Une Belle Histoire

Μεσημέρι στη Δεξαμενή.

Εκείνη, κρατούσε ένα διαφημιστικό έντυπο από τον Κωτσόβολο.

Εκείνος, μασουλούσε ένα κουλούρι.

Εκείνη, του έδειχνε ένα μοντέλο εντοιχισμένης ηλεκτρικής κουζίνας με κεραμικές εστίες.

Εκείνος, πήρε το έντυπο του Κωτσόβολου από τα χέρια της και της έδωσε από το κουλούρι του.

Σε λίγο, το έντυπο το πήρε ο αέρας, μαζί με τα σουσάμια από το κουλούρι.

Εκείνη, τον κοίταξε βαθιά στα μάτια.

Εκείνος, τη φίλησε βαθιά στο στόμα.

Ένα ξαφνικό αεράκι επέστρεφε το έντυπο του Κωτσόβολου πάνω στα κεφάλια τους, στη σελίδα με τα ατμοσίδερα.

...σε λίγο έφυγαν αγγαλιά...

...το έντυπο του Κωτσόβολου έμεινε στο παγκάκι, μαζί με το μισοφαγωμένο κουλούρι...

...ήταν αναμφίβολα μια τυχερή μέρα, που λέει και το τραγούδι...

...είχαν τον ουρανό μέσα στα χέρια τους...

...alors, pourquoi penser au lendemain?

Λοιπόν, γιατί να σκέφτονται το αύριο;