τουλάχιστον το 2011!

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ!!!

Δεν έχεις τον Θεό σου ρε Γιάννη!

Χρόνια Πολλά βρε παλαβέ, υγεία πάνω απ' όλα

scarlett είπε...

Οσο βρισκεις "ανεξηγητα αισιόδοξους λογους" για οτιδηποτε μπορει να σε αφορά ,νομίζω πως οι παράδεισοι θα είναι πάντα εκεί.
Κι ίσως και γενικά ο παράδεισος να είναι μια κατάκτηση του νου.

Χρονια πολλά, Γιάννη!
Χρόνια όμορφα γεμάτα μεγάλες χαρές και μικρές λύπες, ισα- ισα σαν αλατοπιπερο.:)

Κι οσο για το μελαχρινο χρωμα που τοσες φορες σε εχω διαβασει να αυτοσαρκαζεσαι...εδω στον Βορρα της Ευρωπης εχουν γεμισει από σολάριουμ προσπαθωντας να μας φτασουν ....όχι να το θεωρουμε και κουσουρι :)

Να εισαι παντα καλά! Και να σε χαιρονται οσοι εχεις κοντα σου

scalidi είπε...

Χρόνια πολλά και καλά για τη γιορτή σου. Να σε χαίρονται οι άνθρωποί σου. Και πάνω απ' όλα χρόνια ...εστέτ ;))))))))))))))

Τζων Μπόης είπε...

Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας κι εύχομαι κι εγώ με τη σειρά μου τα καλύτερα σε όλους σας

scarlett είπε...

Και ξανα ευχές :)
Για πολλά όμορφα δημιουργικά χρόνια κοντά σε ανθρώπους που αγαπάς και σ'αγαπάνε
(και για μια ξεχωριστη σημερινη ημερα )

Τζων Μπόης είπε...

Αρχικά εκπλήσσομαι αλλά ταυτόχρονα σε ευχαριστώ πολύ!
Με μια μικρή διόρθωση: αυριανή, όχι σημερινή

και για να δεις πόσο μπορώ κι εγώ να εκπλήξω κι όχι απλά να εκπλαγώ, σου εύχομαι επίσης Χρόνια Πολλά για την σημερινή και τα επόμενα που θα έρθουν να είναι ακόμα καλύτερα!!!

scarlett είπε...

Ω! μα γιατι να κανω λαθος ! :) Φταιτε εσεις ομως αγαπητε μου. Με την αναρτηση σας στις 15-1-06 !
:)

Δεν πειραζει, όμως. Οι ευχες ισχυουν.
Όπως και οι δικες σου και σ'ευχαριστω. ! Χτες η δικη μου μερα...14
(Νομιζω Τζων Μποη οτι μεχρι και η χρονια ειναι κοινη , γι' αυτο και θυμομουν στο περιπου εστω :) τα δικα σου γενεθλια)

Τζων Μπόης είπε...

ώστε με παρακολουθείς από το 2006?
Αυτό κι αν είναι έκπληξη!
Μα αφού με παρακολουθείς τόσο καιρό δεν έχεις καταλάβει ότι γενικώς και ειδικώς προσπαθώ να παραπλανήσω το αναγνωστικό μου κοινό για το άτομό μου?

Φυσικά και οι ευχές ισχύουν και οι ευχαριστίες, αλλά κι εγώ όμως αστόχησα κατά μία ημέρα!

Για χρονολογία δεν είμαι σίγουρος, πάντως η δική μου ήταν ιστορική, ολόκληρο Παρίσι κάηκε και μια Πράγα έγινε "θερινή", ξεχνιέται κάτι τέτοιο?

scarlett είπε...

ε, τωρα μην το παρεις ότι σε κατασκοπευω κιολας ;-)
η αλήθεια ειναι οτι τυχαια έπεσα στην συγκεκριμενη αναρτηση και μου εκανε εντυπωση γιατι ηταν τοσο κοντα στα δικα μου γενεθλια

στη χρονια επεσα όμως εξω, πραγμα που μπορει να σε καθησυχασει πως παραμενεις αρκουντως παραπλανητικος :-)

οπως και να'χει, χαρουμενα αυριανα γενεθλια!

Ελίνα είπε...

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ, ΜΟΝΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.